Γιαννάκης Ομήρου: Υπό το βάρος της απουσίας του Μακάριου η Κύπρος πρέπει να ορθώσει ανάστημα

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στην Κύπρο της αγχόνης των αποικιοκρατών, της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής, της αντίστασης στην προδοσία και το έγκλημα του 1974,  τα μηνύματα δεν είναι αυτά που θα έπρεπε να είναι. Υπό τη βαριά σκιά της απουσίας του Μακαρίου, πώς να αρθρώσουμε το λόγο χωρίς τον κίνδυνο του υποκριτικού εκπεσμού και μιας επιφανειακής και επιδερμικής αναφοράς, όταν η Κύπρος βρίσκεται ακόμα διχοτομημένη, με πρόσφυγες, αγνοούμενους, με εγκλωβισμένους.

Αυτά τόνισε ο τέως Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Γιαννάκης Ομήρου, σε ομιλία του κατά τις σημερινές εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τον Εθνάρχη Μακάριο που πραγματοποιούνται στη γενέτειρα του, Παναγιά.

Ο Μακάριος παραμένει ζωντανός στη συνείδηση του λαού και παρών στις ιστορικές εξελίξεις, τόνισε, ενώ η χρονική απόσταση από τη βιολογική του απουσία, αναδεικνύει ακόμα πιο έντονα το μέγεθος της προσωπικότητας του, προβάλλει πιο επιτακτικά τις εθνικές και πολιτικές του υποθήκες, επιβεβαιώνει τις προβλέψεις του και δικαιώνει τους οραματισμούς του.

« Υπό αυτή την έννοια ο Μακάριος, υπήρξε μια προσωπικότητα η οποία δια της μνήμης εξουδετερώνει τον χρόνο και το θάνατο», επεσήμανε ο κ. Ομήρου. « Είναι αξίωμα ότι η απουσία των μεγάλων ιστορικών φυσιογνωμιών, γίνεται πιο έκδηλη και αισθητή με την πάροδο του χρόνου. Στην περίπτωση του Μακαρίου αυτό το αξίωμα παίρνει ακόμα πιο έντονες διαστάσεις. Γιατί ο Μακάριος, με τους σταθερούς στόχους, την ευέλικτη στρατηγική, τον αγωνιστικό ρεαλισμό αλλά και με το παγκόσμιο κύρος και τη συντριπτική υποστήριξη της τεράστιας πλειοψηφίας του Κυπριακού Ελληνισμού, υπήρξε ηγέτης που σφράγισε ανεξίτηλα την ιστορική πορεία της Κύπρου.

Ενώ ξεκίνησε σαν ένας φλογερός επαναστάτης, χωρίς τη μετέπειτα αποκτηθείσα  πολιτική ωριμότητα και πείρα, εξελίχθηκε σε μια παγκόσμιας εμβέλειας πολιτική φυσιογνωμία που τοποθετούσε την Κύπρο, στο προσκήνιο των διεθνών εξελίξεων. Ο Μακάριος, ως νέος, εμπνευσμένος με τις ελληνικές παραδόσεις, τίμησε τον τίτλο της Εθναρχίας και ηγήθηκε πολιτικά του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 που δεν οδήγησε μεν στα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, όμως έθεσε τέρμα στην αποικιοκρατία και υπήρξε η απαρχή της ανεξαρτησίας. Μιας ανεξαρτησίας δυστυχώς ελλειμματικής, με δοτό Σύνταγμα που  ενσωμάτωνε πρόνοιες που το καθιστούσαν μη λειτουργικό με τα αδιέξοδα αναπόφευκτα».  

Η Μεγάλη Βρετανία, στην προσπάθεια της να συντηρήσει πολιτικο- στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο, πρώτα ενέπλεξε την Τουρκία με την τριμερή για να αξιοποιήσει τους Τ/Κ και τέλος επέβαλε ένα μη λειτουργικό σύνταγμα, τόνισε.  Ο Μακάριος, σε μια προσπάθεια αποφυγής αδιεξόδων και κρίσεων, πρότεινε τα δεκατρία σημεία.  Είναι ανιστόρητο, είπε ο Γιαννάκης Ομήρου, να θεωρούνται οι προτάσεις αυτές ως έναυσμα για τις καλούμενες διακοινοτικές ταραχές.

Η αποτυχία διάλυσης της Κυπριακής  Δημοκρατίας το 1963-64,  οδήγησε στη συνωμοσία του 1974.  Από τα αποκαλυφθέντα έγγραφα διαφαίνεται ότι στόχος ήταν ένα  πραξικόπημα, η δολοφονία του Μακαρίου, η εισβολή,  ο βίαιος φυλετικός και γεωγραφικός διαχωρισμός και η επιβολή μιας πολιτικής εξουσίας, πρόθυμης να νομιμοποιήσει  τα τετελεσμένα του δίδυμου εγκλήματος.

Η σωτηρία του Μακαρίου και ο αγώνας του λαού για επάνοδο του, διαφοροποίησε μεν τα αρχικά σχέδια, αλλά δεν απέφυγε την εθνοκάθαρση και την de facto διχοτόμηση από τις τουρκικές κατοχικές δυνάμεις. 

Τα λόγια του Μακάριου, λίγες μόνο εβδομάδες πριν από το θάνατο του, περιγράφουν ανάγλυφα τη θεώρηση του για τη λύση του Κυπριακού και τα όρια των υποχωρήσεων:  «Η Ελληνοκυπριακή πλευρά, δεν έχει περιθώρια άλλων υποχωρήσεων γιατί έκαμεν ήδη πολλές και έφθασε σε όρια που δεν μπορεί να υπερβεί. Και επομένως, οι πολιτικές συνταγές ή συμβουλές περί αμοιβαίων υποχωρήσεων δεν πρέπει να απευθύνονται προς τους Έλληνες Κυπρίους. Υποχωρήσεις πρέπει να ζητούνται μονάχα από την τουρκική πλευρά, αν υποχώρηση μπορεί να ονομασθεί, στην περίπτωση αυτή, η επιστροφή κατακτηθέντων δια στρατιωτικής βίας».

Η τιμή στο Μακάριο δεν μπορεί να εξαντλείται σε επιμνημόσυνες δεήσεις και επετειακούς λόγους, συνέχισε ο κ. Ομήρου. 49 και πλέον χρόνια από την εθνική τραγωδία του 1974,  το καθήκον μας είναι να παραμείνουμε σε εγρήγορση και κινητοποίηση σε όλη την κλίμακα του Ελληνισμού για τη διασφάλιση των αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων της πατρίδας και του λαού μας. Δεν είμαστε ούτε αρνητικοί, ούτε απορριπτικοί. Αλλά με σαφήνεια πρέπει να δώσουμε το μήνυμα, ότι δεν πρόκειται να συναινέσουμε σε εθνικό αυτοχειριασμό, κατέληξε.