Προβληματισμός για τα εισαγόμενα κρασιά μεταξύ οινοβιομηχανιών και αμπελουργών

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ενώ μέχρι τη δεκαετία του 1980 η κυπριακή παραγωγή σταφυλιών ξεπερνούσε τα 200 εκατομμύρια οκάδες, σήμερα παραγωγή μόλις 10-12 εκατομμυρίων κιλών δεν μπορούν να απορροφηθούν από τα οινοποιεία που δημιουργήθηκαν. Εκπέμποντας σήμα κινδύνου για το αύριο της κυπριακής αμπελοκαλλιέργειας, ο διευθυντής του ΣΟΔΑΠ, Ανδρέας Νικολαίδης, έκανε λόγο μιλώντας στο PafosNet για άνισο ανταγωνισμό από τα εισαγόμενα κρασιά που πλέον κατακλύζουν την αγορά και εκφράζει σοβαρό προβληματισμό για την ποιότητα και τα συστατικά των προιόντων αυτών.

 « Η κυπριακή αγορά με τα εκατομμύρια τουρίστες που κατακλύζουν την Κύπρο κάθε χρόνο, δεν μπορεί να απορροφήσει τις λίγες ποσότητες κρασιών που παράγονται αφού τα εισαγόμενα κρασιά κατακλύζουν την εγχώρια αγορά και οι τελευταίες πληροφορίες μιλούν για ποσοστό που πλησιάζει το 70% της κυπριακής κατανάλωσης κρασιών», αναφέρει χαρακτηριστικά. « Οι τιμές των εισαγόμενων κρασιών είναι εξευτελιστικές και αφήνουν τον κάθε ένα που ασχολείται με τον εν λόγω τομέα να προβληματίζεται κατά πόσον πρόκειται για κρασιά που παράγονται από σταφύλια ή οποιοδήποτε άλλο προϊόν αμφιβόλου ποιότητος.

Και εδώ ερωτώ, πώς είναι δυνατό να έρχονται στην Κύπρο μπουκάλια κρασί στην τιμή των 65 και 75 σεντ; Τόσο φθηνό είναι το σταφύλι στις Ευρωπαϊκές χώρες παραγωγής σταφυλιών, όπως Ισπανία, Ιταλία, Βουλγαρία, ώστε τα οινοποιεία μπορούν να προσφέρουν κρασί σε τέτοιες τιμές;

Γίνονται έλεγχοι για την αλκοόλη που αναγράφεται ότι εμπεριέχεται στα προϊόντα αυτά, αν είναι οινικής προέλευσης ή οποιασδήποτε άλλης μορφής γεωργικής ή μη προέλευσης; Γίνονται έλεγχοι αν τα αρώματα των εν λόγω κρασιών είναι πρόσθετα ή όχι;».

Η κυπριακή οινοπαραγωγή δεν μπορεί να συναγωνιστεί τα εισαγόμενα αυτά κρασιά, εξηγεί ο επικεφαλής του ΣΟΔΑΠ, γιατί αν προσπαθήσει να μειώσει τις τιμές σταφυλιού κάτω από κάποιο υποφερτό όριο, τότε η εγκατάλειψη του κυπριακού αμπελώνα θα είναι μαζική. Το ανάγλυφο του κυπριακού αμπελώνα, ο μικροτεμαχισμός, η μη μηχανοποίηση των καλλιεργητικών φροντίδων και η έλλειψη νερού για άρδευση των αμπελιών, κάνει το επάγγελμα του αμπελουργού ασύμφορο εάν οι τιμές σταφυλιών πέσουν κάτω από ένα όριο, επισημαίνει.

« Μέχρι και τα δύο κυπριακά αεροδρόμια κατακλύστηκαν με εισαγόμενα κρασιά κάτι το οποίο δε συμβαίνει σε καμία χώρα του κόσμου», τονίζει ο κ. Νικολαίδης. « Τα παλιά χρόνια οι τουρίστες που επισκέπτονταν τα οινοποιεία αγόραζαν σωρεία κρασιών για να πάρουν μαζί τους στην χώρα τους. Τώρα, με την απαγόρευση υγρών στα αεροδρόμια, ο τουρίστας μπορεί να αγοράσει μόνο μέσα από τα αεροδρόμια. Άρα σε αυτά θα έπρεπε να πωλούνται μόνο κυπριακά κρασιά με αντίστοιχη διαφήμιση με σκοπό την προώθησή τους.

Όσον αφορά στις εξαγωγές στο εξωτερικό είτε χύμα κρασιού είτε εμφιαλωμένου σε μεγάλες ποσότητες, είναι πολύ δύσκολες έως αδύνατες λόγω των πολύ μειωμένων τιμών κρασιών στις διεθνείς αγορές».

Η κυπριακή αμπελοκαλλιέργεια πρέπει να παραμείνει ζωντανή, παρατηρεί ο διευθυντής του ΣΟΔΑΠ. Σε αυτό μπορούν να συνδράμουν τόσο όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες, οι οποίες αν θέλουν μπορούν να αναχαιτίσουν το εισαγόμενο κρασί προχωρώντας σε συνεχείς και αυστηρούς ελέγχους καθώς επίσης και σε δειγματοληψίες με σκοπό την ανάλυση των προϊόντων αυτών, όσο και οι αμπελουργοί οι οποίοι για να καταφέρουν να μείνουν στο επάγγελμα, πρέπει να ζητήσουν επιτακτικά από τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, καταλήγει.