ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Παρακολουθώ μέρες τώρα τον κακό χαμό σχετικά με τη νέα εναρμονιστική (sic) νομοθεσία για το κάπνισμα και σκέφτομαι πόσο καραγκιόζης μπορεί να γίνει ο άνθρωπος όταν επιχειρεί να κρατήσει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Αυτό που άπαντες προσποιούνται ότι δεν αντιλαμβάνονται είναι και αυτό που κανείς δεν τολμά να θίξει: Υπάρχει κάτι που θεωρείται δημόσιος κίνδυνος; Το απαγορεύεις.

Τέλος.

*Όλος αυτός ο αχταρμάς πολιτικών, κοινωνικών οργανώσεων και μουτζαχεντίν της δημόσιας υγείας που ανακυκλώνονται γύρω από το δήθεν ουσιαστικό ζήτημα «δικαίωμα του ενός να καταστρέφει την υγεία του, δικαίωμα και του άλλου να την προσατεύει», απλώς κυνηγά την ουρά του- το θέμα είναι ο τζίρος των δις από την εμπορία καπνού.

Υπό άλλες συνθήκες, θα έπρεπε η Πολιτεία να πει ότι απαγορεύω την δραστηριότητα αυτή ως δημόσιο κίνδυνο- όπως ακριβώς γίνεται στην περίπτωση των ναρκωτικών. Και όχι να καταφεύγει σε κατάπτυστες γελοιότητες του να καθορίζει χώρους καπνιστών με υπολογισμούς αντίστοιχα περίπλοκους με τη θεωρία της σχετικότητας και με τη λειτουργία της κβαντικής μηχανής.

*Ένα προιόν όμως που είναι νόμιμο και που αποφέρει απίστευτα κέρδη από φορολογίες στα κρατικά ταμεία, δεν το ξεγράφεις- το εννοήσαμε αυτό. Εξ ου και οι κατά τα άλλα σκληροί και άτεγκτοι διεθνείς οργανισμοί όπως καλή ώρα η Ευρωπαική Ένωση, μπορούν άνετα να κάνουν επίδειξη δύναμης σε κράτη-παρίες, μπροστά στην θηριώδους δύναμης βιομηχανία του καπνού όμως βαράνε προσοχή.

Και για τους τύπους, αναλίσκονται απλώς σε φαιδρές αποφάσεις-σπαζοκεφαλιές για το πού και πότε μπορεί να καπνίζει κάποιος.

*Το ανησυχητικό στην περίπτωση δεν είναι αν θα μπορεί τελικά και ο καπνιστής και ο μη καπνιστής να αισθάνονται άνετα με το κάπνισμα- είναι η συνειδητοποίηση ότι τα κράτη και οι άλλοι συντεταγμένοι φορείς αναγνωρίζουν ότι τα πομπώδη περί της δημόσιας υγείας, περί των δικαιωμάτων των πολιτών και όλα τα συναφή, ισχύουν μέχρι ενός βαθμού: Του βαθμού που έχει να κάνει με το χρήμα που ρέει.

*Ας ελπίσουμε τουλάχιστον, το γαιτανάκι να περιοριστεί στο κάπνισμα-καθότι, ως μη καπνιστές ελάχιστα μας κόφτει και πού και πότε θα καπνίζει ο θεριακλής.

Το πρόβλημα είναι να μην ανακαλύψουν οι φωστήρες ότι είναι κίνδυνος και το να πίνεις μπύρες ή να τρως σοκολάτες. Εκεί, την έχουμε βάψει.