ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Ένα σκεπτόμενο έθνος

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Τις καμπάνες πάντως, δεν τις χτυπάμε όπως στην εκλογή Κάρτερ μετά την τουρκική εισβολή- κάτι είναι κι’ αυτό. Διότι, όλα τα άλλα, τα κάνουμε ακόμη-εδώ και πεντέξι μέρες οι μισοί Κύπριοι απέκτησαν ψηλή πίεση από το άγχος του ποιος θα είναι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ και οι άλλοι μισοί έμαθαν την Νεβάδα, την Πενσιλβάνια και την Νότιο Καρολίνα καλύτερα από τα κρασοχώρια της Λεμεσού και τα κοκκινοχώρια της Αμμοχώστου.

Το έχουμε ως λαός να νοιώθουμε την ανάγκη από μόνοι μας να διαλέγουμε πλευρά- σήμερα για το ποιος θα πρέπει να είναι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, χθες για το ποιος θα ηγείται των κατεχομένων, αντίπροχθες για το ποιος θα διαδεχθεί τον αλήστου μνήμης Ντάισεμπλουμ στις Βρυξέλλες και πάει λέγοντας.

Το γεγονός ότι όλα αυτά ουδεμία πρακτική συνέπεια θα έχουν για εμάς, είναι μια πτυχή που για την Κύπριακή Δημοκρατία και τον λαό της μοιάζει τόσο αδιανόητη, όσο το να μάθουμε αύριο ότι στο Άλφα του Κενταύρου υπάρχει λαός πιο ταραχοποιός από τους τούρκους.

*Όλη αυτή η απύθμενης ημιμάθειας αντίληψη του μέσου πολίτη, δεν εξαντλείται μόνο στα μεγάλα διεθνή ζητήματα- που ο καλοπροαίρετος θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι δεν είναι δα και υποχρέωση του απλού ανθρώπου να γνωρίζει σε όλες τις πτυχές τους. Ομοίως, σε ζητήματα της καθημερινότητας μας, που βιώνουμε στο πετσί μας, είναι μερικές φορές να απορείς γιατί στο διάολο αυτό το δημοκρατικό πολίτευμα είναι τόσο ανεκτικό στα πάντα.

Καλή ώρα, η ρεπόρτερ που με περισπούδαστο υφάκι και συναφείς θεατρικές κινήσεις των χειρών της, ερωτούσε τον Υπουργό Υγείας το βράδυ της εξαγγελίας των νέων μέτρων, γιατί θα έπρεπε να εφαρμοσθούν τα μέτρα αυτά ανά την Κύπρο και να μην αυστηροποιηθούν απλώς σε Λεμεσό και Πάφο που παρουσιάζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Και όχι, η αυριανή Οριάνα Φαλάτσι δεν ζήτησε (ακόμη) να βγει στρατός παρά την σήραγγα ή στο οδόφραγμα του Πύργου Τηλλυρίας για να αποτραπεί η μόλυνση των πρωτευουσιάνων από τους επιρρεπείς στις ασθένειες παφίτες. Ούτε και έθεσε επί τάπητος (ακόμη) την προοπτική να μας μαρκάρουν στο χέρι, όπως έκαναν στους έρμους τους εβραίους, για να ξέρουν οι λοιποί Κύπριοι ποιοι προερχόμαστε από μολυσμένες περιοχές.

*Τουτέστιν, αυτό που θα πρέπει να αναμένεται το προσεχές διάστημα ως η επόμενη μεγάλη κόντρα στο εσωτερικό της Κύπρου θα είναι να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε, που έλεγε κι ο Νιόνιος.

Κάποιοι από εμάς θα (αυτο)ανακηρυχθούμε σε διαπρύσιους κήρυκες του φαρμάκου της Astrazeneca, κάποιοι θα ταχθούν στο πλευρό των οξφορδιανών, κάποιοι των αμερικάνων και άλλοι του συντροφικού Σπούτνικ.

Με τον ίδιο τρόπο που κάποιοι περίμεναν παλιά το ξανθό έθνος να καθαρίσει την Κύπρο από τους τουρκαλλάδες και άλλοι θεοποιούσαν τους αμερικάνους ως τον περιούσιο λαό που ως άλλος Μωυσής θα οδηγούσε το κράτος μας σε ασφαλές λιμάνι.

*Κοινώς, την κάτσαμε τη βάρκα και αυτή τη φορά…