Pafos Net

ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Τη μέρα που χάσαμε τον μπούσουλα

title image

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

 

*Τη μέρα που οι θεωρητικοί της εύρυθμης λειτουργίας του κράτους υπό συνθήκες νεοφιλελεύθερου στάτους, εν αντιθέσει με το αριστερίζον προυπάρχον σύστημα, ξυπνούσαν με ένα τρομερό πονοκέφαλο και που ο Μπιθικώτσης τραγουδούσε από ραδιοφώνου «στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί, να πά’ στη μάνα υπομονή», οι Κύπριοι ανακαλύπταμε ότι είμαστε εντελώς στο αλλού έναντι των υπολοίπων ευρωπαίων από κάθε άποψη στον δημόσιο βίο μας: Δεν ασχολούμαστε με τους ξένους που δουλεύουν για μας, ακόμη και αν δούμε ένα UFO γεμάτο εξωγήινους να προσγειώνεται δίπλα από την πλατεία Ελευθερίας και να μαζεύει όλες τις αλλοδαπές οικιακές βοηθούς που κάνουν εκείνη την ώρα την βεγγέρα τους.

Επίσης, δεν θέτουμε επ’ ουδενί εν αμφιβόλω την κρίση των αρμοδίων οργάνων της τάξης ότι τόσες δεκάδες ξένες που λείπουν δεν είναι δα και παράξενο πράμα, απλώς την έχουν κάνει όλες για τα κατεχόμενα- που στην περίπτωση αυτή αποδεικνύεται μια ιδεώδης και βολικότατη Εδέμ για τα όργανα.

Ακόμα, όσοι πολίτες παρουσιάζουν τάσεις κοινωνικής ευαισθητοποίησης για κάτι που υποπίπτει στην αντίληψη τους αυτομάτως κατατάσσονται στη λίστα των ασιατολάγνων ή των κατίνων της γειτονιάς που δεν κοιτούν την δουλειά τους.

Όσον αφορά δε στο θέμα της πολιτικής ευθύνης, αυτή είναι κάτι σαν τον Τιραμόλα της νεότητας μας: Επεκτείνεται, συρρικνώνεται, κάνει κορδελλάκια και εντυπωσιακές κωλοτούμπες αναλόγως της έξωθεν πίεσης και της προσωπικής του στρατηγικής. Με μόνιμη επωδό ότι από πού ως πού οι πολιτικοί ταγοί θα πρέπει να είναι ενήμεροι για τα πάντα και τι διάολο έχουμε διορισμένους τόσους υπηρεσιακούς και τόσους υφιστάμενους;

*Τη μέρα που η Κύπρος ξύπνησε με το δυσάρεστο αίσθημα ότι αυτό που έβλεπε δεν ήταν η καθημερινή εκπομπή εγκλημάτων στο αμερικάνικο ID από την δορυφορική της πλατφόρμα, αλλά η ωμή πραγματικότητα στο διπλανό της σπιτικό, έσκασαν πάλι μύτη οι νοικοκυραίοι να εκτοξεύουν κεραυνούς κατά δικαίων και αδίκων- σήψη παντού, είναι όλοι τους άχρηστοι, έπρεπε να παραιτηθούν 35 πλάσματα όχι μόνο ένας υπουργός, είχαμε τα παιδιά μας υπό τις οδηγίες ενός serial killer και ευτυχώς δεν μας τους σκότωσε.

Και όπως πάντα όταν και αυτός ο κουρνιαχτός κοπάσει, οι νοικοκυραίοι θα συνωστίζονται και πάλι δίπλα από τους εκάστοτε κυβερνώντες επιζητώντας το μερίδιο τους από τη νομή της πίτας.

*Τη μέρα που ο Ουλτ Ουίτμαν στεκόταν αμήχανος μπροστά στον πάγκο του αμερικάνικου σούπερμαρκετ σκαλίζοντας τα κρέατα και ρωτώντας ποιός σκότωσε τις χοιρινές μπριζόλες, οι νοικοκυρές στα δικά μας σούπερμαρκετ στέκονταν αμήχανες μπροστά στον πάγκο του χασάπη, ψηλαφώντας το σβέρκο τους και ρωτώντας ποιός σκότωσε το δικό τους κεφάλι- η απάντηση είναι άγνωστη.

*Τη μέρα αυτή, χάσαμε τον μπούσουλα, αλλά κερδίσαμε τον εκσυγχρονισμό μας.