Μελέτη για ανάδειξη των αναξιοποίητων αρχαιοτήτων της Κάτω Πάφου.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Εντυπωσιακή ήταν η υποδοχή των αρχών της Πάφου, αλλά κυρίως των επιστημονικών φορέων, στην διπλωματική μελέτη που παρουσίασαν δύο νέες αρχιτέκτονες με αντικείμενο την ανάπλαση του τεράστιου Αρχαιολογικού Πάρκου της Κάτω Πάφου. Η μελέτη των αποφοίτων αρχιτεκτόνων του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Ιουλιάνας Παπαμιχαήλ και Χρυσάνθης Τσιασιώτη, παρουσιάστηκε σε ειδική εκδήλωση στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Παλιά Ηλεκτρική» στην Πάφο και αντιμετωπίσθηκε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από εκπροσώπους του Τμήματος Αρχαιοτήτων και του ΕΤΕΚ, που ζήτησαν από τις νέες αρχιτέκτονες να παρουσιάσουν τις προτάσεις τους σε πιο επιστημονικό πλέον επίπεδο.

Μιλώντας στο pafosnet για την γενική κατεύθυνση της μελέτης, η Ιουλιάνα Παπαμιχαήλ επεσήμανε ότι προσεγγίζοντας την περιοχή γίνεται αντιληπτό ότι διαθέτει χαρακτηριστικά που την καθιστούν μοναδικό τοπόσημο.

«Συνδυάζει ένα μεσογειακό εώς ξηρικό τοπίο, το οποίο απλώνεται μέχρι τη θάλασσα με πληθώρα αρχαιολογικών ευρημάτων και του παλιού Φάρου του λιμανιού», εξήγησε. «Το θέμα της διπλωματικής στοχεύει στην ανάπλαση της περιοχής μέσω αστικών παρεμβάσεων προκειμένου να αναδειχθεί ο αναξιοποίητος αρχαιολογικός και φυσικός πλούτος. Βασική πρόθεση αποτελεί η μετατροπή της περιοχής σε ένα δημόσιο χώρο «ανοιχτό», ένα αρχαιολογικό πάρκο φιλόξενο για νέες δραστηριότητες προσβάσιμες σε όλους τους χρήστες- τουρίστες και ντόπιους».

Έχοντας ως βασική συνθετική αρχή τη σύνδεση του Αρχαιολογικού Πάρκου με την πόλη και την αλληλεπίδρασή τους, δημιουργείται ένα δίκτυο διαδρομών με διπλό χαρακτήρα, τονίζει η παφίτισα αρχιτέκτονας. Προκύπτουν, εξηγεί, οι πιο «ελεύθερες» πορείες που προσφέρουν την περιπλάνηση μέσα στο διευρυμένο πάρκο και διαδρομές με πιο αυστηρό και δυναμικό αποτύπωμα για τη σύνδεση των αρχαιολογικών ευρημάτων. «Μέσα από το δίκτυο γεννιούνται χώροι στάσης- πλατείες σε κομβικά σημεία, λειτουργώντας ως πυρήνες δραστηριοποίησης και κοινωνικοποίησης του χρήστη», τονίζει.  

Στη μελέτη των Παπαμιχαήλ και Τσιασιώτη, κομβικό ρόλο κατέχει η πρόταση για μεταφορά του Αρχαιολογικού Μουσείου της Πάφου στο Αρχαιολογικό Πάρκο της Κάτω Πάφου.

«Ο σχεδιασμός του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου κινείται με γνώμονα τη λειτουργία του ως βασικός πόλος έλξης και διοχέτευσης κινήσεων και τη σύνδεση του αρχαιολογικού χώρου με τα αστικά «υπολείμματα» του», αναλύει η Ιουλιάνα Παπαμιχαήλ. «Αναμφίβολα, ιδιαίτερη βαρύτητα αποκτά ο χώρος στάσης στα ψηφιδωτά του Διόνυσου όπου η κατασκευή ενός στεγάστρου κρίνεται απαραίτητη.

Η ελαφριά και πολυτμηματική κατασκευή δημιουργεί ένα σύνολο χώρων που εξυπηρετούν τόσο για στάση και παρατήρηση των ψηφιδωτών όσο και για προστασία τους».

Το τοπίο και η ύπαρξη Ασκληπιείου, καταλήγει η κ. Παπαμιχαήλ, γεννά τη σκέψη για δημιουργία βοτανικών κήπων στις πλατείες, με σκοπό την αφύπνιση των αισθήσεων αλλά και τη σύνδεση της παρελθοντικής χρήσης ιαματικών βοτάνων με το σήμερα.