Περικλής Ζαβρίδης: Ο χρόνιος πόνος είναι πλέον πλήρως αντιμετωπίσιμος

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

O πόνος συνήθως είναι μια προειδοποίηση του σώματος ότι κάτι δεν πάει καλά. Μερικές φορές το σύστημα προειδοποίησης «καταρρέει» και «σημαίνει συναγερμό» χωρίς να υπάρχει λόγος, ή τουλάχιστον χωρίς να υπάρχει σημαντικός λόγος και τα υπερδιεργεμένα νεύρα εξακολουθούν να αναφέρουν το άλγος στον εγκέφαλο. 

Αυτό αναφέρει μιλώντας στο PafosNet ο δρ. Περικλής Ζαβρίδης, επισημαίνοντας ότι ο πόνος μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως προς τον εμπλεκόμενο μηχανισμό, τη διάρκεια του και από το σημείο του σώματος που επηρεάζεται από αυτόν. 

« Ο χρόνιος πόνος έχει διάρκεια πέραν των τριών μηνών και συχνά είναι ανεξάρτητος από την αρχική του αιτία», εξηγεί ο ειδικός γιατρός. « Οι ασθενείς που υποφέρουν από χρόνιο πόνο βρίσκονται συχνά στην δυσάρεστη κατάσταση, να πρέπει να αποδείξουν στο γιατρό ή στους φίλους τους ότι υποφέρουν. Σημαντικό για τους ασθενείς, είναι να έχουν κατά νου, πως παρόλο που το μέρος του σώματός τους αισθάνεται τον πόνο, δεν σημαίνει απαραίτητα πως έχει καταστραφεί και πως δεν υπάρχει δυνατότητα χρήσης του. Απλούστατα, αυτό που συμβαίνει, είναι η φθορά του μηχανισμού του πόνου στο συγκεκριμένο μέρος του σώματος, με αποτέλεσμα τη δυσλειτουργία του και την αποστολή αχρείαστων μηνυμάτων στον εγκέφαλο. 

Όταν ζούμε πονώντας για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα πράγματα μπορεί να γίνουν χειρότερα. Ο πόνος συχνά περιορίζει τη δυνατότητα του ανθρώπου να εργαστεί, να διασκεδάσει ή ακόμη και να αυτοεξυπηρετηθεί. Πολλά άτομα που υποφέρουν από χρόνιο πόνο εγκαταλείπουν τη δουλειά τους και έτσι αποκτούν και οικονομικό πρόβλημα, καθώς ο χρόνος περνά δίχως να νιώθουν καμιά ανακούφιση, τα άτομα αυτά τείνουν να γίνουν εσωστρεφή και να πάθουν κατάθλιψη. «Αγκιστρώνονται» στην οικογένεια τους, στους φίλους τους ή σε όποια άλλα άτομα τους φροντίζουν, στάση που μεγαλώνει τη μοναξιά και την κοινωνική τους απομόνωση». 

Η αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου απαιτεί την εξειδικευμένη γνώση εκπαιδευμένων ιατρών, όπως επίσης και την συνεργασία με τον ειδικό ιατρό για την αντιμετώπιση της κύριας ασθένειας, τονίζει ο κ. Ζαβρίδης.

Μερικές από τις παθήσεις που αντιμετωπίζονται σε ένα σύγχρονο ιατρείο πόνου, επισημαίνει, είναι η κεφαλαλγία (ημικρανίες, κεφαλαλγίες), τα προβλήματα σπονδυλικής στήλης (Οσφυαλγία, αυχεναλγία), η οστεοαρθρίτιδα, η μεθερπητική νευραλγία, ο πόνος μέλους φάντασμα (από μαστεκτομή, από ακρωτηριασμό άνω & κάτω άκρου), οι θωρακαλγίες μετά από μαστεκτομή ή θωρακοτομή, η νευραλγία τριδύμου, ο χρόνιος μετεγχειρητικός πόνος, ο πυελικός πόνος (χρόνια κυστίτιδα,ενδομητρίωση), η διαβητική νευροπάθεια και ο καρκινικός πόνος.

« Η αντιμετώπιση χρόνιου πόνου μπορεί να γίνει φαρμακευτικά αλλά και με την εφαρμογή ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών», διευκρινίζει ο Περικλής Ζαβρίδης. « Οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές βοηθούν τους πάσχοντες να επιστρέψουν στις καθημερινές δραστηριότητές τους γρήγορα και χωρίς ισχυρή εξάρτηση από φάρμακα. Η εξειδίκευση της επεμβατικής θεραπείας πόνου είναι από τις πιο ταχεία αναπτυσσόμενες ειδικότητες παγκοσμίως και ασκείται κυρίως από αναισθησιολόγους.

