ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Η αλληλεγγύη άργησε μια μέρα.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Eίναι ωραίο πράμα η αλληλεγγύη. Ακόμα και αν διαφημίζεται στα μήντια, περιβεβλημένη με ρομαντικά και ευφάνταστα σπικάζ. Αρκεί να μην είναι κατόπιν εορτής.

Το βράδυ της Παρασκευής, αίφνης όλη η Κύπρος θυμήθηκε ξαφνικά ότι οι Κυπριακές Αερογραμμές ήταν κάτι περισσότερο από μια προβληματική εταιρεία. Θυμηθήκαμε όλοι ότι είναι ταυτόσημη με την νεότητα μας, η εταιρεία με την οποία το 99,9% των κυπρίων έκανε το πρώτο ταξίδι στον «έξω κόσμο». Ότι το αγρινό είναι συνυφασμένο με τη νεαρά μας Δημοκρατία, ενδεχομένως περισσότερο και από το επίσημο έμβλημα του κράτους. Ότι ήταν η εταιρεία που έπρεπε όλοι να στηρίξουμε ως το προσωπικό μας στοίχημα, πτωχοί πλην περήφανοι, ενώ οι Τουρκικές Αερογραμμές περιφέρουν το χρήμα και το γκλάμουρ τους ανά την Ευρώπη. Και ότι νοιώθαμε ασφάλεια μπαίνοντας στα αεροπλάνα της, έχοντας τους δικούς μας ανθρώπους, να μας κάνουν να αισθανόμαστε σαν το σπίτι μας.

*Είναι σωστά όλα αυτά. Άρχισα να το βιώνω ο ίδιος μόλις πρόσφατα, όταν ο γνωστός ξένος κολοσσός των αιθέρων που μας έπιασε όλους πελάτες χάρη στα φθηνότατα εισιτήρια του, χρειάστηκε να αντιμετωπίσει την πρόσφατη παναπεργία στην Ελλάδα.

Καταστροφή- αναγκάστηκα (έστω και με όχι ευκαταφρόνητο επιπρόσθετο οικονομικό τίμημα) να ανακαλύπτω ξανά μετά από μια δεκαετία τις Κυπριακές και να επαφίομαι σε αυτές για να με φέρουν εγκαίρως πίσω. Με το κλίμα της παρέας στην πτήση να θυμίζει τις παλιές (καλές;) εποχές της μονοπωλιακής προστασίας τους, με την εξυπηρέτηση και τον επαγγελματισμό να «μυρίζουν» την εταιρεία που γνωρίσαμε παλιά.

*Αλλά... Υπάρχει πάντα ένα αλλά: Πριν τα δακρύβρεχτα μελό του παρασκευοσαββατοκύριακου, δεν είμαστε όλοι μαζί που ανεχθήκαμε κόμματα και πολιτικούς να μετατρέπουν την εταιρεία σε χοάνη ρουσφετιού; Δεν είμαστε όλοι που λέγαμε δεν πα’να κλείσουν, τόσες φτηνότερες εταιρείες έχουν έρθει πια;

Δεν είναι κάποιοι από τους ίδιους τους εργαζόμενους που ξίνιζαν σε κάθε προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης των όρων εργασίας, στα πλαίσια των νέων πραγματικοτήτων;  Και δεν είναι η ίδια η εταιρεία που έβαζε απέναντι της ένα κομμάτι της Κύπρου, εν προκειμένω την Πάφο, σνομπάροντας προκλητικά το δεύτερο αεροδρόμιο του νησιού; Και δεν είναι οι υπάλληλοι που ανέχονταν το πάρτι της χλιδής των εκάστοτε διοικούντων την εταιρεία;

*Τί σημαίνουν όλα αυτά; Δυστυχώς, ότι η αλληλεγγύη άργησε μια μέρα. Και πλέον, δεν έχει σημασία.