ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Όταν η φιλοζωία μεταμορφώνεται σε γαιδουριά

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Μέχρι πρότινος η φιλοζωία με άφηνε παγερά αδιάφορο-ξέρω ότι στη νέα εποχή, που το να αγαπάς τα ζώα περισσότερο από τους ανθρώπους είναι must, αυτό θα κάνει τους πλείστους διανοούμενους και μοντέρνους να φρίξουν, αλλά η πραγματικότητα μου είναι αυτή.

Εσχάτως όμως, μόνο αδιάφορο δεν μ’ αφήνει: Κατ’ ακρίβεια με εξαγριώνει στον υπέρτατο βαθμό- ολοένα και περισσότερο βεβαιώνομαι ότι οι πλείστοι φιλόζωοι απλώς έχουν χεσμένους όλους τους υπόλοιπους για πάρτη δική τους και των ζώων τους.

*Στην περιοχή που κατοικώ, είναι ανθρωπίνως αδύνατο να μην διασχίσεις τον κεντρικό δρόμο του χωριού που οδηγεί στο σπίτι μου χωρίς να συναντήσεις τουλάχιστον έξι-εφτά σκυλιά αμολυμένα σε καθημερινή βάση-και λίγα λέω. Με το λίγο μου μυαλό και τις ακόμη πιο λίγες, το ομολογώ, γνώσεις μου περί των κανόνων που διέπουν την κατοχή (ή την συντροφιά βάσει της προοδευτικής σύγχρονης αργκό), ο κάθε ιδιοκτήτης είναι υπεύθυνος για την φύλαξη του ζώου.

Τι διάολο νόημα έχει η φιλοζωία όταν μετατρέπει επί της ουσίας τα σκυλιά αυτά σε αδέσποτα; Φαντάζομαι, μόνο για να χύνουν προοδευτικά κροκοδείλια δάκρυα οι φιλόζωοι και να απευθύνουν αναθέματα στους ασυνείδητους μη φιλόζωους, όταν τύχει κανα κακό σε κάποιο δρόμο.

*Εξίσου ενοχλητική εμμένω ότι είναι και η φιλοζωία πολλών άλλων, έστω και αν τηρούν τους κανόνες για την φύλαξη ή την διακίνηση των σκύλων τους- πρέπει επιτέλους να τύχει σεβασμού και η δική μου επιθυμία, ρε παιδί μου, να μην ξυπνώ αχάραγα με συγχορδία γαυγισμάτων ή με παλιμπαιδισμούς υπέργηρων εγγλέζων έξω από την πόρτα μου στη θέα των σκυλιών τους να προσπαθούν να επιτεθούν το ένα στο άλλο- όχι, δεν είναι χαριτωμενιά δύο τέρατα να επιχειρούν να αλληλεξοντωθούν και οι ιδιοκτήτες να αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να μην χάσουν τον έλεγχο των λουριών, χαχανίζοντας ταυτόχρονα για τα «χαριτωμένα ζωάκια τους».

*Μπορεί να έχω λάθος, νοιώθω όμως ότι οι τοπικές αρχές έχουν εγκλωβιστεί σε ένα ολοένα και αυξανόμενο πιεστικό κίνημα φιλόζωων, το οποίο ευχαρίστως θα έβγαζε στο κλαρί κάθε διαφορετική αντίληψη από την δική του- εξ’ ου και στα παράπονα πολλών προς την οικεία τοπική αρχή όπου ζούμε, η απάντηση ήταν πως «δίκαιο έχετε, αλλά δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, θα μας φέρουν χίλιες υπογραφές ότι είμαστε απολίτιστοι έτσι και τους πούμε τίποτα για το θέμα αυτό».

*Ε, ας πουν. Εγώ εμμένω ότι το κακό παράγινε. Και ότι με τον ίδιο τρόπο που πολύ ορθώς κυνηγάμε σήμερα τον ηλίθιο που σκοτώνει ή βασανίζει ζώα, με τον ίδιο τρόπο πρέπει να κυνηγήσουμε και τον άλλο, που νομίζει ότι όσοι δεν έχουμε ζώα και στην τελική δεν θέλουμε να έχουμε, είμαστε υπόχρεοι να λουζόμαστε τα δικά του μέσα στους προσωπικούς μας χώρους.

*Νισάφι πια…