Ανδρέας Αρτέμης: «Πολιτισμός» …Και μετά, τί;

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Θυμήθηκα πάλι να θίξω αυτό το κεφάλαιο το τόσο αναξιοποίητο στους καιρούς μας, ενόψει  της  «Πολιτιστικής Πρωτευούσης της Ευρώπης (σοβαρά τώρα!!) για το…. 2017»..Όχι ότι δηλαδή θα μας  χάλαγε γενικώς η διάθεση αν πολλά από τα μέχρι σήμερα κεκτημένα δικαιώματα αυτής της επαρχίας μας..σαν ξεχασμένοι συγγενείς  που είμαστε από την πολιτεία, άνοιγαν  (μια κι έξω..)τα.. προ πολλού σφαλισμένα  πορτοπαράθυρα του πολιτισμού μας!

Κακόγουστα, ψεύτικα, βιομηχανικά αναπαραγόμενα γεγονότα, εκδηλώσεις και αξιοθέατα δεν μπορούν να σταθούν απέναντι στην κριτική των πολιτιστικών τουριστών που είναι όπως είδαμε κατά κανόνα μορφωμένοι, ώριμοι, καθόλου επιπόλαιοι αλλά υποψιασμένοι επισκέπτες. Είναι εύκολο μια καταρχάς καλή ιδέα π.χ. για την αναπαράσταση μιας ιστορικής εικόνας ή προσώπων να καταλήξει στο kitsch αν δεν γίνει με επιστημονική σοβαρότητα, συνέπεια και προσοχή.(Πόσα τέτοια σημεία στο βωμό της προόδου έχουν γίνει σήμερα σημεία αναφοράς για τους περισσότερους από εμάς!).Η διακριτή ταυτότητα απαιτεί διαφορετικότητα και μοναδικότητα, η τυποποίηση. Μπορεί να είναι βολική για τη βιομηχανική παραγωγή, όμως όχι μόνο δεν συνεισφέρει κάτι στις μικρές κλίμακες του πολιτιστικού τουρισμού αλλά τον καθιστά μήπως συγχρόνως λιγότερο ανταγωνιστικό;

Και ποια είναι τα σπουδαία έργα πολιτισμού που έγιναν στη πόλη αυτή τα τελευταία χρόνια; Αυτός ο τόπος που λησμονεί τους καλλιτέχνες του τους πνευματικούς ανθρώπους του! Ασχέτως αν οι περισσότεροι από εμάς (όσοι αν πάσει περιπτώσει εκδίδουμε βιβλία,δίσκους…κλπ και είμαστε παραγωγικοί και αυτόκλητοι…)  είμαστε  περισσότερο γνωστοί στο εξωτερικό και από στο τόπο μας! Πολλές φορές αναρωτήθηκα  τι «δώρα» μοιάζουν στους ξένους που έρχονται εδώ στην Πάφο! Τι τους χαρίζουν; Πότε αγόρασαν ένα βιβλίο μας ένα δίσκο μας ένα έργο μας, όλοι  αυτοί που κόπτονται για τον πολιτισμό μας;

Και ποια είναι τα σημεία αναφοράς και με ποια κριτήρια αποφασίζουν, προσλαμβάνουν, ανεβάζουν ,κατεβάζουν, αναλύουν και θέτουν στα μικροσκόπια του μικρόκοσμου τους..τους  Παφίτες δημιουργούς! Μήπως τελικά  λανθασμένες επιλογές έβαλαν λάθος ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά; Γιατί «χάριν» της καλής καρδιάς δε στήνεται ο πολιτισμός, ούτε αναπτύσσεται, ούτε οικοδομείται σε ένα τόπο ανεπανόρθωτα τραυματισμένο, μη συγκροτημένο.

Σε γενικές γραμμές όποιος παρακολουθεί τη συζητήσεις για την “πολιτιστική πολυμορφία” μάλλον τείνει προς την απαισιοδοξία. Μοιάζει εδώ να ισχύει η αρχή του «όταν δεν θες να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα κάνε επιτροπές για να ασχοληθούν μ’ αυτό». Κι  έτσι λοιπόν φτιάχνουν επιτροπές υποεπιτροπές κομματοκρατούμενες…αλλά… δουλειά δε γίνεται! Στο «γενναίο νέο κόσμο» που έρχεται τίποτα δε θα είναι δεδομένο. Αν όλοι κολυμπούν σε ένα ομοιόμορφο πολιτιστικό τέλμα.

Κι δε μπορούμε φυσικά όλοι να γίνουμε θαυμαστές της όπερας σε λίγα χρόνια, ούτε μαέστροι, ούτε αυτόματα να συνυπηρετήσουμε την εικαστική τέχνη, τη λογοτεχνία κλπ, χωρίς παιδεία! (Και φυσικά αφού δεν έχουμε παιδεία… φέρνουμε ειδικούς, που καμιά σχέση δεν έχουν με τη όλη  δική μας φυσιογνωμία).