«Έλληνες της Ζυρίχης»: Ο Σωτήρης Χατζημηνάς μέσα από τα ίδια του τα λόγια

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η ανιδιοτελής προσφορά είναι ίδιον μεγαλόψυχων ανθρώπων.  Η ζωή και η δράση τους, ο βίος και η πολιτεία τους, μιλούν από μόνα τους. Ένα πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα του ιδιόχειρου βιογραφικού του, όπως ο ίδιος ο Σωτήρης Χατζημηνάς , που απεβίωσε χθες, συνέταξε και δημοσιεύτηκε στο βιβλίο «Έλληνες της Ζυρίχης», φέρνει σήμερα στο φως το PafosNet, με την πολύτιμη συμβολή και βοήθεια της Διευθύντριας Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Κολλεγίου CDA, Καρολίνας Κυπριανού:   

« Γεννήθηκα στον Λευκόνικο της Κύπρου και μεγάλωσα στην Λευκωσία.  Ο πατέρας μου δικηγόρος και η μητέρα μου δασκάλα και τα πέντε παιδιά τους σπούδασαν και πρόκοψαν στην ζωή τους.  Μόλις πήρα το απολυτήριο από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, πήγα στο Λονδίνο και σπούδασα δικηγόρος.  Εκεί μου απένειμαν και τον τίτλο του «Barrister-at-Law». 

Επέστεψα στην Κύπρο παντρεμένος και εργάστηκα ως δικηγόρος στην Λευκωσία.  Βοήθησα κι έγραψα τα απομνημονεύματα του ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ.  Η τότε πολιτική κατάσταση με ανάγκασε κατά κάποιο τρόπο να πάρω τον δρόμο για τον Βορρά.  Οριστικά στη Ζυρίχη, στην πατρίδα της γυναίκας μου. 

Άρχισα την επιχείρησή μου.  Εμπορευόμουνα το ΣΛΕΟΦΑΝ.  Την εποχή εκείνη ήταν κάτι πρωτόγνωρο ή αβέβαιο το μέλλον του.  Είχα διορατικότητα.  Αναλογίστηκα την χρησιμότητα αυτού του προϊόντος.  Αγόρασα αυτή την μικρή εταιρεία κι έτσι το 1960 έκανα την είσοδο μου στον επιχειρηματικό κόσμο με την εταιρεία Transparent Paper L.t.d.   Η επιχείρηση αυτή: Βιομηχανική παραγωγή και εμπόριο σελοφάν, γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία και με υπερηφάνεια σκέφτομαι και τις θυγατρικές εταιρείες «Άμστερνταμ-Λωζάνη-Βαρκελώνη-Αμβέρσα.  Έγινα ο Βασιλιάς  του σελοφάν σε όλη την Ευρώπη. 

Η έδρα των επιχειρήσεων μου πάντα στην Ζυρίχη,  την οποία και παρέδωσα στον ένα από τους δύο γιούς μου, τον μικρότερο.

Τον τόπο που ζω, την Ζυρίχη, την αγάπησα. Αγαπώ και τον Ελληνισμό τον οποίο βοήθησα, υποστήριξα και συνεχίζω να βοηθώ ή να υποστηρίζω.  Πήρα από την αρχή ενεργό μέρος στην πορεία της παροικίας μας.

Είμαι ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του απόδημου Ελληνισμού.  Πρόεδρος του ιδρύματος «Ελληνικής ορθοδόξου Εκκλησίας Ζυρίχης και Πρόεδρος του εκκλησιαστικού συμβουλίου.  Για 50 χρόνια συνεχόμενα.

Το οικουμενικό Πατριαρχείο της Κων/πόλεως με τίμησε με την ΤΙΜΗ του ΑΡΧΟΝΤΑ ΚΑΣΤΡΙΝΤΣΙΟ της μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και η Ιερά Μητρόπολη της Ελβετίας με την απονομή του Χρυσού μεταλλείου, την Ύψιστη Τιμητική διάκριση. 

