Εκπαιδεύοντας την Κύπρο

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Δύο παραδείγματα των τελευταίων ημερών σχετικά με την εκπαίδευση στον τόπο αυτό, που ενδεχομένως εξηγεί επαρκώς και το μαύρο μας το χάλι: Από τη μια οι σημερινοί εκπαιδευτικοί που μένουν στην ιστορία επειδή την βρίσκουν με τις καμπάνες στους μαθητές και με τις συνεχείς καταγγελίες για ό,τι τους κατεβάσει (κυριολεκτικά) η κεφαλή. Και από την άλλη, οι εκπαιδευτικοί παρελθόντων δεκαετιών που μένουν στην ιστορία επειδή η ίδια η κοινωνία και οι εκπρόσωποι της αναγνώρισαν το έργο τους σε εποχές μάλιστα απείρως δυσκολότερες από την σημερινή.

Καλή ώρα, ο Δήμος Πάφου. Που αποφάσισε ομόφωνα να δώσει σε δρόμους της πόλης τα ονόματα των προσφάτως αποβιωσάντων εκπαιδευτικών Πανίκου Καννάουρου και Ανδρέα Κόκκινου.Επειδή συνδύασαν την παιδεία με τα υψηλότερα ιδανικά της ελευθερίας και του αγώνα υπέρ πατρίδος, επειδή παράλληλα με το πνεύμα καλλιέργησαν και το σώμα στα νέα παιδιά και επειδή στόχευσαν στην ανάπτυξη των ταλέντων των μαθητών τους, όχι στο μήκος των τριχών τους.

Άντε τώρα να βρεις αντίστοιχο λόγο να τιμήσεις εκπαιδευτικούς της τρέχουσας επικαιρότητας…