Η Ευρώπη του Βορρά και του Νότου.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Του Γιαννάκη Λαζάρου

Επαρχιακού Γραμματέα ΔΗΣΥ Πάφου

Οικονομολόγου.

Η πρόσφατη κρίση χρέους στην Ευρωζώνη έχει αποδείξει ξεκάθαρα  ότι οι παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις έχουν εμπλακεί σε μια μάχη διαρκών υποτιμήσεων των συναλλαγματικών αξιών των νομισμάτων τους. Αποτέλεσμα του πολέμου αυτού είναι η σταδιακή αποδυνάμωση του ευρώ.

Προπομπό της σημερινής κρίσης αποτέλεσε η κατάρρευση το 2008 της μεγάλης επενδυτικής τράπεζας  Lehman Brothers.

Η προσπάθεια των κρατών για επικράτηση των δικών  τους συμφερόντων εισήγαγε την ανθρωπότητα στις προβληματικές οικονομικές σχέσεις των κυβερνήσεων.

Μέσα από αυτή τη σχέση οι χώρες προσπαθούν να κερδίσουν το παιχνίδι του ανταγωνισμού μέσω της υποτίμησης των νομισμάτων τους

Στη δύνη λοιπών των συναλλαγματικών πολέμων η Ευρωζώνη έπεσε θύμα στα δίχτυα του Παγκόσμιου Οικονομικού συστήματος.

Στο πρώτο πεδίο ανταγωνισμού βρίσκεται ο αγώνας  επικράτησης του δολαρίου έναντι του ευρώ . Ο πόλεμος αυτός προβλέπεται να σταματήσει όταν η ισοτιμία του ευρώ- δολαρίου πλησιάσει το ένα προς ένα .Κάτι που δεν φαίνεται να συμβαίνει  και που αναγκάζει την Ευρώπη να απορροφήσει το κόστος της δικής της κρίσης χρέους.

Το δεύτερο πεδίο πολέμου έχει ξεσπάσει μεταξύ κρατών μελών της  Βόρειας και Νότιας Ευρώπης με την Ευρωζώνη να οδηγείται στην οριστική διάλυση της.

Η Ευρώπη στην πραγματικότητα έχει διασπαστεί  σε χώρες του πυρήνα της όπως η Γερμανία, Γαλλία και  Ολλανδία και στις λεγόμενες περιφερειακές χώρες όπως είναι η Πορτογαλία, Ελλάδα, Ιταλία, Ιρλανδία και Ισπανία.

Η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι οι πιο πάνω χώρες έχουν υιοθετήσει το ευρώ που στην πραγματικότητα είναι ένα σταθερό νόμισμα.

Το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι χώρες του Νότου έχουν αποβιομηχανοποιηθεί συγκριτικά με τις Βόρειες χώρες. Σαν αποτέλεσμα οι Νότιες χώρες μείωσαν στο ελάχιστο το επίπεδο των εξαγωγών τους . Υπό κανονικές συνθήκες η απώλεια της ανταγωνιστικότητας θα συνδεόταν από υποτίμηση του νομίσματος των. Επειδή όμως το νόμισμα είναι κοινό αυτό δεν μπορεί να γίνει .

Αποτέλεσμα: οι Βρυξέλλες έχουν επιβάλει μιαν ΄΄εσωτερική΄΄ υποτίμηση μέσω επιβολής  πολιτικών λιτότητας, μείωσης μισθών και σταδιακής κατάργησης του κοινωνικού κράτους.

Το σημερινό καθεστώς της ισοτιμίας του ευρώ ευνοεί τη Γερμανική οικονομία  

Αυτή η οικονομία βρίσκεται σε πορεία ανάπτυξης και με αυξημένη τη ζήτηση για τα βιομηχανικά της προϊόντα , κυρίως από αναδυόμενες οικονομίες . Σε αντίθεση με τις χώρες της περιφέρειας οι οποίες βιώνουν πολιτική λιτότητας.

Οι Βρυξέλλες δεν έχουν αρκετές επιλογές στη φαρέτρα τους: 

Η πρώτη τους επιλογή θα ήταν να οδηγήσουν την ισοτιμία ευρώ δολαρίου  ακόμη πιο χαμηλά (υποτίμηση του ευρώ) . Σε μία τέτοια περίπτωση οι οικονομίες του Νότου θα αναζωογονηθούν με τις οικονομίες τους να γίνονται πιο ανταγωνιστικές και να τις βάλει σε τροχιά ανάπτυξης. Δεν πρέπει όμως να υποτιμούμε τους πληθωριστικούς κινδύνους που συνεπάγεται μια τέτοια επιλογή  .

Η δεύτερη επιλογή τους είναι να επιβάλουν περαιτέρω πολιτικές λιτότητας στην περιφέρεια (πολιτική εσωτερικής υποτίμησης). Με αυτή την επιλογή είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούμε σε σταδιακή παρακμή και είναι πολύ πιθανή η διάλυση της Ευρωζώνης.

Η Ευρώπη συνεπώς θα πρέπει μέσα από μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης να αποδείξει ότι ο διαχωρισμός που άτυπα υπάρχει σε Βόρειους και Νότιους λαούς δεν μπορεί να συνεχίσει.