ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

Ο Δήμαρχος Γεροσκήπου δεν μασά τα λόγια του: Θα τα καταφέρουμε, λέει με βεβαιότητα μπροστά στα δημοσιογραφικά μικρόφωνα, λίγες ώρες πριν το χθεσινοβραδινό Φεστιβάλ Αλληλεγγύης για ενίσχυση των απόρων συνδημοτών του- την ώρα που μιλούσε δεν ήταν γνωστό ακόμη το εύρος της συμμετοχής, ο ίδιος προεξοφλεί ωστόσο ότι ο κόσμος θα προστρέξει για μια ακόμη φορά.

Είναι φανερό, λέει ο Μιχάλης Παυλίδης, ότι ο κόσμος θέλει να βοηθήσει- το δείχνει από την αρχή του γιγαντώματος της κρίσης.

Κυρίως όμως, άρχισε να διαφαίνεται μια ακτίδα φωτός για αναστροφή του κλίματος, λέει. Και αυτό αλλάζει σιγά-σιγά την ψυχολογία στην Πάφο.

*Ο Δήμαρχος Πάφου είναι εσχάτως, ακόμη πιο ενθουσιώδης από τον γείτονα του: Άρχισε ήδη να κινείται η αγορά, επιμένει- ίσως όχι ακόμη για την «μαρίδα», αλλά για τα μεγάλα ψάρια. Και αυτό όμως, δεν είναι λίγο, ότι περισσέψει συνήθως από τα μεγάλα ψάρια, τα τρώνε τα μικρά.

Κάτι το colpo grosso της Aristo με τους κινέζους στην Πέτρα του Ρωμιού, κάτι το πούλα όλων των κατασκευαστών της Πάφου σε κινέζους λεφτάδες, κάτι οι φήμες για νέο μεγάλο deal με την Λεπτός, ανοίγουν παράθυρο στη λιακάδα, λέει ο Σάββας Βέργας.

*Ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της Aristo Developers, ήταν κομιστής αισιοδοξίας επισκεπτόμενος προ μερικών ημερών το Δημοτικό Μέγαρο Πάφου. Όντας καβάλα στο άλογο, μετά τη συμφωνία-μαμούθ με τους κινέζους, ο Θεόδωρος Αριστοδήμου ήταν σαφής μιλώντας στην ιστοσελίδα αυτή μετά τη συνάντηση του με τον Δήμαρχο Πάφου: « Η συμφωνία για την Venus Rock και η ολοκλήρωση του νέου μεγάλου mall της Πάφου, αλλάζουν τα δεδομένα. Είναι η αρχή της επανεκκίνησης της αγοράς».

*Αυτή είναι η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού. Που λέει ότι, νομοτελειακά, την θύελλα πάντα ακολουθεί η γαλήνη. Έστω και αν μαζί με τη γαλήνη, γίνεται και η καταμέτρηση των θυμάτων της θεομηνίας που προηγήθηκε.

Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, είναι η μακριά από το κεφάλαιο- κινείται δεν κινείται το χρήμα, οι λήπτες των βοηθημάτων από τα Κοινωνικά Παντοπωλεία είναι ακόμη στις ουρές. Οι επισκέψεις στα Γραφεία Εργασίας και τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις πυκνώνουν, οι φοιτητές επιστρέφουν πρόωρα ελλείψει ρευστού, παιδιά στο σχολείο παρακολουθούν ξελιγωμένα συμμαθητές να απολαμβάνουν πρόγευμα και τα ενεχυροδανειστήρια είναι πια περισσότερα από τους φούρνους.

*Πού πάμε τελικά; Ο Θεός και το χρήμα...

Το μέλλον θα δείξει.