ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Δυό ή τρία πράγματα που ξέρω γι΄αυτούς

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Για τους γαλήνιους ανθρώπους: Μοίρα κακή το έφερε, να εξαφανισθούν από την καθημερινότητα μου παλιοί κολλητοί- μαζί εξαφανίσθηκε, ακουσίως, η δική μου καθημερινότητα: Όχι πια μόνο παραπολιτικό και επιχειρηματικό κους-κους, ούτε σχεδιασμοί για τις επόμενες πολιτικές τους κινήσεις, ούτε οράματα για τα δικά μου επαγγελματικά άλματα.

Ανακαλύπτω ένα σύμπαν που ξέχασα ότι υφίστατο και το οποίο ερωτεύθηκα σφόδρα: Καφές μόνο με τη σύντροφο μου σε ωραία μέρη της Πάφου, σχέδια για τις σπουδές της μικρής τον Σεπτέμβρη, περπάτημα μέσα στο πράσινο, βραδιές με συντροφιά τις σελίδες της Αγκάθα Κρίστι και του Πέτρου Μάρκαρη, αντί με τις κραυγές των τηλεοπτικών τοκ-σόου, τσάρκες στα πέριξ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Και κυρίως, εντός αυτής.

*Για την διανόηση: Μεγαλώνοντας σιγά-σιγά, συνειδητοποιείς ότι αυτή δεν σημαίνει μόνο Χόμπσμπαουμ, Τσόμσκι, Καστοριάδης και Αντόρνο. Η συνέντευξη της Αρλέτας στην Lifo, την Παρασκευή, ξανάνοιξε τις πύλες της οράσεως- αυτές που έκλεισαν ερμητικά από την εποχή των διάφορων Voice, παγιώνοντας σιγά-σιγά την πεποίθηση στην κοινωνία ότι οι εκπρόσωποι των τεχνών είναι ικανοί να μυξοκλαίνε μόνο για την χαμηλή τους βαθμολογία στους διαγωνισμούς και να μιλάνε για τις αλλαξοκωλιές τους:

«Αν ρωτήσεις τώρα, έξω στον δρόμο, τα κορίτσια θα σου πουν ότι θέλουν να γίνουν μοντέλα και τα αγόρια, ποδοσφαιριστές. Η λεγόμενη κρίση, που όλοι την επικαλούνται, κατά 90% οφείλεται σε έλλειψη παιδείας. Όχι αποκλειστικά από την τηλεόραση, αλλά από ένα διαλυμένο σύστημα παιδείας. Πιστεύω, ωστόσο, πως οι γονείς πρώτοι διαμορφώνουν τα παιδιά, αφού οι δάσκαλοι τα παραλαμβάνουν ήδη διαμορφωμένα. Αν ένα παιδί δεν είναι διαμορφωμένο ως τα πέντε του, το 'χασες!».

*Για τους μανδαρίνους των αριθμών: Δεν παρακολούθησα πολύ αυτή την ιστορία με την έρευνα των αρμοδίων της κρατικής μηχανής για το ποιό ποσό τεκμαίρεται ως ικανό να ζει ένας άνθρωπος σήμερα.

Κάτι που πήρε το αφτί μου όμως, για τα 700 ευρώ ως τέτοια συνθήκη, με έκανε να επαναβεβαιώσω ότι πρέπει να είμαι μεγάλο ούφο: Πώς διάολο γίνεται, χρόνια τώρα, τα 700 ευρώ να τα χρειάζομαι μόνο για φροντιστήρια κάθε μήνα;

Πάλι κότσο με πιάσανε...

*Για τους εύπιστους ανθρώπους: Οι εικόνες με τα κλαδιά ελιάς στα χέρια, με τις μελό δηλώσεις on camera για τον «καιρό που έφτασε να ζήσουμε επιτέλους μαζί» και με τις πομπώδεις ανακοινώσεις ανθρώπων που παίζουν τις επιχορηγήσεις γύρω από δικοινωτικά προγράμματα στα δάχτυλα, παλιά απέπνεαν αισιοδοξία-σήμερα αποπνέουν μόνο αγωνία να διατηρηθεί η βιομηχανία έκδοσης κονδυλίων.