ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Ιστορίες από την κρύπτη

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

* Τρία και πλέον χρόνια από τον κακό χαμό που μας βρήκε εκείνο το σαββατιάτικο πρωινό, με τις φήμες και την κινδυνολογία περί του μέλλοντος των κυπριακών τραπεζών να έχουν οριστικώς(;) κοπάσει, νέες ιστορίες αποκαλύπτονται στις παρέες για το ζειν λαθραίως μεγάλου αριθμού ευηπόλυπτων κατά τα άλλα συμπατριωτών μας.

Από την ασφάλεια που παρέχει η χρονική απόσταση και η οικονομική ανάκαμψη, τα στόματα ανοίγουν για να διηγηθούν ιστορίες καθημερινής τρέλλας- ιστορίες που μέσα στην άγρια καθημερινότητα εκείνης της περιόδου δεν ήταν για γέλια ή για κακεντρεχή σχολιασμό, αφού όλοι δικαιολογούσαν όλα, αλλά που σήμερα προσλαμβάνουν τις σωστές τους διαστάσεις.

*Απίστευτες ιστορίες ανθρώπων που για χρόνια ζούσαν μια μακιαβελική καθημερινότητα εις βάρος άλλων, διηγείτο στο περιθώριο της σύναξης φίλων για τον αγώνα του ΑΠΟΕΠ προχθές, μεγαλοστέλεχος εμπορικής τράπεζας- δεν λαθροβιούσαν με τρόπο που να επιφέρει την καταστροφή συμπολιτών τους, όπως συνέβει με τραπεζίτες, πολιτικά πρόσωπα και οικονομικούς μεγιστάνες, αλλά που σε θεωρούσαν κορόιδο. Αγνοώντας την ύπαρξη της Νέμεσης των αρχαίων.

*Διηγείτο γελώντας την ιστορία της ηλικιωμένης κυρίας που επανέκαμψε μετά από δεκαετίες στην Αυστραλία. Και η οποία ήταν καθημερινή λήπτρια συσσιτίου σε οργανωμένη προσπάθεια στην Πάφο τα προηγούμενα χρόνια.

«Σε βαθμό μάλιστα που φιλονικούσαν οι δημοτικοί υπεύθυνοι μαζί της καθημερινά, αφού δεν την έφτανε που έτρωγε εκεί, αλλά έπαιρνε φαγητό και στο σπίτι για τα εγγονάκια της κατά παράβαση των κανονισμών».

Η γυναίκα αυτή, ολοφυρόταν δημοσίως μετά το κούρεμα, μέσα  σε τραπεζικό ίδρυμα- αποκαλύπτοντας την πραγματικότητα της μεταφοράς πίσω στην Κύπρο εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.

Τα οποία ακουσίως θυσίασε στον βωμό της εύρυθμης λειτουργίας του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού μοντέλου, αντί να τα χαρεί η ίδια και οι δικοί της άνθρωποι.

* Ο πελάτης του περιπτέρου που χρωστούσε ένα ευτελές ποσό για μήνες ολόκληρους, παριστάνοντας τον κακόμοιρο στις συνεχείς ενοχλήσεις του ιδιοκτήτη και ο οποίος αποκαλυπτόταν τελικά ως μεγαλοκαταθέτης λόγω κουρέματος, ο ταπεινός μηχανικός που έμπαινε στο καφενείο μόνο όταν έβλεπε γνωστό του που θα τον κερνούσε τον καφέ και πλέον τραβά τα μαλλιά του για το ιλιγγιώδες κομπόδεμα του που «κουρεύτηκε» το ’13 και πάει λέγοντας.

*Θυμάστε την «Εκδίκηση της γυφτιάς», του Νίκου Παπάζογλου; Με το τροικανό τσουνάμι να μας έχει τυλίξει όλους, όσοι διαβιούσαν τόσα χρόνια βάσει των δυνατοτήτων τους, νομιμοποιούνται σήμερα να οικτείρουν όσους αποδείχθηκαν απατεωνίσκοι της κακιάς ώρας- αν και όχι ποινικώς έκθετοι.