Pafos Net

ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Ο έρωτας στα χρόνια του κορωνοιού

title image

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

 

*Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι τις μέρες αυτές της πανδημίας: Είναι αυτοί που αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα των στιγμών πειθαρχούν στα πρωτοφανή μέτρα, δημιουργώντας όμως παράλληλα ένα δικό τους σύμπαν που τους επιτρέπει να περνούν τις μέρες τους δημιουργικά στα σπίτια-καταφύγια ενός εκάστου.

Υπάρχουν αυτοί που επιβεβαιώνουν ακόμη και σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης την ηλιθιότητα που χαρακτηρίζει την καθημερινότητα τους σε φυσιολογικές συνθήκες. Που ούτε οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, ούτε κανένα άλλο ακραίο μέτρο τους κάνει να βάλουν το (όποιο) μυαλουδάκι τους να δουλέψει για να σκεφτούν ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει και ότι πρέπει να πάψουν να ενεργούν ως μονοκύτταροι οργανισμοί- και όχι, δεν είναι μια μειοψηφία, όπως επιχειρούν οι πολιτικοί να τετραγωνίσουν τον κύκλο για να μην δυσαρεστήσουν αυριανούς ψηφοφόρους.

Και υπάρχει και το παράλληλο σύμπαν των μήντια και των φοβικών σε κάθε συνθήκη πολιτών, που όλη τους η ζωή είναι πλέον η σεναριολογία για το επόμενο κακό που μας ξημερώνει.

*Είναι στενάχωρη η κατάσταση που βιώνουμε, δεν αντιλέγω. Επειδή όμως οι πλείστοι εξ ημών δεν είμασταν τα party animals του Χόλυγουντ, ούτε τα μέλη των βασιλικών οικογενειών της Ευρώπης, ούτε και τα μέλη της λίστας του Forbes για να τρέχουμε από δεξίωση σε δεξίωση κάθε νύχτα, ας μην αυθυποβαλλόμαστε ότι ήρθε και η συντέλεια του κόσμου επειδή θα μείνουμε μέσα 2-3 βδομάδες- το ότι με τόσο κλείσιμο στο σπίτι διακόπηκαν και τα πρωταθλήματα, ναι, είναι ένα θέμα. Υπομονή όμως.

Μπορούμε πάντα να ξαναθυμηθούμε βιβλία που παρέμεναν ξεχασμένα στη βιβλιοθήκη μας, δίσκους που έχουν να ακουμπήσουν στη βελόνα από τα φοιτητικά μας χρόνια, ακόμα και να χαζεύουμε με τις ώρες την όμορφη εικόνα της Πάφου χωρίς τους ενοχλητικούς θορύβους των εργοταξίων, των αυτοκινήτων και των δραστηριοτήτων που μας νευρίαζαν- δείτε και την πιο θετική πλευρά του πράγματος: νομιμοποιούμαστε να μην κάνουμε τίποτα απολύτως τις μέρες αυτές, χωρίς να δεχόμαστε τις συνηθισμένες επιθέσεις από τις γυναίκες μας για το πόσο κωλοβαράμε και πόσο αποφεύγουμε να πάμε για τις δουλειές που μας έβαλαν να κάνουμε.

*Το να ζεις, έστω και υπό καθεστώς περιορισμού, τόσο ήσυχες στιγμές όμως, περνώντας τις μέρες και τις νύχτες σου μπροστά από μια οθόνη ακούγοντας τα ίδια και τα ίδια, μου φαντάζει ασυγχώρητη βλακεία- υπάρχει μια πανδημία που είναι σαφές ότι θα επιφέρει κλιμακωτά το μέγιστο κακό, πριν αρχίσουν τα μέτρα της ανθρωπότητας να την κάμπτουν, αυτό είναι και δεν αλλάζει.

Τι νόημα έχει να περνά κανείς τα 24ωρα του ακούγοντας για εκατοστή φορά τους ρεπόρτερ να λένε για τα νοσοκομεία, τους δρόμους και τις έρευνες της Αστυνομίας; Ακολουθούμε τους κανόνες, ενημερωνόμαστε κάθε τόσο, αλλά προς Θεού- υπάρχουν ωραιότερα πράγματα να κάνει κάποιος από το να είναι βιδωμένος μπροστά από μια τηλεόραση, φροντίζοντας να μην χάνει ούτε λέξη από όσους κάνουν παρέλαση στα στούντιο, λέγοντας ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια.

*Ας μην τρελλαθούμε εντελώς…