ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Κόλαση του Δάντη

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Όσο η δική μας εμπλοκή στη διαμόρφωση του νέου φιλελεύθερου κόσμου εξαντλείται στο να μετρούμε πόσα αεροπλάνα θα εξυπηρετούμε στη φλεγόμενη (πάλι) από την πανδημία αυτή τη φορά υφήλιο, καλά πάμε. Και όσο επίσης η παραφιλολογία σε επίπεδο επίσημου κράτους, επιχειρηματιών ή μήντια γυροφέρνει γύρω από το πόσο πολύ ασφαλής νησίδα είμαστε σε ένα πέλαγος κινδύνων, θανατικών και αίματος, μια χαρά είμαστε.

Μερικές φορές, δεν είναι κακό να είσαι ένα απλό γκαρσόνι της νέας τάξης πραγμάτων- υποτιμητικό ίσως ναι. Πάντως όμως, πολύ καλύτερο από το να οργανώνεις τις εκατόμβες κηδειών σου, να πνίγεσαι στους ωκεανούς, να βολοδέρνεις από συνοριογραμμή σε συνοριογραμμή, να δέχεσαι στο κεφάλι σου πυραύλους ενώ κοιμάσαι ανυποψίαστος και να έχεις και τους επίσημους της Ευρωπαικής Ένωσης, του ΟΗΕ ή των ανθρωπιστικών οργανώσεων να σου χαιδεύουν τρυφερά το σβέρκο μπροστά από μια κάμερα.

*Τα θυμήθηκα όλα αυτά, ακούγοντας τον συμπαθέστατο Γιώργο Λακκοτρύπη να εκφράζει την ανησυχία του για τις τουρκικές κλιμακώσεις των προκλήσεων της εναντίον μας- σκέφτηκα ότι αυτούς τους φόβους τους εξωτερικεύει τώρα που θα ιδιωτεύσει και που θα απεκδυθεί του βαρέως φορτίου να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα ως κυβερνητικό στέλεχος. Δεν το έπραττε διαρκούσης της θεσμικής εμπλοκής του στο θέμα, όπως κανένα κρατικό στέλεχος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν τολμά να πει ότι δεν μας παίρνει να συνεχίσουμε το ενεργειακό μας πρόγραμμα, το οποίο ψάχνουμε εύσχημο τρόπο να εγκαταλείψουμε.

*Από το μακρινό 1990, όταν και παρακολουθούσαμε με ανοιχτό το στόμα τον πρώτο πόλεμο της Ιστορίας σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι-και πολύ περισσότερο αίμα. Τότε, θαμπωμένοι από τους θεαματικούς κρουζ που έπεφταν στο Ιράκ από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, νομίζαμε απλώς ότι η καλή Δύση κατατροπώνει τον κακό Σαντάμ που εισέβαλε ο αχρείος στο πλούσιο πλην τίμιο Κουβέιτ.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ήταν κομμάτι δύσκολο να παρακολουθήσει ο απλός άνθρωπος την μετατροπή κρατών και κοινωνιών, που αν μη τί άλλο είχαν πίσω τους ένα πολιτισμό αιώνων, στο κλωτσοσκούφι της νέας τάξης πραγμάτων, ενώ μάθαινε ότι οι σημερινοί ορκισμένοι εχθροί της Δύσης ήταν οι χθεσινοί συνεργάτες της.

*Έκτοτε, πολλά άλλαξαν. Ο Σαντάμ και ο Καντάφι δεν μένουν πια εδώ. Μένει όμως μια αναρχία που ούτε και αυτή η ταραχώδης περιοχή της Αραβίας δεν είχε γνωρίσει ποτέ πριν, αφού κάποιοι είναι απλώς πιο δυνατοί από άλλους και κάνουν ότι γουστάρουν.

Μένει ο φόβος στις ίδιες τις μητροπόλεις του ανεπτυγμένου κόσμου- πότε για κάποιον φανατικό που θα μπουκάρει κάπου ζωσμένος εκρηκτικά και πότε από κάποια απρόσμενη εξέλιξη όπως κακή ώρα ο κορωνοιός, που θα ρίξει στα τάρταρα κοινωνίες και ανθρώπους.

*Α, και η ολοένα και αυξανόμενη παραδοχή μεταξύ των απλών ανθρώπων αυτού του τόπου, ότι μέσα στα μύρια όσα ελαττώματα μας, ευτυχώς που μάθαμε να σκύβουμε το κεφάλι και να δουλεύουμε- καθότι, αν πιστεύαμε τους φιλιππικούς των πολιτικών μας, το πιο πιθανό είναι ότι σήμερα θα κόβαμε βόλτες για να βρούμε άλλη γη να αποικίσουμε.