ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by ESSO Στέφανος Στεφάνου: Τομ και Τζέρυ

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Η Κύπρος δεν είναι ένα συνηθισμένο κράτος. Όσο και αν μας ενοχλεί να συνειδητοποιούμε κάτι τέτοιο, η ύπαρξη αυτού του ονομάζουμε Κυπριακή Δημοκρατία είναι ευθέως ανάλογη με τις διαθέσεις άλλων, μπορεί και με την διάθεση μιας ανώτερης δύναμης που αγαπά αυτό το κομμάτι γης και το φυλάει.

Οι καινούργιες βεγγέρες του Barbaros στις ακτές της Κύπρου, η αλα κέφα δέσμευση περιοχών από την τουρκική αεροπορία σχεδόν σε περιοχές λουομένων μας, αποδεικνύουν για πολλοστή φορά ότι αν κάποια ξένη χώρα επιθυμεί να μπουκάρει στο νησί, απλώς μπορεί να το κάνει- είναι εξωφρενικό και μόνο ως σκέψη, ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

*Ή μάλλον, όχι ακριβώς τίποτα. Μπορείς να παρακολουθείς με προσοχή και αυτοσυγκράτηση το μπες-βγες των ξένων στην χώρα σου. Πιο αποκαρδιωτικό και από αυτή την ίδια την ανάγκη να καταπίνεις τις προκλήσεις, είναι να ακους τους αρμόδιους να αναμασούν αυτή την καραμέλα του ότι παρακολουθούν συνεχώς τις κινήσεις των ξένων εισβολέων. Και ότι δεν θα παρασυρθούμε στο παιγνίδι των προκλήσεων- ο Θεός μας φυλάει που είμεθα εγκρατείς ως λαός και ως κράτος, ειδάλλως η ανατολική Μεσόγειος θα γινόταν στάχτη και μπούλμπερη από την οργή μας!

*Για να λέμε και του στραβού το δίκιο πάντως, ολοένα και περισσότερο καθίσταται σαφές και στο πόπολο αυτό που έλεγαν κάποιοι διανοούμενοι και που το θεωρούσαμε απλή προσπάθεια λεκτικού εντυπωσιασμού: Η Τουρκία βρυχάται εκεί που την παίρνει να το πράττει, σε ισοδύναμους αντιπάλους αποδεικνύεται μάστορας του δόγματος «βάζω την ουρά μου στα σκέλια και κάνω τον κινέζο»- το να σουλατσάρουν οι τούρκοι κοντά στην Κύπρο είναι μαγκιά εκ του ασφαλούς, ας περιμένουμε να δούμε και αν θα πάνε να μανουριάσουν στην TOTAL όταν πιάσει δουλειά.

*Κοντολογίς, Κύπρος και Τουρκία μπορούν άνετα να θεωρηθούν το ρημέικ του Τομ και Τζέρυ στον 21ο αιώνα: Η δυνατή Τουρκία που κυνηγά και που τελικά κάνει την σούμα με μηδέν εις το πηλίκον και η αδύναμη Κύπρος που πότε με τον ένα, πότε με τον άλλο τρόπο καταφέρνει να ξεφύγει από τα νύχια του δυνάστη της.

*Από μια άποψη, είμαστε πάντως ο ορισμός της γκαντεμιάς: Σε ένα ολόκληρο πλανήτη, μας έτυχε μια γωνιά και ένας γείτονας που συγκεντρώνουν όλα τα κακά που μπορούσε να σκεφτεί ο Πανάγαθος εκείνο το εφταήμερο.