Η γνώση το αντίδοτο του Covid19

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Του Χρύσανθου Η. Σαββίδη

Εκπαιδευτικού Σύμβουλου

Σίγουρα το 2020 δεν θα είναι και η καλύτερη χρονιά για την Κύπρο, την Ευρώπη, αλλά γενικά για ολόκληρο τον κόσμο λόγω της επέλασης της πανδημίας του Covid19. Αναμφισβήτητα, τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι απαισιοδοξία, ανασφάλεια και αβεβαιότητα.

Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει και η άλλη πλευρά, που λέει ότι η παγκόσμια οικονομία βρέθηκε σε δεινή θέση ξανά στο παρελθόν, αλλά δεν καταστράφηκε ο κόσμος. Ταλαιπωρήθηκε αρχικά, αναθεώρησε τον τρόπο ζωής του, βρήκε τρόπους διαφυγής, δούλεψε σκληρά και επανήλθε δυναμικά. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω. Αισιόδοξο και ρεαλιστικό. Δεν θα αρνηθώ ότι κάποιοι κλάδοι καταρρέουν ανεπιστρεπτί όμως την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι αναπτύσσονται και κάποιοι καινούργιοι δημιουργούνται.

Το νέο περιβάλλον το οποίο θα προκύψει μετά την οικονομική ύφεση θα είναι πιο ανταγωνιστικό και πιο απαιτητικό γι' αυτό και εμείς σαν κράτος θα πρέπει να προετοιμάσουμε τους δικούς μας νέους ανθρώπους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αυτές και η στροφή στην γνώση θεωρείται το καλύτερο αντίδοτο.

Το ανθρώπινο δυναμικό της Κύπρου διαθέτει υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 25-64 ετών με τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι κοντά στο 37.8% δηλαδή πολύ υψηλότερο από τον αντίστοιχο μέσο όρο της ΕΕ27 (27.7%).

Ο πληθυσμός της Κύπρου παραδοσιακά εκδηλώνει προτίμηση υπέρ της γενικής μέσης εκπαίδευσης, ακολουθούμενης από ανώτερη εκπαίδευση. Περίπου το 82% των αποφοίτων του δεύτερου κύκλου της μέσης εκπαίδευσης επιδιώκουν τη συνέχιση των σπουδών τους σε ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η οικογένεια διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ενθάρρυνση και υποστήριξη των νέων για να συνεχίσουν σε ανώτερη εκπαίδευση.

Αν και η Κύπρος διαθέτει υψηλό μορφωτικό επίπεδο οι νέοι της συνήθως είναι τα θύματα της ανεργίας αλλά και της κρίσης γενικότερα (βλέπε το 2013). Αυτοί που υπόφεραν περισσότερο από την οικονομική κρίση ήταν οι νέοι άνθρωποι, ηλικίας 18-35 ετών. Η ανεργία στους νέους τότε άγγίξει το 40%. Δυστυχώς και σήμερα 7 χρόνια μετά οι νεόι μας βλέπουν ξανά το μέλλον τους παντελώς αβέβαιο και απαισιόδοξο λόγω της πανδημίας.

Η προσοχή μας σαν κράτος και πολιτεία δεν θα πρέπει να είναι στραμμένη μόνο στα κριτήρια εισδοχής στα Πανεπιστήμια και το πώς  θα σπουδάζουν περισσότεροι αλλά σαν κράτος θα πρέπει επίσης  να έχουμε εκείνους τους μηχανισμούς που θα καθοδηγούμε τους νέους σε επαγγέλματα που θα τους δίνεται η ευκαιρία να αποκατασταθούν επαγγελματικά αλλά και από την άλλη να ικανοποιούν ανάγκες της ίδιας της κοινωνίας γιατί είναι αμαρτία το ίδιο το κράτος που επένδυσε χιλιάδες ευρώ για να βγάλει αυτούς τους επιστήμονες το ίδιο το κράτος να τους απορρίπτει λόγω έλλειψης εκπαιδευτικής και επαγγελματικής στρατηγικής.

