Pafos Net

ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Η πολιτική της πλάκας

title image

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

 

*Τις προάλλες ήταν η επέτειος του διαγγέλματος του Τάσσου Παπαδόπουλου για το δημοψήφισμα- ένα διάγγελμα που ασχέτως της άποψης ενός εκάστου επί του ερωτήματος που πραγματευόταν, αποτελεί πια μέρος της Ιστορίας του Κυπριακού Ελληνισμού. Οι λήψεις από το συγκινησιακά φορτισμένο εκείνο βράδυ έδιναν και έπαιρναν ξανά, με τον Τάσσο να δυσκολεύεται από τη συγκίνηση σε κάποια σημεία να αρθρώσει λέξεις, σε κάποια άλλα να δίνει έμφαση με τις κινήσεις των χεριών του και στην κορύφωση του διαγγέλματος το τελευταίο τρίλεπτο του συνολικού 54λέπτου να γίνεται πια σημείο αναφοράς του Ελληνισμού για πάντα, με το ανατριχιαστικό «Δεν παρέλαβα κράτος για να παραδώσω κοινότητα, σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο και την αξιοπρέπεια σου».

*Όλως τυχαία, την ίδια μέρα οι ειδήσεις της τρέχουσας επικαιρότητας επικεντρώνονταν στην επικείμενη πενταμερή- με λίγη καλή διάθεση ο παρατηρητής των τεκταινομένων θα μπορούσε να πιστώσει μέχρι και με συμπόνοια τους πολιτικούς του σήμερα. Οι οποίοι είναι, όντως, αναγκασμένοι να λειτουργούν σε ένα εχθρικό για αυτούς περιβάλλον, με τον κόσμο να είναι επικεντρωμένος (και τρομαγμένος) από την πανδημία που δεν λέει να αντιμετωπισθεί και εξαιτίας της οποίας το προνομιακό πεδίο δράσης της πολιτικής και των πολιτικών, το Κυπριακό, έχει και βάσει μετρήσιμων μεγεθών πλέον υποχωρήσει σε σημεία πλήρους απαξίωσης.

*Όμως, το γεγονός αυτό δεν απαλλάσσει τους πολιτικούς του σήμερα από την γελοιότητα στην οποία οδηγούνται ώστε να δείξουν ότι εξακολουθούν να εκπέμπουν ένα διαφορετικό στίγμα από τους άλλους. Άκουγα τις δηλώσεις ενός εκ των πολιτικών αρχηγών και δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι μπόρεσε και ο ίδιος να αρθρώσει τις προτάσεις που ακούγονταν από το ραδιόφωνο:

« Μπορεί η Τουρκία να τορπιλίζει ήδη την προσπάθεια εμμένοντας σε δύο κράτη, αλλά πρέπει ο Πρόεδρος της Κύπρου να βρει τρόπο να στριμώξει την Άγκυρα».

«Όταν ο Πρόεδρος κάνει λόγο για βέτο κατά της Τουρκίας, ανησυχούμε ότι δεν πάει στην πενταμερή για να επιτύχει κάτι, αλλά για να βοηθήσει προεκλογικά το κόμμα του».

*Η πολιτική είναι δύσκολο πράγμα, είναι όμως και απασχόληση της πλάκας άμα η έγνοια του ασκούντως αυτήν είναι μόνο να χαιδεύει αυτιά. Άμα κάποιος θέλει απλώς να εμφανίζεται ως ο άλλος πόλος και ως ο τιμητής των πάντων και ως ο σκληρός που δεν χαρίζεται στους (εκάστοτε) κυβερνώντες, μπορεί να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη κωμωδίας: Μπορεί να αποδώσει στην (κάθε) κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ευθύνες γιατί η Άγκυρα δεν συμμορφώνεται με τα θέσμια του δυτικού πολιτισμού. Ή γιατί ο Ερτογάν θεώρησε περιττό να δώσει μια καρέκλα στην κυρία Φον ντερ Λάιεν. Ή γιατί πρώτη επίσημη τοποθέτηση του νέου πλανητάρχη ήταν να αποκαλέσει φονιά τον Πούτιν.

*Η πολιτική είναι άδικο πράγμα. Προσφέρει μια στιγμή σε ένα πολιτικό που τον καθιστά διαχρονικό σύμβολο και προσφέρει μια αιωνιότητα απαξίωσης σε όλους τους άλλους.