ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Η εκδίκηση της γυφτιάς

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Τις εθνικές επετείους του Μαρτίου και του Απριλίου, τις περάσαμε σε κλίμα «βρείτε μου μια τρύπα να κρυφτώ», αντί εθνικής ανάτασης ως συνήθως, που λένε και οι πολιτικοί μας ή οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Η κατατραπακιά του κορωνοιού, βλέπετε, ήταν ακόμη πολύ φρέσκια και πολύ τρομακτική για να ξεχασθεί από την υπόμνηση των κατορθωμάτων του Καραισκάκη, του γέροντα του μοριά και των παλληκαριών του αχυρώνα.

*Τις άγιες μέρες του Πάσχα πάλι, τις περάσαμε έχοντας ενοράσεις: Φαντασιονόμασταν τη σούβλα να γυρίζει και αντί το αρνί θωρούσαμε εαυτούς να γυρνάνε γυροβολιά στα κάρβουνα- οι πιο ποιητές εξ ημών, έβλεπαν στη θέση του αμνοεριφίου τον κυπριακό ελληνισμό να σουβλίζεται από τις δυνάμεις της πανδημίας.

Ομοίως, το βράδυ του Καλού Λόγου ζήσαμε να το δούμε και αυτό- Χριστός Ανέστη live από το διαδίκτυο και από την ησυχία του σπιτιού μας, αντί της ταραχής με τα εκρηκτικά και τις πυρκαγιές, τα σούρτα φέρτα έξω από ναούς και σε πλατείες χωριών και τελικά το ξεγυρισμένο τσιμπούσι με τα βραστά κρεατικά και τα κεφαλάκια στο πρώτο τραπέζι της ημέρας.

*Το διάστημα που ακολούθησε έκτοτε, την βγάζαμε μεταξύ καναπέ και κρεββατιού, με τις κουβέντες να είναι πανομοιότυπες: Η πανδημία που θερίζει σε κατά τα άλλα προηγμένες χώρες-τρομάρα τους-, τα επιβεβαιωμένα θετικά κρούσματα σε μας που φέτος πήραν τον θρόνο από τα ποσοστά των φραγμάτων, ο Κωστρίκκης που μια χαρά γράφει στον φακό, το sms που σε μια απόφαση ζωής, πρέπει να αποφασίσω αν θα το θυσιάσω για το σούπερ μάρκετ ή για το καθημερινό μου τζόκινγκ- και που πάντα κέρδιζε το πρώτο, όσο σκεφτόμουν το ράφι με την ποικιλία των σοκολάτων.

*Ακόμη, με τον κακό χαμό που είσαι αναγκασμένος να υπομείνεις για να πας στην τράπεζα, με τον πόλεμο νεύρων που θα υποστείς για να πάρεις ένα σκεύασμα από το φαρμακείο, με το μπούλινγκ του μικρού που μετά τις πρώτες μέρες της σχολικής αργίας έχει αρχίσει να σκυλοβαριέται κλεισμένος μέσα και με μύρια όσα παράπονα από το αφεντικό του σπιτιού για το ότι τότε που μπορούσαμε βαριόσουν να πάμε για ένα καφέ και την έβγαζες στην τηλεόραση βλέποντας ποδόσφαιρο με τις ώρες- ε, λούσου τώρα και τον καναπέ και την τηλεόραση.

*Με την μερική υποχώρηση των κρουσμάτων εδώ και καμιά εβδομάδα, σιγά-σιγά ξανασκάνε μύτη όσοι ξεχάστηκαν από την καθημερινότητα μας- και καθόλου δεν χαλαστήκαμε: Οι πρώτες τηλεκόντρες βουλευτών άρχισαν να μας συντροφεύουν τα μεσημέρια μας, η Βουλή αρχίζει τη φάμπρικα των μαζικών νομοσχεδίων κατά παραγγελία, οι δρόμοι άρχισαν να γεμίζουν πάλι από τους οδηγούς-καρμανόλια και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ξαναγεμίζει με ανακοινώσεις που κανένα ενδιαφέρουν πέραν των συγγραφέων τους.

*Η μόνη σταθερά της εποχής του κορωνοιού, είναι η παντελής (ακόμη) έλλειψη συζήτησης για τα καλοκαιρινά μας ταξιδάκια. Αλλά, με την φόρα που πήραμε την εβδομάδα αυτή, ποτέ δεν ξέρεις: Όσο ζεις, ελπίζεις.