Pafos Net

ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

title image

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

 

*Αχ, η ζωή που χάθηκε στη σκόνη...

Υπόμνηση, θα έλεγε ο ποιητής ή ο θεοσεβούμενος, της ζωής μας που έχει χαθεί μέσα στις σκόνες του πολέμου- για μια ακόμα φορά. Όχι ότι και πριν τη νέα εκδρομή των τούρκων στην περιοχή βλέπαμε και ιδιαίτερα πράματα, αλλά όσο να πεις η πρόσκαιρη μετατροπή μας σε βεδουίνους που προσπαθούν να προσανατολιστούν εν μέσω νεφών σκόνης του πολέμου στη Συρία, είναι μια κάποια περιπετειώδης αλλαγή από τα συνηθισμένα. Έτσι, για να έχουμε να διηγούμαστε σε λίγες μέρες, όταν οργανώνουμε τις χριστουγεννιάτικες δεξιώσεις μας, τί δυσκολίες και τραγωδίες θα περάσουμε ξανά και εμείς οι έρμοι...

*Αχ το φεγγάρι που έσβησε
τ’ ασημένιο φεγγάρι

Και όχι μόνο το φεγγάρι, αλλά και η ζωή- δυστυχώς, όχι η ζωή με την ποιητική έννοια των Τερμιτών, αλλά με την κυριολεκτική έννοια. Με την έννοια της σκληρής καθημερινότητας που μας μεταφέρουν οι τηλεοπτικοί δέκτες, με τα παιδιά και τα λιγότερο παιδιά που ξεβράζονται νεκρά μέσα στη σκληρή γη της Μέσης Ανατολής, με ανευθυνουπεύθυνους πολιτικούς και οργανισμούς να έχουν πάντα μια κλισέ δικαιολογία έτοιμη στα χείλη τους να την εξακοντίσουν για να πουν το αναμενόμενο «δεν φταίγαμε εμείς», με την διεθνή κοινωνία έτοιμη να κατακεραυνώσει κάθε τι στρεβλό που διαπιστώνεται εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, με όλους εμάς να νοιώθουμε ενδόμυχα κάποια ανησυχία για τον χαβά που δεν τελειώνει, αλλά που στο υποσυνείδητο μας να νοιώθουμε και λίγο ευτυχείς που οι τούρκοι βαράνε τώρα άλλους αντί εμάς.

*Η μέρα μου έρημη, κίτρινη μέρα
χαρές που βουλιάξατε
πνιγμένες χαρές μου

Οι προσωρινώς κίτρινες δικές μας μέρες και οι μονίμως μαύρες μέρες των ανθρώπων της διπλανής μας πόρτας- που αφού πήραν μια δόση «ανθρωπιστικής» βοήθειας από τους δήθεν αρμόδιους, παίρνουν τώρα και μια γερή τζούρα πολέμου στο μέσο του δικού τους πουθενά. Στο μέσο της απογοήτευσης, στο μέσο της φυσικής και ψυχολογικής βίας που βιώνουν παιδιόθεν, στο μέσο των εστιών πολέμου, τρομοκρατίας και επίλυσης διαφορών των μεγάλων δυνάμεων- κοντολογίς, στο μέσο της δικής τους εξόντωσης.

*Ζωή μου που καίγεσαι
στον κίτρινο αέρα
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Δεν πειράζει, εμείς να είμαστε καλά για να διαμαρτυρόμεθα και να συμπάσχουμε για τις συνθήκες καταστροφής των καημένων συνανθρώπων μας, μόλις σκάει η είδηση της επόμενης τραγωδίας. Όσους δεν προλάβαμε, τι να γίνει...

Έτσι είναι οι πόλεμοι, έχουν και παράπλευρες απώλειες.