Pafos Net

ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Περί κοιτασμάτων και πάλι (κοινώς, περί αέρος)

title image

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

 

*Στο ραδιόφωνο ο Μιχάλης Βιολάρης τραγουδά, αυτό το συννεφιασμένο κυριακάτικο πρωινό, για την κόρη που με το κλωνίν βασιλιτζιάς θα τον αναστήσει- ομοίως ο Νίκος Καββαδίας με τα σήματα μορς του, ζητούσε την λύτρωση από την κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα, σε περασμένους χρόνους και περιστάσεις.

Να’ ναι το επερχόμενο φθινόπωρο που εξάπτει την ποιητική φλέβα των ανθρώπων, μετά την αποχαύνωση του καυτού καλοκαιριού; Να’ ναι η διαπίστωση ότι τίποτα δεν μπορεί πια να μας γλυτώσει από τα μελλούμενα, παρά μόνο η ποίηση και η ονειροπόληση;

Ή να’ ναι εκείνη η παλιά θεωρία των μηδενιστών ότι τίποτα τελικά δεν έχει σημασία- ότι είναι να γίνει θα γίνει;

*Τί σημασία έχει... Αυτά είναι ψιλά γράμματα για την εξουσία. Τα έμμετρα του Ντίλαν Τόμας και οι ελεγείες του Πόε είναι απλώς για τους αποτυχημένους της ζωής- το success story κρύβεται στα πολιτικά γραφεία και στις έδρες των επιχειρήσεων, στις κινήσεις που εξασφαλίζουν τρίλεπτα δημοσιότητας στις βραδινές ειδήσεις και, ει δυνατόν, μια παρουσία στις τηλεοπτικές εκπροσωπήσεις ενόψει των δημοτικών εκλογών του Δεκεμβρίου, ουδείς πλέον δύναται να θεωρήσει εαυτόν επιτυχημένο αν δεν θεωρηθεί ως μέρος του συστήματος που κινεί τα πολιτικά νήματα.

*Το παν είναι να μετατρέπεις την κρίση σε ευκαιρίες- το Σπίτι του Ανατέλλοντος Ηλίου στο οποίο σε έπαιρνε ο Έρικ Μπάρτον μετατράπηκε αίφνης σε σήμα κατατεθέν για το «Τόκιο 2020»- το νέο πάρτι της ολυμπιακής βιομηχανίας ανακάλυψε νέα αγορά, πριν καν μαζέψει τα συμπράγκαλα του από τη Βραζιλία.

*Στα καθ΄ημάς, οι γραμμές των οριζόντων των ποιητών μετατρέπονται (πάλι) σε υπολογισμούς για την οικονομική ανταποδοτικότητα των θαλασσίων κοιτασμάτων στην ΑΟΖ μας, αφού για 234η φορά θα ενεργήσουμε αποφασιστικά για εξόρυξη, πλέον η θάλασσα μας θα παρέχει και τα εκατομμύρια κυβικά μέτρα άμμου που απαιτείται για τη νέα μας Εδέμ στη Γεροσκήπου, ενώ κάτι τι-λέει- ανέφερε για το φυσικό μας αέριο και ο Άγιος Ονούφριος- βοήθεια μας.

*Ας μην ανησυχούμε λοιπόν-η πίστη σώζει, «μέρες καλύτερες θα’ρθουν, το λέει το ένστικτο μας», οι ευρωπαίοι επιτηρητές μας άφησαν για την ώρα ήσυχους με ένα «λίαν καλώς» στον έλεγχο μας, άρα μετά το μαστίγιο θα πρέπει λογικά να απολαύσουμε και λίγο καρότο, και πού ξέρεις;

Μετά θάνατον, μπορεί να γίνουμε μπλουζάκια ως οι νέοι Τσε του 21ου αιώνος.