ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by ESSO Στέφανος Στεφάνου: Το καλοκαίρι της εικονικής πραγματικότητας

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Στο απέναντι τραπέζι, η παρέα των νέων που απολαμβάνει θορυβωδώς τα freddo της, εντυπωσιάζεται ολοένα και περισσότερο όσο η οθόνη του tablet προχωρά προς τα κάτω. Η χωροταξία του μοδάτου cafe, όλοι μαζί και χώρια, επιτρέπει να μετατρέπονται όλοι σε ωτακουστές αλλήλων και μέλη της κοινής συντροφίας των φίλων που δεν γνωρίζονται.

Τις κοπέλες της παρέας εντυπωσιάζει ιδιαιτέρως η ξαφνική διαδικτυακή εμφάνιση της Μαρίας στον Πρωταρά μαζί με νέα παρέα.

Καλά, αυτή δεν ήταν την προηγούμενη εβδομάδα με τον Σταύρο; Και, αφού έλεγε πως με τα όσα γίνονται στη δουλειά της δεν θα πήγαινε φέτος διακοπές για να είναι stand-by. Άσε που της Ελένης της κοκορευόταν ότι θα πήγαινε Λονδίνο, στου θείου της, πώς ξέπεσε τώρα στον Πρωταρά.

Των αρρένων καρφώθηκε ότι το καινούργιο μαγαζί του παλιού φίλου άρχισε τα τρικ μέσω διαδικτύου για να δείξει κίνηση, ενώ δεν πατά ψυχή του Θεού.

Και σιγά το ούφο που μου έγινε και γκράντε επιχειρηματίας. Και, έλα μωρέ τώρα, δεν ξέρουμε ότι βάζει τα ξαδέρφια του να γεμίζουν τα μπροστά τραπέζια να δείχνει κίνηση.

«Κάθεται τα βράδια μέχρι πολύ αργά, πίνοντας μονάχος κάτι βαριά τσιγάρα. Δεν καταλαβαίνει την καινούργια μουσική, θυμάται τον Van Morrison και μελαγχολεί».

*Στο τραπέζι του Δεκαπενταύγουστου, σε σπίτι κοινών φίλων, οι εκ των υστέρων αντιφρονούντες περισσεύουν. Η επανάσταση είναι έτοιμη να ξεκινήσει- οι δικές μας Βερσαλλίες είναι (πάλι) το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Οι Τσε, θυμήθηκαν ξαφνικά τον Συνεργατισμό που αλλαξοπίστησε και πουλήθηκε στο διεθνές κεφάλαιο, που « δέχθηκε τους αγοραστές των υποθηκών που δεν τόλμησαν να δεχθούν ούτε οι εμπορικές τράπεζες » και που «πηγαίνουν λάου-λάου για νέα κουρέματα». Οι παρτιζάνοι, ανακάλυψαν πέντε χρόνια μετά τους τροικανούς, ότι στις εμπορικές τράπεζες γινόταν το έλα να δεις με τη συμμετοχή των διευθυντικών στελεχών, των μεγαλομετόχων και των μεγαλοκαταθετών.

Σκέφτομαι ότι θα πρέπει τουλάχιστον να τους πει κάποιος πριν αρχίσουν την έφοδο στα ανάκτορα, ότι η Λαική έπαψε να υφίσταται- μη δεν την βρίσκουν και συγχυστούν.

«Από νωρίς αγάπησε τους στίχους του Σεφέρη, μα τώρα πια δεν ξέρει.Βαρέθηκε να δραπετεύει στα όμορφα τραγούδια, βαρέθηκε να ταξιδεύει στις μέρες που θα’ ρθουν».

*Υπομονή όμως, ο Αύγουστος τελειώνει. Για να βάλουμε όλοι τα φυσεκλίκια στις ντουλάπες και να γυρίσουμε στον πραγματικό κόσμο.