Αντώνης Αντωνίου: Να αντιδράσουμε πριν είναι πολύ αργά.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Οι Έλληνες με ψυχική ενότητα και δύναμη, που κατέπληξε τον κόσμο, απάντησαν με υπερηφάνεια στην πρόκληση του εχθρού που στηριζόμενος στην υλική του υπεροχή είχε υποτιμήσει την ιστορία αυτού του τόπου και το πάθος για ελευθερία και ανεξαρτησία. Ήταν πάνω απ’ όλα αγώνας ενάντια στο φασισμό, στο πιο απάνθρωπο πολιτειακό σύστημα που έχει εμφανιστεί ποτέ στην ανθρωπότητα. Αυτό τόνισε ο βουλευτής Πάφου του ΔΗΚΟ, Αντώνης Αντωνίου, ο οποίος ήταν ο ομιλητής στους σημερινούς εορτασμούς για την 28η Οκτωβρίου στην Πάφο.

Η 28η  Οκτωβρίου είναι η ημερομηνία της Ιστορίας που χάραξε η φυλή μας πάνω στα χιόνια της Αλβανίας, τόνισε, με τρόπο τόσο ηρωικό ώστε ο Βρετανός πρωθυπουργός Τσώρτσιλ να πει υποκλινόμενος στο μεγαλείο της φυλήςτη φράση:  «Του λοιπού, δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολεμούν ως ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες».

«Η σημερινή επέτειος της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι μνημόσυνο», είπε ο κ. Αντωνίου. «Οι αγωνιστές του '40 απαιτούν από μας κάτι απλό: να σκύψουμε για λίγο στη θυσία τους και να αντλήσουμε από αυτή κάθε προβληματισμό και ερέθισμα που μπορεί να αποβεί χρήσιμο και για τη δική μας ζωή. Απαιτούν να θυμηθούμε τις μέρες εκείνες, όχι για να επαναπαυτούμε στις δάφνες του παρελθόντος, όσο λαμπρές κι αν είναι, αλλά για να μετουσιωθούν αυτές οι αξίες και να γίνουν σπέρματα νέας  ζωής.

Εβδομήντα τέσσερα  χρόνια πέρασαν από εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, τότε που η γενιά των γονιών και των παππούδων μας κλήθηκε στο μεγάλο ραντεβού της με την ιστορία και είπε σύσσωμη το ΟΧΙ στον κατακτητή. 
Το έπος του ’40 δεν είναι μόνο ένα ιστορικό σημείο στην πορεία ενός λαού για την δική του ανεξαρτησία. Όχι. Είναι και η θυσία αυτού του λαού για πανανθρώπινα ιδανικά και αξίες. Είναι η ιστορική συνεισφορά της πατρίδας μας στην υπεράσπιση της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της εθνικής κυριαρχίας όλων των λαών. 

Αλήθεια, τι λόγια θα μπορούσαμε να πούμε αν  οι ανδριάντες των ηρώων που περήφανα στολίζουν τις πλατείες των πόλεων και των κοινοτήτων που τους γέννησαν πάρουν  σήμερα σάρκα και οστά,  ανοίξουν τα μάτια και το στόμα τους και ζητήσουν λόγο για το σημερινό μας κατάντημα;

Πώς από την ομοψυχία, τον ενθουσιασμό, την αγωνιστικότητα, το ψηλό εθνικό φρόνημα που χαρακτήριζαν τους ήρωες που τιμούμε σήμερα και το έπος του 40 φτάσαμε στην ημικατεχόμενη Κύπρο της Διζωνικής  Ομοσπονδίας με ίσα πολιτικά δικαιώματα με μια μειονότητα του 18%, με κατοχικά στρατεύματα, με εποίκους τόσο ανέπαφους  με τις ιστορικές και πολιτισμικές μας καταβολές;

Πώς από την Κύπρο της ανάπτυξης, της ευημερίας και της προόδου, φτάσαμε στην Κύπρο της ανεργίας, της φτώχειας, της ελεημοσύνης και της χρεοκοπίας;

Πως οδηγηθήκαμε στην οικονομική εξαθλίωση, πως κατρακυλήσαμε στο βάραθρο της εθνικής καταστροφής.

Δυστυχώς τα χρόνια ευμάρειας ακολουθούν χρόνια δίσεκτα. Την λιακάδα της ελπίδας, διαδέχεται η βαρυχειμωνιά. Την σταθερότητα, η αβεβαιότητα. Την κυριαρχία της πατρίδας, τα μνημόνια της τρόικας. Τη δίκαιη κοινωνία διαδέχονται τα συσσίτια και τα κοινοτικά παντοπωλεία.

Η πατρίδα μας σήμερα, όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, κινδυνεύει, συρρικνώνεται, καταστρέφεται».

Ας κάνουμε την δική μας αυτοκριτική, να διαπιστώσουμε τις παραλείψεις και τα λάθη μας, και να αλλάξουμε έστω και την τελευταία στιγμή πορεία, πριν καταποντιστούμε στο βάραθρο της εθνικής συμφοράς, επεσήμανε στηνομιλία του ο Αντώνης Αντωνίου.