ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Συνομιλώντας με τον Μπράιαν Κλαφ.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το αν ο κύριος Έρογλου γνωρίζει τον Μπράιαν Κλαφ,  δεν το ξέρουμε- αν και με βάση την αποκάλυψη του καλού συναδέλφου Χρήστου Μιχαηλίδη περί της μεγάλης του αγάπης για το ποδόσφαιρο και την Γαλατά,  δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί τέτοια πιθανότητα.

Αν πάντως ο τουρκοκύπριος ηγέτης είχε εμβαθύνει στη μοναδική περσόνα του μεγαλύτερου προπονητή που είδαν  ποτέ τα βρετανικά γήπεδα, θα έβρισκε μια πρώτης τάξεως αφορμή για τις δικές του πολιτικές κορώνες.

Κατά την περίφημη ρήση του κόουτς Κλαφ: « Είμαι βαθύτατα δημοκράτης. Συζητώ  τα πάντα για είκοσι λεπτά με τους παίκτες μου πριν αποφασίσουμε οτι είχα εξ αρχής δίκαιο».

*Ομοίως και τηρουμένων των αναλογιών, ο αξιότιμος κύριος Έρογλου συζητά τα πάντα στο Κυπριακό,  πριν καταλήξει οτι έχει ούτως ή άλλως δίκαιο.

Ακούγεται αιρετικό στα ώτα όσων μεγάλωσαν και  ζυμώθηκαν με την μαγιά του οτι η ύπαρξη τους εξαρτάται στον υπέρτατο βαθμό από το Κυπριακό ζήτημα- είναι ωστόσο καιρός νομίζω,  να αρχίσουμε και μια άλλη διαδικασία πέραν αυτής των συνομιλιών που δεν οδηγούν πουθενά: Την διαδικασία της σκέψης.

*Δηλαδή, παρά να συζητάς με τον τοίχο, ενίοτε είναι επωφελέστερο να σκέφτεσαι. Ας πούμε, τί στο καλό προσδοκούμε συζητώντας ατέρμονα, από κάποιους που εκκινούν με την ακλόνητη πεποίθηση ότι η λύση έχει ήδη επιτευχθεί 40 χρόνια πριν;

Τί λες κατά την διάρκεια μιας συνάντησης στην οποία εσύ αναφέρεσαι σε Κυπριακό κράτος και ο άλλος σε Βόρεια και Νότια Κύπρο; Που εσύ μιλάς για διεθνές δίκαιο και αποφάσεις διεθνών οργανισμών και ο άλλος για τις «υπαρκτές πραγματικότητες»; Που εσύ βασίζεσαι στο ηθικόν του πράγματος και σε μια ετερόκλητη συμμαχία κρατών που μόνο εσύ θεωρείς ως προασπιστή σου, ενώ ο άλλος στην πολύ πιο απτή υπεροχή των αριθμών σε στρατιωτικό και οικονομικό πεδίο;

*Το ευτύχημα με τις συναντήσεις κορυφής, χρόνια τώρα, είναι που στο τελετουργικό τους μέρος τουλάχιστον είναι ανοιχτές για τα μήντια. Προκειμένου να δίνεται το μήνυμα της σημειολογίας των πραγμάτων, αφού η ουσία τους απουσιάζει.

Το σκέφτεστε να μην επιτρεπόταν καν στην αρχή της συνάντησης των εκάστοτε συνομιλητών να παρείσφρυαν κάμερες και δημοσιογράφοι; Νέκρες απόλυτες!

Πώς θα ξέραμε ποιός έφτασε πρώτος και ποιός έστησε ποιόν. Αν τα σημαιάκια ανέμιζαν περήφανα μέσα στο αεράκι και αν τα εδέσματα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων τιμήθηκαν δεόντως ή παρέμειναν και αυτά ταπεινά και καταφρονεμένα στο μέσο του πουθενά- όπως και οι διαπιραγματεύσεις μας.