ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by ESSO Στέφανος Στεφάνου: Ιστορίες αγάπης

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Μερικοί αγαπούν την καλλιτεχνική πρωτοπορία, αρκεί να μην τους θέτεις ανόητες και άσκοπες ερωτήσεις του τύπου « αν αυτός ο πρωτοπόρος είχε να αντιμετωπίσει τα δικά του ιερά και όσια θα ήταν το ίδιο άνετος;»- αφορμή του φιλολογικού ερωτήματος είναι μεν η υπόθεση Μακαρίου, όχι όμως από τη σκοπιά της δημιουργού ή των οργανωτών της έκθεσης, ούτε και από τη σκοπιά της θεωρητικής αναγκαιότητας της ελευθερίας έκφρασης.

Αλλά, από τη σκοπιά διαφόρων προοδευτικών, που τα τελευταία χρόνια οποιαδήποτε προσπάθεια κριτικής προς το τουρκοκυπριακό στοιχείο τους κάνει να αντιδρούν όπως οι αγωνιστές της δημοκρατίας στα υπόγεια της οδού Μέρλιν, όταν οι ΕΣΑτζήδες τους έβαζαν ρεύμα στα αχαμνά.

*Μερικοί αγαπούν τις επιχειρήσεις καθαρά χέρια και τα μπουζουριάσματα των απατεώνων στις φυλακές, αρκεί οι μπουζουριασμένοι να είναι άλλοι από τους εκλεκτούς μας- εν τοιαύτη περιπτώσει, κάνουμε μια αναφορά ότι ο τάδε βρέθηκε ένοχος και τα αφήνουμε να το πάρει η λήθη.

Σε πιο ηρωικές επιχειρήσεις καθαρά χέρια, όταν οι απατεώνες δεν ήταν της αρεσκείας μας, θυμίζαμε τη γνωστή ρήση με την γνωστή κυρία που θέλει να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει.

*Μερικοί αγαπούν τον αέρα της ευρωπαικής γκλαμουριάς- έχει διαφορά όπως και να το κάνουμε να είσαι ένας από τους μετέχοντες στο κλειστό κλαμπ των 27 ή 27 παρά κάτι οσονούπω, από το να είσαι μέλος της ανατολίτικης οπισθοδρόμησης με το κράτος-πατερούλη και τις πελατειακές σχέσεις κράτους και κοινωνικών ομάδων.

Μόνο που άμα αυτή η θεοποιημένη ιδιωτικοποίηση των πάντων στα πλαίσια του δυτικού δόγματος «οι αριθμοί να ευημερούν και οι άνθρωποι ας πα’ να κουρεύονται» αγγίζει και τους ευρωεραστές, ο έρωτας θυμίζει τον Μαρκές: Γίνεται έρωτας στα χρόνια της χολέρας.

*Μερικοί αγαπούν την ουσία- παίρνουν το έταιρο τους ήμισυ για μια ρομαντζάδα παρά το κύμα, για μια εκδρομή, για ένα ταξιδάκι. Και το πράττουν ασχέτως αν είναι 14η Φεβρουαρίου ή αν τα πράγματα πήγαν δεξιά με κείνο το deal που κυνηγούσαν καιρό.