Ανδρέας Κεσούρης: SOS για τον τρόπο αντιμετώπισης παιδιών από τρίτες χώρες

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Επιτακτική χαρακτηρίζει την ανάγκη άμεσης αναδιάρθρωσης του τρόπου διαχείρισης των παιδιών που προέρχονται από άλλες χώρες, αυτών που εντάσσονται στις σχολικές μονάδες την τελευταία στιγμή και αυτών που κατατάσσονται με μεγάλη διαφορά ηλικίας από τα υπόλοιπα παιδιά, καθώς επίσης και του αποκλεισμού του αυθόρμητου καταμερισμού των παιδιών αυτών στα δημόσια σχολεία χωρίς προηγουμένως να μελετηθεί εις βάθος η ορθολογική διαχείριση τους και κατ´ επέκταση η οποιανδήποτε τυχόν αρνητική αλληλεπίδραση των παιδιών αυτών με τα υπόλοιπα παιδιά, ο σχολικός έφορος Πάφου, Ανδρέας Κεσούρης.

Με παρέμβαση του στο PafosNet ο κ. Κεσούρης τονίζει ότι αναντίρρητα η παιδεία είναι ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά, προζύμι για τη δημιουργία σύγχρονων, δίκαιων και ευέλικτων κοινωνιών και είναι ευρέως αποδεκτό πως επιβάλλεται να παρέχεται δωρεάν σε όλους τους πολίτες που ζουν σε ένα κράτος, ανεξαρτήτως εθνικότητας, πατρίδας, θρησκείας και ιδεολογίας.

« Παρόλα ταύτα, η ανιδιοτελής και ορθολογική διαχείριση του αγαθού αυτού πρέπει να έχει θετικές επιδράσεις στα παιδιά αυτά, αλλά και κατ´ επέκταση να αφήνει νηφάλια την υπάρχουσα κατάσταση των σχολείων μας χωρίς οποιεσδήποτε αρνητικές παρεμβολές και κατ´ επέκταση εμπλοκές ως προς τον ορθό τρόπο εξέλιξης της μάθησης στα παιδιά που ήδη φοιτούν», επισημαίνει. « Το πραγματικό συμφέρον μιας κοινωνίας είναι να καταφέρει να ενσωματώσει ομαλά τα παιδιά στην πραγματική κοινωνία και να τους χαράξει τον πραγματικό κώδικα πολιτικοκοινωνικών και πολιτισμικών δεδομένων που συνθέτουν την κυπριακή οικογένεια και κατ’ επέκταση θέτουν σε λειτουργία την κυπριακή κοινωνία».

Η αλόγιστη αποδοχή, διαχείριση και κατανομή των παιδιών αυτών στις σχολικές μονάδες, ανεξαρτήτως κριτηρίων και δυνατοτήτων, αν και εκ πρώτης όψεως παρουσιάζεται σαν μια πράξη προσφοράς στα παιδιά αυτά, την ίδια στιγμή παρουσιάζει εξόφθαλμα ένα πραγματικό έγκλημα που συμβαίνει στα σχολεία μας με θύματα όλα τα παιδιά και κατ΄ επέκταση απλούς θεατές τους κρατικούς λειτουργούς του Υπουργείου Παιδείας, επισημαίνει.

« Πώς είναι δυνατόν παιδιά ηλικίας 18 χρονών να φοιτούν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου χωρίς καν να μπορούν να αρθρώσουν λέξεις στην ελληνικη γλώσσα; Πώς μπορούν τα παιδιά αυτά να συνυπάρξουν αρμονικά στο υπάρχον μαθησιακό περιβάλλον; Πώς τα παιδιά αυτά μπορούν να συμβιώσουν με τα υπόλοιπα έχοντας διαφορετικές ανάγκες αλλά και αντιδράσεις; Γνωρίζουμε πολύ καλά πως στη σύγχρονη κοινωνία που ζούμε τα παιδιά είναι εκτεθειμένα σε ένα σωρό προκλήσεις, κινδύνους και ερεθίσματα με αποτέλεσμα να εξελίσσονται, να αντιδρούν και να συμπεριφέρονται σαν ενήλικες. Οφείλουμε να διαφυλάξουμε το νεαρό της ηλικίας των υπολοίπων. Στην αντίπερα όχθη, βρίσκονται οι γονείς όπου αμέριμνοι στην καθημερινή τους πάλη για επιβίωση και χωρίς να έχουν επίγνωση του τρόπου λειτουργίας της δημόσιας εκπαίδευσης, εμπιστεύονται τα παιδιά τους στα χέρια του κράτους. Παρόλα αυτά , γίνονται καθημερινά ακροατές και μάρτυρες από τα ίδια τους τα παιδιά για το τι συμβαίνει στα σχολεία όσον αφορά το θέμα αυτό».

Η κρατική μηχανή για άλλη μια φορά φαίνεται αμέριμνα να αποδέχεται τη μη ύπαρξη του προβλήματος με αποτέλεσμα πολλοί γονείς αλλά και εκπαιδευτικοί να καταφεύγουν σε πολιτειακούς αξιωματούχους, καταλήγει ο Ανδρέας Κεσούρης. Είναι κοινό μυστικό η κατάσταση που επικρατεί σήμερα σε αρκετά από τα σχολεία μας όσον αφορά το θέμα αυτό αλλά για κάποιο λόγο κρατείται επτασφράγιστο μυστικό από στις κρατικές υπηρεσίες.