ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Το ότι είμαστε για τα πανηγύρια, πληρώνει 1 προς 1,05 στους μπουκ

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Δεν μας φτάνουν οι άλλοι όλοι λόγοι για τους οποίους οι δύσμοιροι γονείς είμαστε κάθε τέτοια εποχή σε εμπόλεμη κατάσταση με τα έφηβα βλαστάρια μας, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε πια και τους ηλίθιους που μέρα νύχτα τους υποβάλλουν τα «καλά» του στοιχήματος.

Και καλά όλοι αυτοί έχουν λόγο να εκστομίζουν πέντε λέξεις για το στοίχημα στο Μουντιάλ σε κάθε πρόταση τους- οι χορηγίες των εταιρειών στους σταθμούς πέφτουν μια χαρά. Ο γονιός τι ευθύνεται να γίνεται βορά στην «ανακάλυψη» του κάθε παιδιού ότι το να ποντάρει πως ο Ρονάλντο είναι καραντί ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης ή ότι η Βραζιλία θα είναι over στο επόμενο της παιγνίδι απέναντι σε μια τριτοκοσμική χώρα, θα του αποφέρει σίγουρο και μέγα κέρδος;

*Αυτές τις μέρες το κακό έχει παραγίνει- παλαιότερα, οι μπουκ περιορίζονταν στα καταστήματα τους, στις ειδικές εκδόσεις, στις ειδικές τηλεοπτικές εκπομπές και πάει λέγοντας. Αυτές τις μέρες έχουν εισβάλει κανονικά και με το νόμο παντού. Σε κάποια αθλητικά ραδιόφωνα, οι συζητήσεις και η ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στη Ρωσία έχουν αντικατασταθεί κανονικότατα με στοιχηματικές και μόνο πληροφορίες.

Δεν ξέρω αν η νομοθεσία-τιραμόλα που υπάρχει σε αυτήν εδώ τη Δημοκρατία επιτρέπει κάτι τέτοιο, αυτό που ξέρω είναι ότι και αν ακόμη το επιτρέπει το γράμμα του νόμου, είμαστε πολύ νούμερα όλοι ως λαός που ανεχόμαστε τέτοια φαινόμενα.

Η χαρά του παιγνιδιού έχει πλέον αντικατασταθεί από τη χαρά του στοιχηματισμού: Τι με κόφτει εμένα αν παρακολουθώ ωραίο θέαμα; Μου αρκεί να πιάσω το σκορ στο τάδε παιγνίδι.

Τι με ενδιαφέρει αν η τάδε χώρα παρουσίασε ένα ελκυστικό σύνολο εκεί που κανείς δεν την είχε στα υπόψη; Με νοιάζει που εγώ έχασα το κουπόνι εξαιτίας της βλακώδους νίκης της επί του φαβορί.

Και τι με αφορά εμένα που όλοι οι προπονητές μπολιάστηκαν από τον στείρο συντηρητισμό του ευρωπαικού ποδοσφαίρου, αφαιρώντας κάθε ελκυστικότητα από το παιγνίδι; Με απασχολεί μόνο να μην αλλάξει το στυλ τους, τώρα που συνήθισα στο να προβλέπω πού πάει το πράμα.

*Και δυστυχώς, όλα αυτά δεν διαδραματίζονται πια μόνο στα «μπούκικα». Αλλά σε ερτζιανά, τηλεοπτικές συζητήσεις, σε παρέες και σε έφηβους που «ανακαλύπτουν» το άθλημα, νομίζοντας ότι η νίκη δεν αποδίδει τρεις βαθμούς, αλλά πέντε στο ένα ευρώ.

*Τέλος πάντων, ας μην είμαστε γκρινιάρηδες. Ας ακολουθούμε το ρεύμα της εποχής: Πόσο πάει το ότι δεν έχουμε υπόθεση ως λαός; Ένα προς δύο; Ένα προς 3,75; Ένα προς ένα;

Πόσο πάει ότι είμαστε πολύ ηλίθιοι που ανεχόμαστε τους πιο ηλίθιους από μας; Ένα προς 1,05; Ένα προς μείον ένα; Ή δεν πληρώνει;