Η νοσηλεύτρια του 70χρονου κρίνει τους κρίνοντες: Από πότε γίναμε μετρονόμοι της ζωής;

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η Κύπρος ήδη καταγράφει τον πρώτο θάνατο ασθενή, ο οποίος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο αναφοράς για την πανδημία του κορωνοϊού. Πρόκειται για 70χρονο ο οποίος σύμφωνα με το επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν που εξέδωσε το Υπουργείο Υγείας είχε βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό ενώ παράλληλα διαγνώστηκε με κορωνοϊό.

Μετά την ανακοίνωση του θανάτου του, δεν είναι λίγοι αυτοί που έσπευσαν να κατακρίνουν τα ΜΜΕ, αναφέροντας ότι σπέρνουν τον πανικό ανακοινώνοντας τον θάνατο ενός ανθρώπου με πολλαπλά προβλήματα υγείας, ως να ήταν αποκλειστικά από τον κορωνοϊό. 

Ανάμεσα στις αναρτήσεις στο Facebook που καταγράφηκαν τις τελευταίες ώρες, εντοπίσαμε ανάρτηση νοσηλεύτριας η οποία βρισκόταν στο πλευρό του 70χρονου αποβιώσαντος κατά τη νοσηλεία του στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου, πριν από τη μεταφορά του στο Νοσοκομείο Αμμοχώστου. 

H νοσηλεύτρια τονίζει μεταξύ άλλων ότι το βράδυ πριν από τη μεταφορά του στο Γενικό Νοσοκομείο Αμμοχώστου ρωτούσε τους νοσηλευτές πότε θα επιστρέψει, ενώ ήταν ιδιαίτερα ευδιάθετος. 

Εξέφρασε ακόμη τη λύπη της για τα όσα καταγράφηκαν στο Facebook, προεξοφλώντας το γεγονός ότι έτσι κι αλλιώς θα πέθαινε λόγω του βεβαρημένου ιατρικού ιστορικού του. 

Διαβάστε αυτούσια την ανάρτηση της: 

«Ναι ο 1ος θάνατος από επιβεβαιωμένο κρούσμα κορωνοϊού είναι γεγονός από ψες το βραδύ.. Παρακολουθώ όμως όλα όσα αναγράφονται και λέγονται παντού.. και νιώθω για μια ακόμη φορά λύπη.. απογοήτευση... και πίκρα... Εντάξει καλέ.. ήταν μεγάλος.. είχε και βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό.. άρα οκ.. ο κορωνοϊός τον πείραξε τώρα??

Από πότε Πατριώτες.. Συνάνθρωποι γίναμε μετρονόμοι της ζωής και του θανάτου??? Κάνουμε το οτιδήποτε για να κρατήσουμε κάποιον στη ζωή.. δε κάνουμε οτιδήποτε να τον στείλουμε μια ώρα αρχύτερα... Και ναι ήμουν εκεί.. με τον άνθρωπο.. και ναι είχε προβλήματα υγείας και ναι πολλά και πολλά.. και δε θα πω τίποτα Άλλο.. Και ναι δε ξέρω αν θα ζούσε και για πόσο ακόμα.. Αλλά ..να πω απλά ήμασταν νυχτέρι την Τρίτη μαζί...και έπαιζε με το κρεβάτι του ανεβοκατέβαινε... και του πήρα το τηλεκοντρόλ και γελάσαμε ανθρωπινά.. Και όταν βγήκε θετικός και τον περνάνε για Αμμόχωστο όλο αγωνία μας κοιτούσε και ρωτούσε πότε θα γυρίσει πίσω και γιατί του βάζουμε και τα πράματα του μαζί...και μεις τον καθησυχάζαμε...πάλι ανθρώπινα..

Εγώ λοιπόν για να καταλήξω.. δεν μπορώ να πάρω απόφαση για το πόσο θα ζήσει κάποιος.. πότε θα πεθάνει και από τι.. και αν είναι οκ που πέθανε...τελικά απ’ αυτό!!Και να νιώσω εν τέλει και ανακούφιση!! Εγώ ξέρω κάνουμε τα πάντα να ζήσει κάποιος... γιατί μιλάμε για Ανθρώπους.. Όχι για αναλώσιμους αριθμούς!!! Όπως φαντάζομαι και κανένας δε θα ήθελε να πάρει απόφαση κάποιος άλλος για το πότε θα πεθάνει και από τι είναι καλύτερα.. ο πατέρας του, η η μάνα του, η γιαγιά του, η ο ίδιος στην τελική!!

Αυτά.. καλή συνέχεια σε όλους και Προσέχετε απλά τους εαυτούς σας και τους δικούς σας ανθρώπους η καλύτερα όλους τους Ανθρώπους».