ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Γιατί η Ελλάδα δεν είναι σοβαρό κράτος

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Διότι, πουθενά αλλού στην Ευρώπη αξιωματούχοι που αποδεδειγμένα αδυνατούν να διεκπεραιώσουν τα καθήκοντα τους δεν ανακυκλώνονται στην εξουσία ζητώντας από όλους τους άλλους τα ρέστα, αντί να πάνε σπίτι τους- ακόμη και εμείς, που υποτίθεται ότι ως μια σταλιά τόπος διαπνεόμαστε από την λειτουργία «ο κουμπάρος του κουμπάρου», μια-δυο αποπομπές οικονομικών αξιωματούχων τις κάναμε. Έστω και χρυσοπληρώνοντας για να τους ξεφορτωθούμε.

*Διότι, όσο και να μη γίνεται νερό το αίμα, δεν μπορεί να θεωρούμε ότι πάντα φταίνε οι άλλοι για τη δυστοκία μας να συνεννοηθούμε μαζί τους. Πέρασαν τρεις κυβερνήσεις την πενταετία του ελληνικού μνημονίου και ακόμη η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα νέα δάνεια που πρέπει να πάρει η Αθήνα για να μην χρεοκοπήσει- στο μεταξύ, οι χώρες που έμπαιναν σε μνημόνια μετά την Ελλάδα, είναι ήδη εκτός ή σε διαδικασία εξόδου.

Αυτό, δεν μπορεί... Κάτι σημαίνει.

*Διότι, ακόμη και η πραγματική εξήγηση για την ανωτέρω κατάσταση, δηλαδή το χρέος-μαμούθ που δεν μπορεί πια να εξυπηρετηθεί όσο και να ματώνει ο ελληνικός λαός, οφείλεται εν μέρη στα ήξεις-αφίξεις των ελλήνων κυβερνώντων: Δεν γίνεται να το θέτουν ξένοι οικονομολόγοι και εσύ ο ίδιος να το προσπερνάς αδιάφορα αντί να το κάνεις παντιέρα σου, ανεχόμενος την κάθε νέα εξωφρενική απαίτηση- επιτέλους, ας πει κάποιος ένα «ως εδώ».

*Διότι, παντού στις αντιπροσωπευόμενες δημοκρατίες ισχύει η αντιπολίτευση προς τους κυβερνώντες για να εναλλάσσονται στην εξουσία, αλλά πουθενά αλλού στη μνημονιακή Ευρώπη δεν παρατηρήθηκε ποτέ τέτοια έλλειψη συνεννόησης- ακόμη και για πλέον στοιχειώδη.

*Διότι, σε καμιά άλλη Βουλή που έπρεπε να πάρει απόφαση ζωής για το κράτος, δεν βρέθηκαν μέλη της να θεωρούν ότι είναι πιο επείγον να πάρουν το πλοίο για το νησί τους, από το να παραστούν στη συνεδρία. Ούτε και πρόεδρος του σώματος που να πει ότι δεν προεδρεύει επειδή διαφωνεί με την ζητούμενη απόφαση, αλλά παρόλα αυτά ούτε και την καταψηφίζει.

*Διότι, ποτέ και πουθενά μετά από ένα δημοψήφισμα που (καλώς ή κακώς) δεν έλυσε κανένα ουσιαστικό πρόβλημα της χώρας δεν στήθηκαν χοροί με νταούλια σε πλατείες. Έχει και το φολκλόρ τα όρια του.

*Διότι, στην τελική ρε αδερφέ, αυτό το γένος στάθηκε όρθιο τόσους αιώνες επειδή πολεμούσε για την περηφάνεια του- αν πέντε ή δέκα ευρωπαίοι σου πετάνε κατάμουτρα ότι δεν γουστάρουν την παρέα σου, χέσε τους.

Πώς δηλαδή επιβίωσες τόσες χιλετίες χωρίς να ικετεύεις να σε αφήσουν στην παρέα τους;