Βασικό αίτιο της υψηλής ανεργίας των πτυχιούχων είναι η εκπαιδευτική πολιτική που έχουν ακολουθήσει όλες οι κυβερνήσεις.  Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση είναι υποβαθμισμένη και δεν υπάρχει ουσιαστικός επαγγελματικός προσανατολισμός, με αποτέλεσμα οι διαδοχικές γενιές να κάνουν επιλογές σε ό,τι αφορά την εκπαίδευσή τους και το επάγγελμά τους, όχι με βάση τα αντικειμενικά δεδομένα δηλαδή τις τρέχουσες ανάγκες της κοινωνίας και οικονομίας σε εργατικό δυναμικό. Οι επιλογές των νέων γίνονται με βάση κατεστημένες (αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, ξεπερασμένες) αντιλήψεις.

Οι κλάδοι που αναμένεται να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο μετά την επέλαση του Covid 19 θα είναι τίτλοι σπουδών που θα έχουν σχέση με το διαδίκτυο και την υγεία.

Η πανδημία μας απέδειξε ότι δεν βλέπει σύνορα και ότι ο τρόπος ζωής αλλάζει άρδην. Οι άνθρωποι αναγκάζονται να επικοινωνούν λιγότερο με φυσική παρουσία και περισότερο με το διαδίκτυο. Ο Covid 19 άλλαξε τους ρυθμούς ζωής δημιούργησε νέες ανάγκες για όλες τις ηλικίες των ανθρόπων. Οι άνθρωποι που εργάζονται πάνω στη δημιουργία, τη διατήρηση και τη δημοσίευση κειμένων ιστοσελίδων, καθώς και στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης προβλέπεται ότι θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες καριέρας το επόμενο διάστημα. Ήδη μία νέα ειδικότητα που κάνει θραύση στο εξωτερικό αυτό το διάστημα είναι ο social sitter (η ορολογία προκύπτει από τη baby sitter), o οποίος αναλαμβάνει να ενημερώνει και να τρέχει τους προσωπικούς λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter, LinkedIn) ενός επαγγελματία όταν εκείνος δεν διαθέτει ελεύθερο χρόνο γι' αυτό. Αντίστοιχες θέσεις εργασίας θα υπάρχουν και σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, μια που το διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Επίσης νέες ανάγκες σε λογισμικά εκπαιδευτικόυ χαρακτήρα είδη άρχισαν να δημιουργούνται και η μάθηση να παίρνει σε νέα μορφή.

Ο δεύτερος τομέας πτυχίων που θα δούμε ακόμη μεγαλύτερη ζήτηση θα είναι ο τομέας της υγείας. Οι εξειδικευμένοι γιατροί, νοσηλευτές, λογοθεραπευτές και οι φυσιοθεραπευτές φαίνεται ότι θα έχουν την πρωτοκαθεδρία από δω και στο εξής. Μας απέδειξε η πανδημία ότι τα θέματα υγείας θα πρέπει να είναι στην κορυφή της πυραμίδας ενός σύγχρονου κράτους. Όταν σαν κράτος δεν είσαι ισχυρό στα θέματα υγείας εύκολα μπορείς να οδηγήσεις ένα λαό στην καταστροφή. Σε συνδυασμό με τους ασφαλιστές που προωθούν και προσφέρουν νέα προγράμματα υγείας, οι θεραπευτές των παραπάνω κατηγοριών θα καλύπτουν ανάγκες που δημιουργούνται συνεχώς σε ιατρεία, σχολεία, κέντρα αποκατάστασης, επιχειρήσεις κ.α.

Σίγουρα οι τίτλοι και ο κλάδος σπουδών δεν είναι και η εγγύηση για επαγγελματική αποκατάσταση χρειάζονται κι άλλα πράγματα όπως επαγγελματισμός, όρεξη, κοινωνικότητα, θετική διάθεση, σκληρή δουλειά αλλά αποτελεί την  βασική παράμετρο επαγγελματικής σταδιοδρομίας.

Εκείνο που πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η καλύτερη επένδυση που μπορούμε να κάνουμε είναι η γνώση.

Γνώση η οποία κάνει τον άνθρωπο πιο  ανοικτόμυαλο, του ανοίγει ορίζοντες για καλύτερο επαγγελματικό, οικογενειακό, κοινωνικό μέλλον αλλά, και από την άλλη μας κάνει  καλύτερους ανθρώπους. Στις μέρες μας που η αβεβαιότητα λόγω Covid19  υποβόσκει παντού το καλύτερο αντίδοτο ειναι η μόρφωση γι' αυτό ας εκμεταλευτούμε την περίοδο αυτή στο να εξασφαλίζουμε όσο το δυνατό περισσότερα προσόντα για να μπορέσουμε να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί στο νέο περιβάλλον που θα προκύψει μετά την πανδημία.