ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Άντε πάλι με τη Λεμεσό-πρότυπο!

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Με το που έσκασε μύτη την πρηγούμενη τριετία η υπόθεση των σκανδάλων στην Πάφο, άρχισε το καθιερωμένο πάρτι για τη... Λεμεσό:  Έπρεπε να ήταν στη Λεμεσό η υπόθεση, να την τακτοποιήσουν πριν πάρει χαμπάρι κανείς. Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο της Λεμεσού είναι σοβαροί, δεν γίνονται ρόμπες ξεκούμπωτες όπως οι παφίτες. Η Λεμεσός με τη μαρίνα της, το νέο της παραλιακό, το παλιό λιμάνι, κάνει έργα, δεν σχεδιάζει έργα για να παίρνει μίζες.

*Και στην Πάφο όμως, τα σχόλια έχουν μονίμως άρωμα Λεμεσού. Για το πόσο τους ζηλεύουμε που ομονοούν σε θέματα που έχουν σχέση με την οικονομία, τον τουρισμό και την ανάπτυξη, ενώ εμείς τρωγόμαστε σαν τα κοκόρια. Για το πώς οι υπουργοί που έρχονται στην Πάφο έχουν να το λένε για την σύμπνοια που αντιμετωπίζουν όταν παρακάθονται σε συσκέψεις στη Λεμεσό. Και που υπονοούν (χωρίς να το λένε), ότι στην Πάφο είμαστε για τα πανηγύρια με τις έριδες μας. 

* Και όταν, επιτέλους, τα κόζια φάνηκαν να αλλάζουν, κάναμε χαρά- η Πολιτιστική Πρωτεύουσα έριξε χρήμα στην Πάφο και τα έργα άρχισαν να αρχίζουν το ένα μετά το άλλο. Οι προβολείς στράφηκαν-επιτέλους- στα μέρη μας για καλό σκοπό, όχι για κονταροχτυπήματα.

Φευ, όμως! Πριν προλάβουμε να πούμε «λεμεσιανοί, φάτε τη σκόνη μας», πέσαμε σε προεκλογική περίοδο, την ατυχία μου μέσα. Και ξέρετε τί πάει να πει αυτό: Το «θα κάνουμε όλοι υπομονή για λίγο για να απολαύσουμε αύριο τη νέα μας πόλη», μετατρέπεται σε «μας γκαστρώσατε με τις καθυστερήσεις», το «όλοι μαζί για μια καλύτερη Πάφο μετά τα σκάνδαλα», γίνεται «ποιός ήταν πιο εμπλεκόμενος από τον άλλο τη σκοτεινή περίοδο».

*Ακόμη και η πρόσκαιρη έξοδος των λεμεσιανών από την ομονοούσα νιρβάνα τους λόγω της στήριξης Νικολαίδη από τον ΔΗΣΥ, λίγο κράτησε. Εκεί που πήραμε θέση για να δούμε τον διακομματικό πόλεμο γύρω από τον πολύφερνο υποψήφιο να θεριεύει, μείναμε με την  όρεξη- ως δια μαγείας, από τη μια στιγμή στην άλλη, οι πολιτικές κοκορομαχίες, μεταφέρθηκαν πάλι στην Πάφο.

*Γι’ αυτό, δεν πα΄να κουρεύονται και οι λεμεσιανοί και όλοι. Σαράντα χρόνια φούρναρης, που έλεγε κι η διαφήμιση, έτσι μάθαμε, τώρα θ’ αλλάξουμε; Θα δούμε τους καυγάδες για τις εκλογές, θα ακούσουμε το σκυλοβρίσιμο για την πατρότητα των έργων, θα αναλύσουμε τα υπονοούμενα για την αποκάλυψη των σκανδάλων και τον Γενάρη θα υποδεχθούμε τους ευρωπαίους κοστουμαρισμένοι ως πρωτευουσιάνοι του πολιτισμού.

Αυτά είναι.