ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Πολύ αργά για γέλια…

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Αν και είναι πολύ αργά πλέον για να αράζεις ημίγυμνος στη βεράντα πίνοντας μπύρες μέχρι να καταλήξεις σε αφασία στο κρεββάτι και πολύ ενωρίς ακόμη για να κοιμάσαι με τις κότες για να γλυτώνεις από την παγωνιά, υπάρχει τρόπος να αποφεύγεις όσα σε χαλάνε και σου καταστρέφουν τις μέρες.

Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να αποφεύγεις τον εσμό της «ενημέρωσης» κάθε μεσημέρι και κάθε βράδυ: Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, κόμματα, οικονομικοί παράγοντες, συνδικαλιστές, σε αγαστή συνεργασία για να σε πείσουν ότι αυτό που χρειάζεσαι για να ανταμώσεις την ευτυχία είναι απλώς και μόνο να τους ακούς- αυτοί ξέρουν, κάντ’ υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός.

*Για την παιδεία; Δύο μήνες τηλεκαυγάδων για να μας πείσουν ότι για όλα φταίει ο Χατζηπετρής. Για την υγεία; Δύο χρόνια τηλεκαυγάδων για να μας πείσουν ότι για όλα φταίνε οι εξωγήινοι. Για την οικονομία; Πέντε χρόνια τηλεκαυγάδων για να μας πείσουν ότι για όλα φταίνε ο Κάρολος και ο Φρειδερίκος που έκαναν λάθος εκτιμήσεις στο Κεφάλαιο τους. Για τον Συνεργατισμό; Δύο μήνες τηλεκαυγάδων για να μας πείσουν ότι ιθύνων νους της καταστροφής είναι ο κύριος Χαμπής και η κυρία Μαρούλλα που ενεργούσαν ως σκληροί μέτοχοι.

Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να αποφεύγεις όλους αυτούς, καθώς και να αποφεύγεις να γίνεσαι νούμερο στα πενηνταφεύγα σου, ανακυκλώνοντας την παρουσία σου από το facebook στο twitter και από το instagram στις ζωντανές εκδηλώσεις που αναμασούν τα ίδια και τα ίδια προωθώντας κομματικούς και πολιτικάντικους σχεδιασμούς, προσποιούμενος τον Άντυ Γουόρχολ.

*Αντ’ αυτών, υπάρχει πάντα η Αγκάθα Κρίστι. Κι’ ο σερ Άρθουρ Κόναλ Ντόιλ. Και οι πιο σύγχρονοι επίγονοι τους, όπως ο Γιάννης Μαρής κι ο Τζωρτζ Πελεκάνος. Αραχτός στο κρεββάτι σου, να απολαμβάνεις τους μετρ του είδους να στήνουν τα φονικά τους με αριστοτεχνικό τρόπο, μέχρι να βαρύνουν τα ματόκλαδα σου- αντί να σκέφτεσαι πώς θα αποφύγεις τους απίθανους που προσπαθούν να σου πουλήσουν τρέλα από το γυαλί και τα ερτζιανά.

*Είναι ωραίο να ζεις σε ένα τόπο που συμβαίνουν πράγματα, αρκεί να μην αυθυποβάλλεσαι ότι αποτελείς μέρος της δράσης και δείγμα του ενεργού πολίτη που έγραφαν τα σχολικά εγχειρίδια- ενώ στην πραγματικότητα αποτελείς το τυπικό δείγμα του κακόμοιρου που άγεται και φέρεται από τα προαιώνια τζάκια της Δημοκρατίας αυτής.

Γι’ αυτό, είναι πάντα καλύτερο να αφεθείς σε όσα όντως σε αφορούν: στους δικούς σου ανθρώπους, στην καθημερινότητα σου που είναι διαφορετική από αυτή των τηλεπερσόνων, στις μνήμες που σε κάνουν να χαμογελάς- και που σε συντρόφευσαν αδιαλείπτως από τα πρώτα νυχτοπερπατήματα της εφηβείας ως την όμορφη παλαίωση της ηλικίας, που μας έμαθε ο Νιόνιος.