ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by ESSO Στέφανος Στεφάνου: Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Από την (και καλά) τελική αναμέτρηση του Μοντ Πελεράν και την δήθεν κρισιμότερη όλων των διαπραγματεύσεων, το γυρίσαμε στο επόμενο ραντεβού- στοίχημα ότι μετά και το νέο γύρο, θα ακούσουμε ότι έγιναν σημαντικά βήματα που θα οδηγήσουν σε ένα final countdown αλά Ρόκυ, κάποια άλλη φορά.

Αυτή η χαριτωμένη προσπάθεια να δοθεί στο Μοντ Πελεράν μια σημασία που εξ αρχής είχε καταστεί σαφές ότι δεν υπήρχε, ήταν ένα καλό μάθημα για να εννοήσουν όλοι (πλην των αμετανόητων επαναπροσεγγιστών) ότι ούτε στην Ελβετία, ούτε στην Αμερική, ούτε στο Άλφα του Κενταύρου δεν είναι δυνατό να προκύψει κάτι πρακτικό αν ο άλλος δεν έχει διάθεση να χάσει κάτι από τα κερδισμένα του.

*Τί έμεινε λοιπόν από εκείνες τις μέρες που άπαντες αγωνίζονταν να πείσουν ότι θα ζήσουμε ιστορικές στιγμές; Επαναβεβαίωση του χάσματος σε όλα τα πεδία που συνιστούν το Κυπριακό πρόβλημα, μια τουρκοκυπριακή αντιπροσωπεία που δεν ήταν έτοιμη να παρουσιάσει ή να συζητήσει για χάρτες, αν και για αυτό μας τραβολόγαγε στην Ελβετία, μια διαδικασία που εντέλει ξεχείλωσε σε όλο το πλέγμα των αέναων συζητήσεων που γίνονται ούτως ή άλλως στη Λευκωσία χρόνια τώρα και ένα παντελώς ανούσιο πες-πες για τις μπλε και τις κόκκινες σημειώσεις στο χαρτί που θα γίνονταν μαύρες- μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, στο Μοντ Πελεράν ρίχνει χιόνι.

*Το πολιτικό και κομματικό σύστημα με την ολοκλήρωση των συνομιλιών στο ελβετικό θέρετρο, θα συνεχίσει να κάνει αυτό στο οποίο οφείλει την ύπαρξη του: Να αναλύει το κενό, επιχειρώντας να το εμφανίσει ως κατάμεστο δράσεων και εξελίξεων.

Ο κοινός άνθρωπος, από την πλευρά του, είδε μια άσκοπη μετακίνηση της μισής κρατικής μηχανής για να γίνει το χατήρι ενός ανθρώπου που εκ των προτέρων δεν είχε πρόθεση να αλλάξει το παραμικρό, μια κατοχική δύναμη που συνέχιζε μεσούσης της «κρίσιμης διαπραγμάτευσης» τον χαβά της με το όχι στο ένα και όχι στο άλλο, μια ομάδα δημοσιογράφων που επιχειρούσαν ματαίως να πείσουν ότι ήταν μάρτυρες κοσμογονικών εξελίξεων, ενώ απλώς έκαναν τη ρουτίνα που κάνουν καθημερινά έξω από το Προεδρικό και το παλιό Αεροδρόμιο και τηλεαστέρες σε στούντιο να επικεντρώνουν στο πόσο φοβερά πλάνα έστειλαν οι κάμεραμεν και πόσο μοναδικό είναι το τοπίο στο Μον Πελεράν- ενώ αυτό που βλέπαμε στις οθόνες είναι οι Πλάτρες στο ελβετικότερο.

*Να μην είμαστε όμως μηδενιστές: Η «κρίσιμη συνάντηση», μας έδειξε και κάτι- την ανάδειξη του απόλυτου τίποτα, ως κρίσιμου παράγοντα της πολιτικής.