Αποτελεί το ενδιάμεσο στάδιο θεραπείας ανάμεσα στη συντηρητική αντιμετώπιση και τη χειρουργική αντιμετώπιση παθήσεων».

Η αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου απαιτεί την εξειδικευμένη γνώση ιατρών (pain specialist) εκπαιδευμένων στην αξιολόγηση, τη διάγνωση και τη θεραπεία όλων των διαφορετικών τύπων πόνου, σύμφωνα με τον δρα Ζαβρίδη. Η γνώση σε βάθος της φυσιολογίας του πόνου, η ικανότητα αξιολόγησης ασθενών με περίπλοκα προβλήματα πόνου, η κατανόηση εξειδικευμένων εξετάσεων για τη διάγνωση επώδυνων καταστάσεων, η κατάλληλη συνταγογράφηση φαρμάκων σε ποικίλα προβλήματα πόνου και οι δεξιότητες για τη διεξαγωγή των διαδικασιών, είναι όλα μέρος αυτού που ένας ειδικός για την αντιμετώπιση του πόνου χρησιμοποιεί για τη θεραπεία του.

« Με τον αυξανόμενο αριθμό νέων και περίπλοκων φαρμάκων, τεχνικών και τεχνολογιών που διατίθενται κάθε χρόνο για τη θεραπεία του πόνου, ο γιατρός για τον έλεγχο του, είναι μοναδικά εκπαιδευμένος να χρησιμοποιεί αυτές τις νέες γνώσεις με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα για να βοηθήσει τους ασθενείς του», αναφέρει. 

Είναι σημαντικό να γνωρίζετε αν ο γιατρός χρησιμοποιεί μια πολυεπιστημονική προσέγγιση για τη διαχείριση του πόνου ή απλά συνταγογραφεί κάποια αναλγητικά φάρμακα. Ο ειδικός στη διαχείριση του πόνου διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο συντονισμό πρόσθετης φροντίδας, όπως η φυσικοθεραπεία, η ψυχολογική θεραπεία και τα προγράμματα αποκατάστασης, προκειμένου να προσφέρουν στους ασθενείς ένα ολοκληρωμένο θεραπευτικό πρόγραμμα για τη θεραπεία του πόνου τους».

Ο χρόνιος πόνος είναι μία δυσάρεστη και πολύπλοκη εμπειρία που επηρεάζει το άτομο σωματικά, συναισθηματικά και κοινωνικά, τονίζει ο κ. Ζαβρίσης. Ο πόνος διαρκεί για μεγάλη χρονική περίοδο, χωρίς να μειώνεται όπως θα αναμενόταν και παρεμβαίνει στην καθημερινότητα του ατόμου. Για το κάθε άτομο που βιώνει πόνο, η εμπειρία αυτή είναι προσωπική και υποκειμενική αφού ο καθένας αντιλαμβάνεται τον πόνο διαφορετικά.  Το άτομο κάνει προσπάθεια να διαχειριστεί συναισθηματικά το γεγονός ότι ο πόνος βρίσκεται στη ζωή του και δεν υποχωρεί.

« Πολύ συχνά, δυσκολεύεται να το αποδεχτεί και η σύγκρουση αυτή μεγαλώνει τον πόνο και τον κάνει να φαίνεται ακόμα πιο σοβαρός», αναλύει. « Ο χρόνιος πόνος προκαλεί ανησυχία, στρες και συχνά οδηγά τους ασθενείς που υποφέρουν σε εσωστρέφεια και κατάθλιψη.

Η ψυχοθεραπεία είναι πολύ βασική θεραπεία στην αποκατάσταση ενός ασθενή με χρόνιο πόνο. Στόχος της ψυχοθεραπείας και αυτό που επιτυγχάνεται είναι το άτομο να αποκτήσει τα εφόδια να χειρίζεται καλύτερα τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει ο πόνος στην ζωή του τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά για να έχει μια πιο ήρεμη και ποιοτική ζωή. Βοηθά επίσης το άτομο που υποφέρει με χρόνιο πόνο να οργανώσει τη ζωή του και να γίνει πιο δραστήριο και παραγωγικό, ακόμα και όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα να υποχωρήσει τελείως ο πόνος».

Η αποδοχή της κατάστασης και το να διατηρηθεί ο ασθενής ενεργός στην αντιμετώπιση του πόνου, βοηθά να λειτουργά καλύτερα και με αυτοπεποίθηση στους διάφορους τομείς της ζωής του, καταλήγει.