Pafos Net

ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Μια εκλεκτή παλαίωση

title image

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

 

*Στο χθεσινό μεγάλο αφιέρωμα της ιστοσελίδας αυτής για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, ο πρόεδρος του Πάφος 2017, Χρίστος Πατσαλίδης, είπε ότι η  πεμπτουσία της όλης προσπάθειας είναι, ουσιαστικά, να δημιουργηθεί μια «νέα κοινωνία» που να μάθει να απολαμβάνει την κουλτούρα και τον πολιτισμό και να τα διαχωρίζει από τα πανηγύρια και τις αρπαχτές- δεν το είπε έτσι ακριβώς, αλλά αυτό είναι το ρεζουμέ.

Ο κ. Σαββόπουλος, που το Πάφος 2017 παρουσίασε σε δύο βραδιές στην Πάφο στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, είναι η επιτομή της ζητούμενης αυτής αλλαγής: Σαν το παλιό καλό κρασί- μεγαλώνουμε και ομορφαίνουμε.

*Ο Νιόνιος της νεότητας μας, στεκόταν εκεί μπροστά μας λέγοντας ιστορίες με τρόπο μοναδικό-πότε τραγουδιστά, πότε υπό μορφή διήγησης, ενίοτε υπό τύπον αστείων- από εποχές ηρωικές: Από το Φορτηγό που τον πήγε Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη, από το θρυλικό Κύτταρο, από τον Μάνο Χατζηδάκι και το Νίκο Γκάτσο, από το κτίριο της οδού Μέρλιν, από τα χρόνια της νεότητας του μέχρι τα χρόνια της ωρίμανσης του ως χαζοπαππούς.

Είχε αυτή η νύχτα καμιά σχέση με τις συναυλίες-άρπα κόλα που κάθε καλοκαίρι παρακολουθούμε στο Παφιακό ή την πλατεία του Κάστρου;

Η προφανής απάντηση είναι το όχι. Το μέγα ερώτημα, είναι το γιατί.

*Ήθελα να πάρω υπό μάλης τα δεκάδες βυνίλια με όλη τη δισκογραφία του που έχω προσεκτικά τοποθετημένα στο σπίτι, για να μου τα υπογράψει- δεν το έπραξα όμως. Είπα στον εαυτό μου ότι αυτή τη νύχτα, θα πρέπει να απολαύσω μια μυσταγωγία από ένα ζωντανό θρύλο, δεν θέλω να ασχοληθώ με οτιδήποτε πρακτικό, έστω και αν αυτό είναι η υπογραφή του Διονύση Σαββόπουλου στα LP’s μου.

Δεν είχα άδικο.

*Ζήλεψα τον κ. Σαββόπουλο. Ξανά. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να γράψω όπως αυτόν. Να είχα στο ενεργητικό μου έργα όπως τα δικά του, εμπνεύσεις όπως τις δικές του, το πνεύμα το δικό του.

Ζηλεύοντας με την έννοια του ολοκληρωτικού θαυμασμού τις άπιαστες κορυφές, γινόμαστε τουλάχιστον υγιείς άνθρωποι. Διότι, αν δε ζηλέψεις βλέποντας και ακούγοντας τον Διονύση Σαββόπουλο, ποιόν θα ζηλέψεις;

Τον ένα που τραγουδά τις γκόμενες που τον παράτησαν; Την άλλη που περιφέρει ανά την επαρχία κάθε καλοκαίρι τους θριάμβους της στα διάφορα τηλεπαιγνίδια με νέα ταλέντα; Ή τον παράλλο, που κάθε τρεις και λίγο μας κάνει επίσκεψη για να μας πει πόσο καλό είναι το τάδε γάλα που διαφημίζει;