ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Η Notre Dame της Πάφου

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Νεότερος, έβγαζα σπυριά όταν άκουγα τους εν αφθονία showmen των κοινωνικών συνάξεων να αρχίζουν το γνωστό τροπάρι « ο κυπραίος φίλε μου κλπ, κλπ»- πλέον έχω αρχίσει να καταπίνω τη γλώσσα μου συνειδητοποιώντας ότι ο μικρόκοσμος μας είναι αεροστεγώς προστατευόμενος από οποιαδήποτε εξέλιξη συμβαίνει οπουδήποτε αλλού από αυτή την κουκίδα της γης.

Λες και η ανώτερη δύναμη θέλησε να με τιμωρήσει για τη νεανική εστέτ στάση μου έναντι όλων, μου άπλωσε μπροστά στα μάτια μου την ιστορία δύο ναών το ίδιο απόγευμα: Την τραγωδία της Notre Dame των Παρισίων και την οπερέτα του νέου καθεδρικού ναού της Πάφου.

Παίζοντας ένα ύπουλο παιγνίδι με την ακλόνητη μέχρι πρότινος πεποίθηση μου ότι δεν είμαστε τόσο αεριτζήδες όσο μας παρουσιάζουν οι παριστάνοντες τους διανοούμενους του γλυκού νερού, με ανάγκασε να βλέπω σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση την αληθινή φρίκη της καταστροφής ενός αληθινού αριστουργήματος του ανθρώπινου είδους, την ίδια στιγμή που έβλεπα live το θέατρο του παραλόγου: Τον Ακάθιστο Ύμνο να ψάλλεται σε μια συνεδρία ενός Δημοτικού Συμβουλίου, ιαχές «προδότες» και «πουλημένοι» στην ίδια συνεδρία, βαρυσήμαντες δηλώσεις για το νέο ναό της Πάφου που είναι προιόν προεκλογικών συναλλαγών και συνδημότες να διαπληκτίζονται για ένα χώρο πρασίνου που θα πρέπει να τον επισκέφθηκαν για τελευταία φορά όταν ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης φοιτούσε ακόμα στο απέναντι γυμνάσιο.

*Δεν έχει το δικαίωμα η τοπική κοινωνία να εξεγείρεται για ένα θέμα που θεωρεί μείζον, έστω και για πρώτη της φορά; Και δεν είναι δικαίωμα ενός εκάστου να σπεύσει να στηρίξει τις θέσεις του για ένα θέμα έστω και αν δεν τον απασχόλησε ποτέ μέχρι τώρα ως σήμερα; Σαφώς και είναι- όπως είναι και δικαίωμα άλλων να θεωρούν ότι πιανόμαστε από τα μαλλιά μας για να δώσουμε μια επίφαση παρουσίας μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι μετά από εκκωφαντικές σιωπές μπροστά σε πραγματικά οικτρά γεγονότα και σε ένα απίστευτο κυνήγι μαγισσών που εκτυλισσόταν για χρόνια στην πόλη αυτή με αφορμή τα σκάνδαλα μιας κλειστής κομματικής και πολιτικής κάστας- όχι για πεντέξι κωλοδέντρα.

*Η σημειολογία της καταστροφής στο Παρίσι την ίδια ώρα που η Πάφος ανήγαγε το αν θα χτιστεί μια εκκλησία σε ένα χώρο πρασίνου ή όχι, στα δικά μου τα μάτια καταδεικνύει το εμφανές χάος που μας χωρίζει από τα πραγματικά σημαντικά του βίου μας- και κυρίως, την κυριαρχία του αξιώματος πως «ότι γίνεται αλλού, δεν έχει σημασία».

*Τις Άγιες μέρες που διάγουμε πάντως από σήμερα, μην ξεχνάμε ότι η μοναδική σταθερά στη ζωή μας είναι ο Ιησούς του Τζεφιρέλλι- καλή τηλεθέαση εν Χριστώ αδελφοί…