ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by ESSO Στέφανος Στεφάνου: Η νέα εθνική βαρβαρότητα

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Μπαίνοντας σήμερα στον Ιούλη, που σηματοδοτεί κατ’ εξοχήν την καλοκαιρινή περίοδο στα μέρη της Μεσογείου, σκεφτόμουνα να γράψω για το καλοκαίρι των λόγιων- για το ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη του κυρίου Σαββόπουλου, για το καρπουζάκι με τα χέρια γεμάτα αρμύρα του Θανάση Μάνθου, για το αλλιώτικο καλοκαίρι στα άγρια παράλια της Κορνουάλης του Ντύλαν Τόμας, για τις νυσταγμένες κουβέντες τις πνιγμένες στις μπύρες των γερόντων του Μπουκόφσκι.

Ματαίως τα σχεδίαζα μέρες τώρα- ο δαίμων του Κυπριακού παρείσφρησε στο είναι μας ξανά, αυτή τη φορά όμως υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα.

*Πριν χρόνια, αποσυνάγωγοι ήταν όσοι τολμούσαν να αρθρώσουν ένα λόγο υπέρ της συνεννόησης με τους απέναντι- η τραγωδία ήταν ακόμη πολύ νωπή, μπορούσε να την ψηλαφήσει κανείς, δεν συζητάς με τον εχθρό σου όταν μάλιστα αυτός σου κρατά με το έτσι θέλω ό,τι σου ανήκει.

Σήμερα, στο πυρ το εξώτερο ρίχνονται συλλήβδην όσοι τολμήσουν να πουν ότι ρε παιδί μου, δεν εμπιστεύονται τους τούρκους και τους τουρκοκύπριους. Και ότι δεν γουστάρουν το στυλάκι του Ακιντζί. Και ότι ναι, δεν τους αρέσει καθόλου που θυμούνται οι σύντροφοι της από εκεί πλευράς την επανένωση μόνο και μόνο όταν μυριστούν κέρδος: Χθες με τα ευρωπαικά διαβατήρια και το ευρώ, σήμερα με τους φυσικούς πόρους που είναι ολονών μας- για αυτό ίσως σουλατσάρει το Μπαρμπαρός, για να προστατεύσει τους κοινούς μας πόρους από τους αδίστακτους βεδουίνους ή τους αιμοβόρους πεζμερκά.

*Στο ραδιόφωνο της προάλλες, μόνο που δεν ζητήθηκε από ένα εκπρόσωπο του λαού στο Κοινοβούλιο να ζητήσει ταπεινά συγνώμη επειδή δεν ξεκαθάρισε αρκετά φανατικά, κατά τον δημοσιογράφο, ότι διαφωνεί καθέτως και οριζοντίως με όσους «λένε ότι θέλουν λύση, αλλά στο βάθος παρακαλούν να μην λυθεί το Κυπριακό».

Θα πρέπει κάποτε η νέα αυτή μορφή λεκτικής βίας να αντιμετωπισθεί από όσους κατά τα άλλα κόπτονται για την ελευθερία της έκφρασης και των ιδεών σε αυτό τον τόπο: Και ας πούμε ότι ένας δεν θέλει λύση, ότι δεν του αρέσουν οι τούρκοι, ότι δεν τον εκφράζει αυτή η συνύπαρξη, τί ζόρι τραβά ο κάθε αυτόκλητος μουτζαχεντίν της επανένωσης;

Έχει ποινικοποιηθεί η θεωρία της μη λύσης και δεν μας το έχουν πει; Ή μήπως αντίκειται στους νόμους και τους κανονισμούς να θεωρείς ότι είσαι καλύτερα σήμερα από το να μπλέξεις με κάποιους που δεν σε πάνε και δεν τους πας;

*Για να ηρεμήσουμε λίγο… Έσφιξαν και οι ζέστες…