Pafos Net

ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Βλέποντας την ομορφιά ακόμη και εκεί που δεν υπάρχει

title image

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

 

*Η νέα μόδα της δημοσιογραφίας με τα ρεπορτάζ ταξιδιωτικού και γαστρονομικού τύπου, αντιμετωπιζόταν αρχικά με συγκατάβαση από τους πολλούς- πλέον, έχει καταστεί κουραστικό, αποτελώντας το εύκολο κοσκινάκι για κάθε βαριεστημένη ρεπόρτερ προκειμένου να συρράψει ένα κείμενο πουλώντας μούρη, χωρίς να αφήσει τη βολή του γραφείου και του κλιματιστικού της.

Ένα νέο πόνημα αυτής της δημοσιογραφίας είδε προ ημερών το φως, κάνοντας με να διερωτηθώ αν ζω όντως στην Πάφο ή είμαι σε διακοπές διαρκείας στο Πριγκιπάτο του Μονακό και δεν το έχω πάρει χαμπάρι- το ευτύχημα είναι ότι το ίδιο αίσθημα βλέπω βάσει σχολίων να δημιουργείται και σε άλλους, άρα γιατρέ μου δεν θα σε χρειαστώ ακόμα.

*Η κεντρική ιδέα όλων αυτών των εμπνευσμένων road trip ρεπορτάζ, είναι πανομοιότυπη: Η Πάφος αποτελεί μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, άρα στήνουμε το θέμα μας πάνω στο ότι οι άνθρωποι εκεί ζουν μέσα στην απόλυτη ομορφιά. Κοτσάρουμε ένα λιμανάκι, ένα αρχαιολογικό πάρκο, ένα αναπλασθέν ιστορικό κέντρο και αρχίζει το γαιτανάκι: Όποτε πάω στην Πάφο, δεν χορταίνω να βλέπω την ομορφιά, μια πόλη ζωντανό μουσείο, η πόλη που σε κάθε γωνιά της σε κάνει να την ερωτεύεσαι.

Ωραίο το παραμυθάκι των ταξιδιωτών-ρεπόρτερ, αλλά δεν έχει δράκο: Ο μέσος άνθρωπος της Πάφου, που δεν πληρώνεται για να κόβει βόλτες ανά το νησί αναζητώντας τις όμορφες κρυμμένες γωνιές του, αλλά πληρώνεται για να κάνει οκτάωρα σε μια κανονική δουλειά, αυτό που βλέπει στην  καθημερινότητα του, είναι άχαρες, απρόσωπες γειτονιές, δομημένες άναρχα, με σαφές έλλειμμα αισθητικής, με πρόβλημα καθαριότητας και ευταξίας σε κάθε δημόσιο χώρο και μια συμπεριφορά των πολιτών που χειροτερεύει την κατάσταση, με την στάθμευση όπου λάχει και την αυθαίρετη επέμβαση στα ίδια άσχημα σπίτια για μεγιστοποίηση των ωφέλιμων χώρων τους.

*Εντάξει, ένα κυριακάτικο πρωινό ή ένα σαββατόβραδο, όταν πάει και ο παφίτης για τον καφέ του στο λιμανάκι ή στην παραλιακή ή στο ιστορικό κέντρο, θα δει και αυτός την ομορφιά που έκανε την Πάφο διεθνώς γνωστή. Το πρόβλημα όμως (για τους ρεπόρτερ) είναι ότι η ομορφιά αυτή είναι -δυστυχώς- μεμονωμένη. Είναι ωραίο να στήνεις ένα αφιέρωμα βλέποντας την πόλη ως ένα κουκλόσπιτο, επειδή κινείσαι μόνο στη βιτρίνα- τράβα όμως και στο Αναβαργός, την «ποντιούπολη» ή στις γειτονιές πίσω από τους εμπορικούς άξονες και τα ξαναλέμε.

* Αυτό δεν συμβαίνει παντού και πάντα, θα ρωτήσει κάποιος. Βεβαίως, είναι η απάντηση. Γι’ αυτό, και το παιγνιδάκι του «πήγαμε και σας προτείνουμε», θα πρέπει ίσως να αρχίσει να αποσύρεται από την αγορά- η δημοσιογραφία πρέπει να βρει ένα σημαντικότερο λόγο ύπαρξης.