ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Πάλης ξεκίνημα, νέοι (λέμε τώρα) αγώνες

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Στο ραδιόφωνο, εν μέσω αναλύσεων για τα παιγνίδια αυτού του σαββατοκύριακου, ο Νιόνιος ακούγεται ξαφνικά να προειδοποιεί τον πονηρό πολιτευτή ότι θα τον καταγγείλει στη φοιτητριούλα που τον είχε ερωτευθεί- ούτε βαλτός να ήταν, μέρες που είναι.

Σε άλλες εποχές, ο ποιητής θα έγραφε ότι η σημειολογία του φθινοπώρου που μπήκε επισήμως σήμερα, είναι λες και μας προειδοποιεί ότι το καλοκαιράκι με τους χαλαρούς του ρυθμούς πάει- και ότι η θλίψη του φθινοπώρου κάνει με το καλημέρα την εμφάνιση της.

Σε άλλες εποχές όμως. Τι χαλαρούς ρυθμούς να επικαλεστεί κανείς αυτό το καλοκαίρι; Που οι γιατροί μας άφηναν, οι δάσκαλοι μας έπιαναν. Που οι τραπεζικοί μας ζάλιζαν, οι οικονομολόγοι μας έδιναν τη χαριστική βολή.

*Να’ ναι, λοιπόν, το φθινόπωρο που εξάπτει την ποιητική φλέβα των ανθρώπων, μετά την αναπάντεχη κοινωνική αναταραχή του καυτού καλοκαιριού μας; Να’ ναι η διαπίστωση ότι τίποτα δεν μπορεί πια να μας γλυτώσει από τα μελλούμενα;

Ή να’ ναι εκείνη η παλιά θεωρία των μηδενιστών ότι τίποτα τελικά δεν έχει σημασία- ότι είναι να γίνει θα γίνει;

*Τί σημασία έχει... Αυτά είναι ψιλά γράμματα για την εξουσία και τους συνδικαλιστές. Τα έμμετρα του Ντίλαν Τόμας και οι ελεγείες του Πόε είναι απλώς για τους αποτυχημένους της ζωής, το success story κρύβεται στα πολιτικά γραφεία, στα αρχηγεία των οργανώσεων και στις έδρες των επιχειρήσεων. Στις κινήσεις που εξασφαλίζουν τρίλεπτα δημοσιότητας στις βραδινές ειδήσεις και μια παρουσία στις ερευνητικές επιτροπές για την κατάσταση της οικονομίας- ουδείς πλέον δύναται να θεωρήσει εαυτόν επιτυχημένο, αν δεν θεωρηθεί ως μέρος του συστήματος που λαμβάνει αποφάσεις.

*Το παν είναι να μετατρέπεις την κρίση σε ευκαιρίες- ακόμη και εκεί που ο απλός λαουτζίκος δεν βλέπει ευκαιρίες, αλλά καταστροφή. Οι γραμμές των φθινοπωρινών οριζόντων των ποιητών μετατρέπονται πια σε υπολογισμούς για την οικονομική ανταποδοτικότητα των θαλασσίων κοιτασμάτων, για το δούνε και λαβείν ενόψει νέας σχολικής χρονιάς, για το νέο οικονομικό στάτους ενόψει ΓΕΣΥ και για το αύριο γενικώς, ενόψει της επανένωσης της Κύπρου (λέμε τώρα).

Και η φλόγα που στο μεταξύ όλο αναμένεται και όλο δεν ανάβει, πολλαπλασιάζει τους Τζον Λε Καρέ που κρύβουμε μέσα μας.

*Όμως, ας μην ανησυχούμε-η πίστη σώζει, «μέρες καλύτερες θα’ ρθούν, το λέει το ένστικτο μας», που είπε επίσης ο Νιόνιος μας, οσονούπω ξεκινά και η επανάσταση που προανήγγειλαν εκπαιδευτικές οργανώσεις και Υπουργείο Παιδείας, καιρός να βγουν τα μαύρα λάβαρα με το άλφα μέσα στον κύκλο από τα ντουλάπια, ας ξεσκονίσουμε και τα βιβλία μας με τα έπη του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι και πού ξέρεις;

Το επόμενο καλοκαίρι μπορεί και να αξιωθούμε να αποχαυνωθούμε απερίσπαστοι όπως στα μικράτα μας.