ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by ESSO Στέφανος Στεφάνου: I believe in miracles

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το βράδυ της Παρασκευής η βρετανική τηλεόραση έδειξε για πρώτη φορά την κινηματογραφική ταινία I believe in miracles, για τους κριτικούς μια από τις καλύτερες μεταφορές στην οθόνη μιας ποδοσφαιρικής ιστορίας- οι ποδοσφαιρόφιλοι και δη οι οπαδοί της Νότιγχαμ Φόρεστ (και είμαστε πολλοί), ξέρουν ότι αφορά στη μοναδική ιστορία του Μπράιαν Κλαφ και των παικτών του στις αρχές των ‘ 80s.

Είναι κρίμα που την ταινία δεν είδαν (προφανώς)  πολιτικοί, άνθρωποι της οικονομίας και γενικώς διαμορφωτές κοινής γνώμης στην μικρή μας Κύπρο- θα είχαν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία και παράδειγμα να προωθήσουν την τιτάνια προσπάθεια λύσης, παραμερίζοντας όλα τα εμπόδια και τις αντανακλαστικές αντιδράσεις που δημιούργησε μισός αιώνας στραπάτσων, με το απλούστατο επιχείρημα που αποτελεί και τον τίτλο της ταινίας: Πιστεύω στα θαύματα.

*Συνηθίσαμε να χρησιμοποιούμε το μοναδικό εκείνο κατόρθωμα που πραγματεύεται η ταινία, ως μέτρο σύγκρισης για τα ποδοσφαιρικά πράγματα: Στις δε παρέες κάνουμε συχνά την αναγωγή ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι αντίστοιχο και στα καθ’ ημάς- σκεφτείτε, ας πούμε, τον ΑΣΙΛ να παίρνει το πρωτάθλημα Β Κατηγορίας, να ανέρχεται στην Α’ Κατηγορία και αμέσως να παίρνει και το πρωτάθλημα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να βγαίνει στο Τσάμπιονς Λιγκ, να το κατακτά και να επαναλαμβάνει το ίδιο κατόρθωμα και την επόμενη χρονιά!

Επιστημονική φαντασία; Ναι! Αυτό όμως έκανε τότε η Νότιγχαμ.

*Θα μπορούσε όμως στο πεδίο της πολιτικής, να χρησιμοποιηθεί ως work case το σπουδαίο αυτό ποδοσφαιρικό παραμύθι: Ιδού κύριοι τί μπορεί να κάνει η ανθρώπινη θέληση, οι συγκυρίες, οι μοίρες, ο θεός του αναπάντεχου. Και να αναφωνήσουν, όπως στην ταινία: I believe in miracles.

Ας το παίξουμε αισιόδοξοι μια φορά, πόσο πιο δύσκολο είναι να βάλουμε στη γωνία τον Ερτογάν, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μετχμετζίκ, κάμποσα γεωστρατηγικά συμφέροντα και μερικές χιλιάδες γκρίζους λύκους, από ότι δυσκολεύτηκαν ο Κλαφ και οι παίκτες του να ρίξουν στο καναβάτσο ποδοσφαιρικές υπερδυνάμεις της εποχής και να φθάσουν στο εξωπραγματικό θαύμα; Γιατί να μην κάνουμε και εμείς το δικό μας εξωπραγματικό πραγματικότητα, ρε αδερφέ; Ας είναι και στην πολιτική, αφού δεν μπορούμε στο ποδόσφαιρο.

*Γι’ αυτό λέω, μερικές φορές οι ποδοσφαιρικές και κινηματογραφικές ιστορίες μπορεί να αποδειχθούν διδακτικές για την πραγματική ζωή- ιδίως, αν η πραγματική ζωή έχει βαλτώσει στα απόνερα και δεν λέει να κάνει βήμα.

*Σημασία, έχει να πιστεύεις στα θαύματα...