ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Η νέα έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το αν οι κύπριοι πολιτικοί αρχηγοί γνωρίζουν τον Μπράιαν Κλαφ,  δεν το ξέρω- φαντάζομαι, το πιθανότερο είναι να τον ξέρουν απλώς ως ένα εγγλέζο προπονητή ποδοσφαίρου γενικώς. Αλλά, όπως φαίνεται, είχουν θεοποιήσει μια από τις γνωστότερες ατάκες του- έστω και εν αγνοία τους: « Είμαι βαθύτατα δημοκράτης. Συζητώ  τα πάντα για είκοσι λεπτά με τους παίκτες μου πριν αποφασίσουμε ότι είχα εξ αρχής δίκαιο».

Ομοίως και τηρουμένων των αναλογιών, οι αξιότιμοι κομματάρχες και οι συν αυτούς, συζητούν τα πάντα που θέτουν στο τραπέζι οι πολίτες-ψηφοφόροι τους πριν καταλήξουν οτι είχαν ούτως ή άλλως δίκαιο σε όλα. Προφανώς, αυτή την έννοια έχει η πολυφορεμένη μετεκλογική ατάκα «πήραμε τα μηνύματα των πολιτών» και το πάρτι για την προεδρία της Βουλής που ακολουθεί.

* Επειδή την πρακτική αυτή την γνωρίσαμε καλά, φαντάζει περίεργη η μανία πολλών να ανακαλύπτουν ελπιδοφόρα σημεία στο κάθετι- σύμφωνοι, ακούγεται πιο καλό το να λέει κάποιος « αναταράξεις στο τάδε και στο δείνα κόμμα από την αποδοκιμασία της κάλπης», από το παραδοσιακό «μείνε στη γωνία σου και μην κάνεις θόρυβο, το κόμμα ξέρει καλύτερα». Από το λέγειν μέχρι το πράττειν όμως, παραμένει η χαώδης απόσταση που πάντοτε ίσχυε σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ένας Θεός ξέρει και αντιλαμβάνεται πώς στο καλό εννοούν αυτή την ενδοσκόπηση τα κυπριακά κόμματα. Πριν καν περάσουν τρία 24ωρα από τον γενικευμένο προβληματισμό για την αποχή, την δια της ψήφου αποδοκιμασία σχεδόν όλων των κομματικών σχηματισμών και το νέο τοπίο που φαίνεται να αναζητούν οι πολίτες εκτός κομματικών στεγανών, η επικαιρότητα έχει ήδη προλάβει να επικεντρωθεί αποκλειστικά και μόνο στην προεδρία της Βουλής. Και μαζί με αυτήν, στα εσωκομματικά, διακομματικά και άλλα «παιγνίδια» και συμφωνίες για το μέτρημα των κουκιών.

*Δεν ξέρω, μπορεί να μην έχω μετρήσει σωστά τα πράγματα. Ή να μην είναι αρκετά πολιτικό ον για να συνειδητοποιήσω τη σημαντικότητα των κινήσεων των κομματικών σχηματισμών στην κυπριακή κοινωνία. Η μαύρη μου η αλήθεια όμως, είναι ότι προσλαμβάνω αυτό όλο το ντουρντουλούκι για την προεδρία του κοινοβουλίου ως ένα ευθύ και μεγαλοπρεπές άδειασμα της κοινωνίας των πολιτών- ή ορθότερα, της κοινωνίας των ψηφοφόρων: Εντάξει, σας χαιδέψαμε τα αυτιά για 24 ώρες ότι μας βάλατε σε σκέψεις, ότι είστε η προτεραιότητα μας, ότι λαμβάνουμε και επεξεργαζόμαστε τα βαρυσήμαντα μηνύματα σας, αλλά κάντε άκρη τώρα. Έχουμε να στήσουμε το νέο σκηνικό για να ασχολούμαστε την επόμενη πενταετία.

*Πολλοί μπορεί να διαφωνούν. Ή να θεωρούν παρόμοιες απόψεις ως απολίτικες. Νομίζω όμως ότι ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι, κυρίως νέων ηλικιών, αντιμετωπίζουν τέτοιες διεργασίες όπως πραγματικά είναι: Ένα πάρτι σημειολογίας και τίποτα περισσότερο: Η γλώσσα του σώματος του κομματάρχη και αν δείχνει άνεση ή στρίμωγμα. Ποιός έδωσε αγώνα για να μπει στο φωτογραφικό καρέ και ποιος επέλεξε την απόσταση από τις συγκεντρωμένες κάμερες. Υπήρχε αμηχανία κατά την φωτογράφιση ή ήταν άνετοι;

*Όλα αυτά είναι καλά για τα παραπολιτικά του Τύπου. Όχι για την επίλυση του μείζονος προβλήματος. Που είναι η απαξίωση (και αυτού) του θεσμού.