ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Όλοι μαζί κι ο ψωριάρης χώρια

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Θα πρέπει να είμαστε πλέον ο μοναδικός λαός παγκοσμίως που επιζητεί επανένωση αντί χωρισμό την τελευταία τουλάχιστον 30ετία- οι τελευταίοι ήταν οι Γερμανοί όταν κατεδάφιζαν το τείχος του Βερολίνου.

Οι Καταλανοί σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για να την κάνουν από την Ισπανία- ασχέτως αν και στην περίπτωση αυτή, φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ο γενικός κανόνας της πολιτικής: Είναι εύκολο να κάνεις ταρζανιές όσο όλα είναι στο μιλητό. Τα ζόρια αρχίζουν όταν βλέπεις τους μεγάλους της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής να σου σηκώνουν το δάχτυλο-ξέρετε ποιο.

Η μισή Ιταλία στο βόρειο κομμάτι της, ζει και αναπνέει χρόνια τώρα για την ίδρυση του δικού της κράτους- μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των θιασωτών της απόσχισης να το θυμούνται μόνο όταν κοντεύουν εκλογές, αλλά τα όνειρα είναι στο τραπέζι. Όπως μας ξαναθύμησαν οι Ιταλοί τις ημέρες αυτές με τον κακό χαμό για την δημιουργία κυβέρνησης και τον σημαίνοντα ρόλο που τα ακραία κόμματα της χώρας διαδραματίζουν πάλι.

*Οι αυτονομιστές της Κορσικής ονειρεύονται ομοίως, η Φλάνδρα επίσης, στη Σκωτία λόγω Brexit η κουβέντα από επίπεδο δρόμου πέρασε σε επίπεδο κοινοβουλίου, η Ιρλανδία είναι η πρώτη διδάξασα σε ευρωπαικό επίπεδο, για τη Μέση Ανατολή ας μην το συζητήσουμε καλύτερα- τα μπούτια τους είναι τόσο μπλεγμένα που αμφιβάλλω αν οι ίδιοι θυμούνται ποιού κρατικού μορφώματος είναι υπήκοοι και ποιανού θέλουν να γίνουν.

*Βλέποντας όλο αυτό το ντουρντουλούκι, είναι να απορεί κανείς με τη μανία μας να επανενωθούμε ντε και καλά. Τελικά, τι συμβαίνει με μας; Είμαστε οι τελευταίοι των ρομαντικών; Ξέρουμε κάτι που δεν ξέρουν όλοι οι άλλοι; Απλώς βαριόμαστε να αλλάξουμε ψηφίσματα, αποφάσεις και προτάσεις τόσων δεκαετιών και να ξαναρχίσουμε από την αρχή μια νέα πορεία;

Άβυσσος η ψυχή των Κυπρίων.

*Το θυμήθηκα πάλι το όνειρο, με αφορμή την περίπτωση του συμπατριώτη μας που ανέκτησε το σπίτι του στη Λάρνακα της Λαπήθου. Και τα ρομαντικά πρωτοσέλιδα που επέσυρε η ιστορία του περί του πρώτου Κύπριου που κάνει την επιστροφή πράξη από το 1974.

Ρομαντικά πρωτοσέλιδα που εντέχνως υποβαθμίζουν, αν δεν εξαλείφουν πλήρως, το γεγονός των έντονων αντιδράσεων των τουρκοκυπρίων στην επιστροφή αυτή.

*ΥΓ: Εξυπακούεται ότι το σημερινό θέμα πρέπει να αντιμετωπισθεί με σκωπτική διάθεση. Το διευκρινίζω για να αποφύγω κλαυθμούς, οδυρμούς και αναθέματα από τους ζηλωτές της ειρηνικής συνύπαρξης με το σύνοικο στοιχείο, καθώς και μπούλινγκ από τα πολιτικά τζάκια για την «μη αντίληψη περί των διαφορών της οικείας θελήσεως ενός λαού και της έξωθεν βίαιης επιβολής του διαχωρισμού που προέκυψε στην περίπτωση της Κύπρου».