ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Κάτι αισιόδοξα παλληκάρια

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το 2004, ο θείος Σαμ και τα χανουμάκια του έσειαν τον δάχτυλον προς το μέρος μας, προειδοποιώντας ότι αν γράφαμε εκεί που δεν πιάνει μελάνι το εξαίρετο έργο του εξαίρετου κυρίου Αναν, θα έπρεπε να βρούμε ένα άλλο πλανήτη να μετοικήσουμε- το όχι του κυπριακού λαού ακολούθησαν κάποιες μουρμούρες, πλην όμως επί της ουσίας καμία καταστροφή δεν επαληθεύτηκε.

* Εν έτη 2016 στο Μοντ Πελεράν, που αίφνης μετατράπηκε στο καινούργιο Ελντοράντο του πολιτικού συστήματος, του κεφαλαίου και άλλων πολλών, αρχικά υποβληθήκαμε σε μια λοβοτομή εβδομάδων ότι εδώ είναι το τέρμα: Τα βρίσκουμε ή η μια μας πατρίδα γίνεται οριστικώς και αμετακλήτως δύο πατρίδες.

Αφού στο ελβετικό θέρετρο οι τούρκοι ενεργούσαν ως πάντοτε, δηλαδή αλα κέφα, κάναμε την ανάγκη φιλοτιμία, προσποιούμενοι ότι δεν είπαμε ποτέ ότι είναι το τέρμα, αλλά ότι είναι ένα ταξίδι που συνεχίζεται-λίγο ακόμη και θα έμπαινε στην εξίσωση και ο μεγάλος αλεξανδρινός: « Τὸ φθάσιμον ἐκεῖ εἶν᾿ ὁ προορισμός σου. Ἀλλὰ μὴ βιάζῃς τὸ ταξείδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλὰ νὰ διαρκέσει».

Στο μεταξύ πάντως, η πατρίδα παρέμεινε μια.

*Μπαίνοντας στο 2017, η παράδοση τηρήθηκε κατά γράμμα: Κινήσαμε για τη Γενεύη με πομπή του θριάμβου εντός του αεροσκάφους, συνεχίσαμε με τις λαμπρές προοπτικές της παρουσίας κοτζαμάν ΓΓ του ΟΗΕ, ενδεχομένως και ολάκερου Ταγίπ, υποχωρήσαμε λιγάκι όταν φτάσαμε στο ψητό στην «κάποια πρόοδο που συνιστά το γεγονός ότι οι τούρκοι δέχθηκαν να δώσουν χάρτες και να συζητήσουν για ασφάλεια και εγγυήσεις», για να καταλήξουμε στην πραγματικότητα: Οι στρατιώτες μας θα μείνουν, οι εγγυήσεις θα μείνουν, το ένα προς τέσσερα είναι μια βλακεία και μισή, θα πρέπει να γίνει ένα προς δύο, τα Βαρώσια άμα τα θέλετε πάρτε τα, αλλά φέρτε την Τηλλυρία.

*Αυτά όμως δεν έχουν σημασία-το παν είναι η αισιοδοξία. Είμαστε ένα βήμα από την υλοποίηση του ονείρου της επανένωσης. Με τους έποικους ενδεχομένως να είναι περισσότεροι από εμάς, αλλά δεν πειράζει. Με τα μεχμετζίκ να είναι εκεί που είναι από το ’74, αλλά δεν πειράζει. Με το οικονομικό τσοντάρισμα μιας κοινότητας που δεν είναι άξια ούτε τα κλεμμένα να αξιοποιήσει να έρχεται πλέον από εμάς αντί από την Άγκυρα, αλλά δεν πειράζει. Με το σύνοικο στοιχείο να μας πετά κατάμουτρα ότι σας θέλουμε για τα πλεονεκτήματα που μας παρέχετε ως μέλη της ΕΕ, αλλά ασφάλεια νοιώθουμε μόνο με την μαμά Τουρκία, αλλά δεν πειράζει.

*Σημασία έχει το τελετουργικό. Και οι selfies.