ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Tα φθινόπωρα της νέας εποχής

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Από Δευτέρας, μπαίνουμε πια στις πρώτες μέρες του φθινοπώρου- της πιο ήσυχης εποχής του χρόνου συμφώνως με συγγραφείς όπως ο Πόε, ο Ντύλαν Τόμας, ο Στάιμπεκ και με τροβαδούρους όπως ο Ντύλαν και ο Σπρίνγκστιν, συνυφασμένης με τα πρωτοβρόχια, με την εγκατάλειψη της αδιανόητης ζέστης και υγρασίας, με τη χαρούμενη κινητικότητα των πρώτων σχολικών συναπαντημάτων, με την άσκηση των ευγενών χόμπυ των κυπρίων, όπως το ποδόσφαιρο και το κυνήγι.

*Ημερολογιακώς μόνο όμως... Καθότι, τα φθινόπωρα μας δεν είναι πια τα φθινόπωρα της νεότητας μας και των σχολικών βιβλίων- από όποια οπτική και αν το δει κανείς: Κλιματικώς, ουδόλως ο Σεπτέμβριος ισούται πλέον  με πτώση θερμοκρασίας και με πρωτοβρόχια, που αλλάζουν την ψυχολογία, που δημιουργούν την ψευδαίσθηση της νέας εποχής που έρχεται, που συντείνει στην σύσφιξη των οικογενειών και των παρέων.

Εκπαιδευτικώς, οι σύγχρονες απαιτήσεις έχουν ήδη μετατρέψει τους έφηβους είλωτες της γνώσης σε Βέγγους από τα μέσα Αυγούστου, που τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο και από εκπαιδευτικό σύμβουλο σε εκπαιδευτικό σύμβουλο, άρα τί εντύπωση να τους κάνει πια και το άνοιγμα των δημοσίων σχολείων- ένα βάρος παραπάνω, θα το αντέξουν.

*Πολιτικώς, εκεί που είμασταν πριν τις θερινές διακοπές, εκεί ξαναβρεθήκαμε- οι πρόσκαιρες βαθυστόχαστες αναλύσεις των οπτιμιστών περί αλλαγής στην τουρκική real politic μετά την καθιέρωση του νέου εκπροσώπου τους στα κατεχόμενα, αποδεικνύονται έπεα πτερόεντα. Μέσω των κατεχομένων, ο ισχυρός ανήρ του κατοχικού γίγαντα αμολά πρόσφατα ένα ξεγυρισμένο «δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω» και από εκεί πάν κι’ οι άλλοι.

*Οικονομικώς, συνεχίζουμε από εκεί που μας έριξαν οι νέοι σύντροφοι τον Μάρτη του 13- τουτέστιν από τον πάτο του βαρελιού. Να αγωνίζεσαι καθημερινώς για τον άρτο τον επιούσιο, κυριολεκτικά όμως τώρα πια, να μαζέψεις το χιλιάρικο των φροντιστηρίων του μήνα, το πεντακοσάρικο των δόσεων, το εικοσάρικο της βενζίνης ανά δύο μέρες ή τρεις. Και αν μείνει στην άκρη και κανά δεκαπεντάευρο, ποιός στη χάρη σου, τυχεράκια: Οσονούπω, τραβάς και μια κάρτα φιλάθλου και νοιώθεις άρχοντας!

*Γι’ αυτό σας λέω: Οι ήσυχες μέρες του φθινοπώρου είναι πια μια ψευδοκατάσταση. Αλλά, υπάρχουν. Είναι εκεί, είτε θέλουμε να τις δούμε, είτε όχι.

Σαν το ψευδοκράτος ένα πράμα...