Οι αναμνήσεις στην ζωή μου είναι ακόμη τόσο καθαρές.  Πολλές φορές σκέφτομαι να τις γράψω… Αλλά.. ποιός θα τις διαβάσει;

Το «κάθε μέρα» μου είναι προγραμματισμένο. Το σήμερα είναι παρόμοιο με το χθες. Και από αυτή την ήρεμη μονοτονία αντλώ την δύναμη για το αύριο. Πηγαίνω κάθε μέρα γραφείο.  Η εργασία δεν σταμάτησε ποτέ για μένα κι εχώ πάντα πολλά να διεκπεραιώνω.

Αν με ρωτήσετε, ποια είναι η πατρίδα μου;  Θα σας πω. Όχι βέβαια εκεί που γεννήθηκες, αλλά το μέρος εκείνο όπου οι γείτονες και οι φίλοι ρωτούν όταν λείπεις «Που είναι; Τι κάνει; Πότε θα γυρίσει; Και όταν γυρίσεις σου λένε ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ.  Αυτό θεωρώ εγώ πατρίδα.

Στην ΚΥΠΡΟ πηγαίνω τα καλοκαίρια και είναι σαν μην έφυγα ποτέ. Και τι παράξενο.  Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο δένομαι και περισσότερο με τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα.  Και στην Κύπρο έχω τόσα πολλά να οργανώσω και να επιβλέψω.

Στην Τάλα ίδρυσα ένα εντευκτήριο με καφετέρια για ηλικιωμένους.  Είναι ανοιχτό κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ  και πάντα γεμάτο. 

Επίσης εδώ και αρκετά χρόνια έχω και διατηρώ ένα ίδρυμα που χορηγεί υποτροφίες σε κύπριους φοιτητές.  Για σπουδές στην Κύπρο ή στο εξωτερικό.

Το 2012 βοήθησα στην ίδρυση της έδρα ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ στο Πανεπιστήμιο ΝΕΑΠΟΛΙΣ Πάφου.  Ονομάστηκε «Έδρα Νομικής ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΜΗΝΑΣ» και η Ακαδημαϊκή Κοινότητα μου απέμεινε τη Χρυσή Αφροδίτη, ως ένδειξη τιμής και αναγνώρισης της στήριξης μου, στην εκπαίδευση των νέων της Κύπρου. Πολύ πρόσφατα ανέλαβα και το «ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ» στην Λεμεσό.

Πίσω από όλες αυτές τις τιμές βλέπω το χέρι του Θεού, την ευλογία του στο έργο της ζωής μου, και αισθάνομαι υπερήφανος και συγκινημένος.  Δεν πιστεύω στο πεπρωμένο.  Πιστεύω στην Θεία καθοδήγηση.  Εμένα ο Θεός με καθοδήγησε να πάρω τον δρόμο που πήρα.

Πιστεύω στην Πνευματική ενέργεια η όποια δεν πεθαίνει.  Γερνώντας μάλιστα γίνεται πιο δυνατή κι εγώ νιώθω ότι γίνομαι πιο δυνατός.

Και όταν πεθάνω ξέρω ότι η πνευματική μου ενέργεια δεν θα πεθάνει.  Αλλά θα γυρίσει στο κέντρο που για μένα είναι ο ΘΕΟΣ.  Το ξέρω και το αισθάνομαι».

Στο μεταξύ, τη βαθιά θλίψη του για το θάνατο του Κύπριου ευπατρίδη Σωτήρη Χατζημηνά, ο οποίος απεβίωσε προχθές στην Ελβετία όπου κατοικούσε μόνιμα, εκφράζει ο Δήμος Πάφου με σημερινή του ανακοίνωση.

« Ο εκλιπών υπήρξε ένας ειλικρινής φίλος της πόλης μας, συμβάλλοντας  με την ευγενή χορηγία του στην αναβάθμιση της εικόνας της Πάφου και στην περεταίρω προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς», τονίζεται στην ανακοίνωση. « Απτό δείγμα της προσφοράς του αυτής ήταν το ρολόϊ που βρίσκεται στην περιοχή του παραλιακού μετώπου της πόλης,   το οποίο κατασκευάστηκε και τοποθετήθηκε στον προβεβλημένο αυτό χώρο με δική του δωρεά.

Ο Δήμος Πάφου εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια προς την οικογένεια  του αείμνηστου Σωτήρη Χατζημηνά».