ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Τα πιο ωραία, τα μαθαίνουμε όταν είναι αργά

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Δύο σπουδαίοι Κύπριοι έφυγαν την εβδομάδα που πέρασε- τα αφιερώματα, οι επικήδειοι, οι επίσημες ανακοινώσεις ήταν αναμενόμενα. Και όπως πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις, ως επι το πλείστον, αδιάφορα.

Αυτό που τουλάχιστον για μένα δεν ήταν αναμενόμενο, ήταν οι αποκαλύψεις δύο «άλλων» αναχωρητών. Τον Βάσο Λυσσαρίδη τον γνωρίζαμε για τον μακρύ του πολιτικό βίο. Και για την αντίσταση του. Και για την απόπειρα δολοφονίας του. Και για τον Δώρο Λοίζου. Και για την καλλιτεχνική του φύση. Και για το ερωτεύσιμο του χαρακτήρος του, που δεν κατέληγε σε γάμο.

Δεν γνωρίζαμε όμως πολλοί, το εύρος της ποιητικής του αξίας. Που αρκούσε μόνο ένα μαύρο πανό την ημέρα της κηδείας του για να αποκαλυφθεί και σε μας, τους λιγότερο ενημερωμένους. Όταν έχει γράψει κάποιος «Όχι! Δεν δέχομαι να γονατίσω. Όχι! Με καρτερούν οι σύντροφοι στο συρματόπλεγμα και οι νεκροί στον Πενταδάκτυλο. Να πεθαίνω ναι! Να γονατίσω όχι!», είναι πλεονασμός να ακούς τόσες άλλες κοινοτυπίες.

*Τον Μιχάλη Πασιαρδή πάλι, οι μη ενασχολούμενοι σε επαγγελματική ή συστηματική βάση με την ποίηση και την κουλτούρα γενικότερα τον ξέραμε ως ένα σημαντικό εκπρόσωπο της στον τόπο μας- στον ελληνισμό γενικότερα.

Γιατί όμως χρειάστηκε ο θάνατος του για να μαθευτούν πτυχές του ανθρώπου που πιθανότατα θα είχαν ακόμη μεγαλύτερη σημασία από ότι το ίδιο του το έργο σε ένα φάσμα νέων ανθρώπων που ίσως να τους έφερνε εγγύτερα και στην τέχνη και τον πολιτισμό που ο ίδιος υπηρετούσε;

Ούτε εγώ γνώριζα τη μανία του με το ποδόσφαιρο. Και τον Ορφέα Λευκωσίας ειδικά- ως ένας φανατικός του Ευαγόρα Πάφου, που 20 χρόνια μετά ακόμη δεν μπορώ να χωνέψω τη διάλυση της αγαπημένης μου ομάδας για να γίνει ένα σύγχρονο πολυεθνικό εξάμβλωμα ονόματι Πάφος FC, η πτυχή αυτή του ανθρώπου των τεχνών με συγκίνησε. Όπως και η αγάπη του για τον Πανιώνιο, εκκινούμενη φαντάζομαι και από εξωαγωνιστικά κριτήρια.

*Γιατί όλα αυτά θα έπρεπε να τα μάθουμε όταν οι άνθρωποι έφευγαν; Πόσοι και πόσοι δεν θα εντρυφούσαν στην ποίηση, ανακαλύπτοντας τόσο ωραίο στίχο από τον γιατρό; Και πόσοι δεν θα επιχειρούσαν να ανακαλύψουν τι σόι ποιητής  είναι αυτός ο Πασιαρδής μαθαίνοντας ότι ακολουθούσε στο κάθε κατσάβραχο τον αγαπημένο του Ορφέα;

Τι κρίμα που όλα τα ωραία τα μαθαίνουμε πάντα αργά…

*Υ.Γ. Αυτή η μανία νομικών, δικηγόρων και επωνύμων να τρέχουν να καρπωθούν κάθε βλακεία που κυκλοφορεί στην κοινωνία, καταντά ενοχλητική. Τελευταία ανακάλυψη το «αντισυνταγματικό» του coronapass. Επειδή χίλιοι μυστήριοι θα κάνουν παντιέρα τον κάθε «προοδευτικό» νομικό, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να λουστούν οι εκατόν χιλιάδες την κατάσταση αυτή.

Από κάτι τέτοιους μυστήριους φτάσαμε στα χίλια κρούσματα ημερησίως. Και οι νομικοί καλά θα κάνουν να κοιτάξουν να βελτιώσουν τον χώρο της δικαιοσύνης που θυμίζει δημόσια υπηρεσία στα χειρότερα της και να αφήσουν τις μοντερνιές για άλλους.