ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Resaurant: Η εποχή των ηρώων.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Είναι  απορίας άξιον πώς και τόσες εκατοντάδες συνεργατών, φίλων και γνωστών του Γλαύκου Κληρίδη δεν ξέρουν ένα βασικό, όπως μαθαίνουμε σήμερα όλοι οι υπόλοιποι, χαρακτηριστικό του εκλειπόντος: Την αποχή από κάθε πράξη ή επίδειξη που είχε να κάνει με αυτοπροβολή.

Η παρέλαση ανθρώπων από τα ΜΜΕ και τα social media που διαλαλούν τη στενότητα της σχέσης τους με τον Γλαύκο Κληρίδη, για όσους δίνουν σημασία στη σημειολογία των πραγμάτων, καταντά ήδη ενοχλητική. Για τους υπόλοιπους, είναι απλώς φαιδρή.

*Αν ξέρεις τόσο καλά, όπως λες, ένα άνθρωπο του οποίου από τα κύρια γνωρίσματα ήταν η αποχή από κάθε σύγχρονου στυλ αυτοπροβολή, από το λάιφσταιλ της σύγχρονης πολιτικής και από άσκοπη δημοσιότητα, θα πρέπει να αντιλαμβάνεσε ότι το να σεριανίζεις από μήντια σε μήντια διαλαλώντας πόσο κοντά του ήσουν και πόσο σε σημάδεψε η σκέψη και η δράση του, αναιρεί την ουσία των πραγμάτων.

Ακόμη πιο φαιδρό δε, είναι το φαινόμενο του κάθε απίθανου που έχει δει φως και μπήκε, ανασύροντας από τα χρονοντούλαπα φωτογραφίες τυχαίων συναντήσεων, στημένων ενσταντανέ ή στιγμιαίων συνομιλιών, με ένα άνθρωπο που δεν ήταν δα και ο πλέον απρόσιτος του κόσμου για να τον πλησιάσεις και να τον χαιρετήσεις!

*Επί της ουσίας, με τον Γλαύκο Κληρίδη φεύγει και η εποχή των «ηρώων της πολιτικής» για τον απλό λαό. Η εποχή όπου η όποια κίνηση ενός ανώτατου πολιτειακού παράγοντα ήταν ικανή από μόνη της να δημιουργήσει είδηση. Οι πάφιοι δημοσιογράφοι και οι επιχειρηματίες του λιμανιού της Κάτω Πάφου των ‘90s, το ξέρουν καλά αυτό: Η έλευση του «Καίτη» στο λιμανάκι τα καλοκαίρια της Προεδρίας του, σήμαινε ένα άνευ προηγούμενου στασίδι ωρών μέσα στο λιοπύρι του Αυγούστου, εν αναμονή ενός νεύματος του Γλαύκου Κληρίδη για άνοδο στο σκάφος ή για μια ατάκα από το «Καίτη» που θα γράψουν οι κάμερες και τα μικρόφωνα.

*Σήμερα, φαντάζει αδιανόητη πιθανότητα μια αντίστοιχη κινητοποίηση για την έλευση ενός Προέδρου σε ένα μέρος της Κύπρου για ολιγοήμερες διακοπές. Δεν έχει να κάνει με το αν ο Πρόεδρος λέγεται Χριστόφιας, Τάσσος, Αναστασιάδης ή κάπως αλλιώς- η ουσία είναι ότι η εποχή που έτρεφε τους ήρωες της καθημερινότητας έχει οριστικώς παρέλθει...