ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Το καλοκαίρι της εικονικής πραγματικότητας.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Στο απέναντι τραπέζι, η παρέα των νέων που απολαμβάνει θορυβωδώς τα caramel macciato της, εντυπωσιάζεται ολοένα και περισσότερο όσο η οθόνη του tablet προχωρά προς τα κάτω. Η χωροταξία του μοδάτου cafe, είναι όλοι μαζί και χώρια- εκόντες άκοντες μετατρέπονται όλοι σε ωτακουστές αλλήλων και μέλη της κοινής συντροφίας των φίλων που δεν γνωρίζονται.

Τις κοπέλες της παρέας εντυπωσιάζει ιδιαιτέρως η ξαφνική διαδικτυακή εμφάνιση μιας Μαρίας στον Πρωταρά μαζί με νέα παρέα.

Καλά, αυτή δεν ήταν την προηγούμενη εβδομάδα με τον Σταύρο από την Λευκωσία; Και, αφού έλεγε πως με τα όσα γίνονται στην τράπεζα δεν θα πήγαινε φέτος διακοπές για να είναι «stand-by». Και, έλα μωρέ, της Ελένης της κοκορευόταν ότι θα πήγαινε Λονδίνο, στου θείου της, πώς ξέπεσε τώρα στον Πρωταρά.

Των αρρένων, πάλι, καρφώθηκε ότι το γνωστό καλοκαιρινό κλαμπ της παραλίας άρχισε τα τρικ μέσω διαδικτύου για να δείξει κίνηση, ενώ δεν πατά ψυχή του Θεού.

Και σιγά το ούφο που μου έγινε και γκράντε επιχειρηματίας. Και, έλα μωρέ τώρα, δεν ξέρουμε ότι βάζει τα ξαδέρφια του να κάνουν κίνηση.

«Κάθεται τα βράδια μέχρι πολύ αργά, πίνοντας μονάχος κάτι βαριά τσιγάρα. Δεν καταλαβαίνει την καινούργια μουσική, θυμάται τον Van Morrison και μελαγχολεί».

*Στο σαββατιάτικο δείπνο σε σπίτι κοινών φίλων, οι εκ των υστέρων αντιφρονούντες περισσεύουν. Η επανάσταση είναι έτοιμη να ξεκινήσει- οι δικές μας Βερσαλλίες είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Οι μισοί Τσε, θυμήθηκαν ξαφνικά τους επιτρόπους των ΣΠΕ, που «έδιναν αβέρτα δάνεια χωρίς καμιά εξασφάλιση» και που «πήγαιναν στις συνεδρίες με τα ραβασάκια από τον ένα και τον άλλο για εξυπηρετήσεις». Οι άλλοι μισοί παρτιζάνοι, ανακάλυψαν πέντε μήνες μετά τους τροικανούς, ότι στις εμπορικές τράπεζες γινόταν το έλα να δεις με τη συμμετοχή των διευθυντικών στελεχών, των μεγαλομετόχων και των μεγαλοκαταθετών.

Σκέφτομαι ότι θα πρέπει τουλάχιστον να τους πει κάποιος πριν αρχίσουν την έφοδο στα ανάκτορα, ότι η Λαική έπαψε να υφίσταται- μη δεν την βρίσκουν και συγχυστούν.

«Από νωρίς αγάπησε τους στίχους του Σεφέρη, μα τώρα πια δεν ξέρει.Βαρέθηκε να δραπετεύει στα όμορφα τραγούδια, βαρέθηκε να ταξιδεύει στις μέρες που θα’ ρθουν».

*Υπομονή όμως, ο Αύγουστος τελειώνει. Για να επιστρέψουμε όλοι στον πραγματικό κόσμο.