ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Η κοινωνιολογία μιας γιορτής

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το Μουντιάλ μας αποχαιρετά αύριο και θα έχουμε ένα μήνα περίπου για «αποσυμπίεση» πριν αρχίσει η περιπέτεια των εθνικών πρωταθλημάτων και μετέπειτα των ευρωπαικών διοργανώσεων σε επίπεδο σοβαρό, όχι των παιγνιδιών της πλάκας που ήδη διεξάγονται- έχω την αίσθηση ότι ολοένα και περισσότερο κόσμος κοιτάζει με περισσότερη προσμονή προς τις διοργανώσεις αυτές πλέον παρά προς στο Μουντιάλ.

Μια ματιά κοινωνιολογικής φύσης στην παγκόσμια γιορτή, δείχνει πολλά για τα όσα σηματοδοτήθηκαν εκτός των τεσσάρων γραμμών.

*Η μαγεία έχει χαθεί: Εκεί που περίμενες κάθε τέσσερα χρόνια να δεις το «άλλο ποδόσφαιρο» από την άλλη άκρη της γης, πλέον βλέπεις 32 ομάδες να κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα στο γήπεδο. Η περίφημη συντηρητική ευρωπαική σχολή έχει μπολιάσει για τα καλά τους λάτιν, με χιλιάδες ρομαντικούς να αισθάνονται άβολα βλέποντας τη Βραζιλία, ή την Αργεντινή πχ, να είναι ένα copy paste της Ελβετίας, της Σερβίας ή του Μαρόκου.

*Η ολοένα και επιθετικότερη οικονομική πτυχή του ποδοσφαίρου καταστρέφει το παιγνίδι: Όταν το οικονομικό imperium της ίδιας της UEFA και των μεγάλων κλαμπ της Ευρώπης έχουν επεκτείνει το καλεντάρι των αγωνιστικών υποχρεώσεων από Αύγουστο μέχρι Ιούνιο κάθε χρόνου, είναι φυσικό οι πρωταγωνιστές να εμφανίζονται άδειοι και «σακάτηδες» στη μεγάλη γιορτή, ενώ και οι θεατές είναι μπουχτισμένοι από τη συνεχή δράση.

Πού καιρός για γλυκιά προσμονή και αίσθηση γιορτής;

*Οι Εγγλέζοι: Επιτομή της φυλής που δημιουργεί αντιπάθειες ακόμη και στους πλέον θετικά διακείμενους απέναντι τους. Κατέδειξαν ακόμη μια φορά ότι ο άνευ ορίων σωβινισμός τους, απλώς δεν τους αφήνει να χαρούν το παιγνίδι.

Ακόμη και οι πανηγυρισμοί τους για την εξαίρετη πορεία της ομάδας τους, δεν είχε να κάνει με τη χαρά του παιγνιδιού- το σλόγκαν τους που μετατράπηκε σε μπούμερανγκ και λογοπαίγνιο εναντίον τους, το περίφημο «It coming home», είχε να κάνει με την αίσθηση της ανωτερότητας έναντι όλων των άλλων: «Εμείς σας μάθαμε το ποδόσφαιρο και χάρη σας κάναμε που σας αφήναμε να κερδίζετε τόσα χρόνια».

Δεν είναι παράξενο που όλος ο πλανήτης το χάρηκε, κρυφά ή συγκεκαλυμμένα, που αυτοί που επέστρεψαν σπίτι ήταν οι ίδιοι και όχι το τρόπαιο. Ούτως ή άλλως η παραδοσιακή οχλαγωγία όπου κινούνται, ήταν ενοχλητική για τον απλό κόσμο. Να κάνουν και να πουν πάντα το κάτι παραπάνω- από τον απλό φίλαθλο πάνω στην κερκίδα ή μέσα στη μπυραρία, μέχρι τις παλιές ποδοσφαιρικές δόξες μέσα στα τηλεοπτικά στούντιο.

*Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και εθνικές ομάδες με εμφανέστατες σε λόγια και έργα ολοκληρωτικές αντιλήψεις μελών της, όπως η Κροατία, κερδίζει συμπάθειες ως μια μικρή χώρα που εντός γηπέδου κάνει κάτι σπουδαίο. Ή που οι προκλήσεις Ελβετών διεθνών κατά των Σέρβων λόγω Κόσσοβο πέρασαν στο ντούκου.

Αν οι πολιτικές παρεμβάσεις εντός γηπέδων είχαν ως αφετηρία αριστερίστικες νοοτροπίες, μάλλον η FIFA θα θύμωνε περισσότερο.