ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Ημερολόγιο του νέου χρόνου

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το πρώτο λυκόφως  πίσω από το βουνό, δείχνει προς μια ακόμη καθαρή από βροχές ημέρα και η θάλασσα στο βάθος λαμπυρίζει ασυνήθιστα έντονα για τα παφίτικα δεδομένα κάτω από το φεγγάρι- δεν είναι τέτοια ακριβώς η εικόνα που έχουμε για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, σκέφτεται ενώ ετοιμάζει τον πρώτο καφέ της ημέρας, αλλά δεν βαριέσαι...οι γιορτινές ταινίες της τηλεόρασης απόψε, θα μας μπάσουν στο κλίμα.

Στο ραδιόφωνο κοντεύει να ολοκληρωθεί το πάρτυ των πρωινών τύπων, με τα ατέλειωτα ονόματα των αφιερώσεων και τα αλληλοπειράγματα της συντροφίας των μυημένων, ενώ αμέσως μετά η Κυριακού Πελαγία ξεχύνεται στον αέρα της γιορτινής ημέρας για το τελευταίο άσμα πριν την έλευση των ενημερωτικών- υποθέτω ότι η all times classic μαστόρισσα, είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι και αυτής της γιορτής.

*Οι πρωινές ειδήσεις του ραδιοφώνου, ξεκινούν ως ήτο αναμενόμενο με τον διάλογο κωφών για το Κυπριακό, με τον διάλογο των άλλων κωφών για τα προαπαιτούμενα της τρόικας ως προς τη CYTA, με τον διάλογο των άλλων κωφών ως προς την αναπομπή της πρότασης για την ΑΗΚ από την τρόικα και με τον διάλογο των άλλων κωφών ως προς το τί κακό μας αναμένει το 2016- άπαντες οι κωφοί αναγνωρίζουν ότι χαρά δύσκολα θα δούμε και αυτή τη χρονιά.

Είναι όμως παραμονή του καινούργιου χρόνου και πρέπει να βρούμε λόγο αισιοδοξίας, σκέφτεται. Τουλάχιστον, σε προσωπικό επίπεδο δεν είμαστε μέρος των ειδήσεων, πάει να πει ότι μια χαρά είμαστε στην ησυχία μας, κάτι ξέρουν και οι αμερικάνοι, όταν λένε «no news, good news».

*Ο αέρας έξω δυναμώνει, παρακολουθεί στο πρώτο φως το μεγάλο δέντρο του κήπου να βολοδέρνει κατά πού φυσάει και θυμάται τις «Σημειώσεις για ένα Ημερολόγιο» του Μπρουνιά. Κατεβάζει με προσοχή το εύθραυστο χαρτόδετο βιβλιαράκι από την βιβλιοθήκη και αφήνεται να ξαναζήσει παλιούς νέους χρόνους- τότε που είχε την ψευδαίσθηση ότι η ζωή των ηρώων στις σελίδες του Μπρουνιά θα μπορούσε να ήταν και η πραγματικότητα η δική του:

« Ένα σταχτί απομεσήμερο γεμάτο ηρεμία με τους Sunday Times ριγμένους στο μεγάλο καναπέ και σε μια άλλη κάμαρη ένα παιδάκι να μελετά στο πιάνο ένα δύσκολο κομμάτι του Γκαλούππι. Κάπου στο Ντόρσετ έγραφε ο Χένρυ Τζέημς τη γνωστή του φράση «δεν υπάρχει τίποτα πιο τέλειο στον κόσμο από ένα quiet Sunday afternoon».

*Και από την αναμονή της Πρωτοχρονιάς ενδεχομένως.